به گزارش اسپوتنیک، به نقل از مقاله منتشره در مجله علمی EurekAlert محققان اسناد باستانی ، نمونه های انگشت ، ژنوم های بیماری زا ، محل دفن قربانیان طاعون و سایر منابع تاریخی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
آنها توجه بیشتر را بر بر دوره باستان (300-800 میلادی)، که در طی آن اتفاقات مهمی از جمله سقوط امپراتوری روم غربی و گسترش اسلام رخ داد، متمرکز نمودند.
فرضیه ای وجود دارد که نشان می دهد اپیدمی بیماری طاعون می تواند بر تاریخ اروپا و خاورمیانه تأثیر گذار بوده است.
دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که این بیماری ده ها میلیون نفر را کشته نشده است. روندهای مختلفی که قبل از اپیدیمی طاعون رواج داشت به عنوان مثال توسعه تولید محصولات کشاورزی ، پس از شیوع طاعون نیز ادامه یافت.
علاوه بر این، هیچ تغییری در ماهیت تدفین افراد مشاهده نشده است ، اگرچه اپیدمی طاعون دیگری به نام مرگ سیاه یا طاعون سیاه سال های(1346-1335) بر روایات تشییع جنازه تأثیر گذاشته بود.
مرگ سیاه (Black Death) که به عنوان طاعون بزرگ یا طاعون سیاه نیز شناخته می شود، یکی از بیماری های مخرب و همه گیر در تاریخ بشر بوده است. طاعون در بین سال های 1347 تا 1351 موجب مرگ و میر بین 75 تا 200 میلیون نفر از مردم در اروپا و اوراسیا گردید. اعتقاد بر این است که باکتری یرسینیا پستیس (Yersinia pestis) که منجر به چندین نوع از طاعون می شود عامل اصلی این بیماری تاریخی می باشد. مرگ سیاه یا همان طاعون بزرگترین شیوع یک بیماری در اروپا و دومین بیماری فراگیر بود. گسترش این بیماری و مرگ و میرهای ناشی از آن مجموعه ای از تحولات مذهبی، اجتماعی و اقتصادی را ایجاد کرده که اثرات عمیقی بر روند تاریخ اروپا گذاشت.
طاعون جوستینین در سال 541 در زمان سلطنت امپراتور بیزانس جوستینین اول رخ داد. این بیماری به سرعت در سراسر آسیا ، شمال آفریقا و اروپا گسترش یافت.طبق شواهد تاریخی، هر روز حدود 10 هزار نفر در قسطنطنیه جان خود را از اثر ابتلا به این بیماری از دست می دادند.
سومین دوره از بیماری همه گیر در دهه 1890 در چین و هند آغاز شده و در نهایت به ایالات متحده رسید. این بیماری عفونت های ویژه ای را به خصوص در منطقه خلیج سانفرانسیسکو به وجود آورد. این بیماری همه گیر شده و علت واقعی آن باکتری پستیس بود که همزمان با آن یک درمان واقعی برایش پیدا شد.
