این بانوان معترض خواهان ایجاد محکمه اختصاص برای بررسی شکایت های شان هستند.
آنان از دولت و کمیسیون شکایت های انتخاباتی میخواهند که به اعتراضات هشت ماهه آنان رسیدهگی شود.
شکریه پیکان، نامزد معترض ولایت کندز که در دو دور قبل عضو مجلس نمایندگان بود میگوید، بیشتر از هشتاد روز چادر اعتراض و تحصن را برپا کردهاند و میخواهند بالای دولت فشار بیارند تا به خواستهای مشروع شان برسند:
«در هشتاد روز گذشته مبارزه کردیم، اما متاسفانه حکومت پاسخ مثبت نداد. با آن که مشاور شورای امنیت ملی در چادر ما آمد اما قناعت ما را فراهم نکرد. بلاخره چهار خانم معترض از ولایتهای مختلف دهن خود را دوختند و دست به اعتصاب غذایی زدند».
این خانم معترض میگوید، خواست فراقاتونی ندارند و تلاش میکنند اسناد و شواهد تقلاب را که در دست دارند به حکومت تسلیم کنند و حکومت یک هییت بیطرف را بهمنظور بررسی این سندها توظیف کند.نحیبه فایز هلمندی یکی دیگر از نامزدان معترض است.
او میگوید، با آن که از طرف مقامهای بلند حکومتی وعدهی رسیدگی به خواستهایی شان شده است، اما جنبهی عملی نداشته است.
خانم هلمندی میگوید:
«شنبه گذشته قرار بود با رییسجمهور ملاقات کنیم ، اما دوباره گفتند ملاقات شما به تعویق افتاد. بعد ما تصمیم گرفتیم که اعتصاب غذایی کنیم و از میان ما چهار خانم دهن شان را دوختند».
این بانوان معترض هشدار میدهند که اگر به خواستهایی شان رسیدگی نشود، به اعتراض شان ادامه میدهند و حتا فراتر از اعتصاب غذایی عمل خواهند کرد.