به گزارش اسپوتنیک، به نقل از The Drive این اولین پرواز هواپیمای روسیه بر فراز امریکا طی یک سال اخیر در چوکات معاهده آسمان باز بود.
نشریه می نویسد این هواپیما فقط وسایل بصری و دوربین های ویدئویی را که بر اساس این معاهده مجموز می باشد را حمل می نمود. علاوه بر این ناظران امریکایی نیز دراین پرواز حمل می شدند؛اما با این حال نویسنده مقاله منتشره در این نشریه به خاطر پرواز هواپیمای روسی بر فراز مهم ترین تاسیسات استراتژیک ایالات متحده ابراز نگرانی می کند.
هواپیمای روسی در جریان پرواز خود از فرودگاه نظامی گریت فولس (ایالت مونتانا) عازم ایالت کالیفرنیا در جنوب امریکا شد ودر آنجا بر فراز ایستگاه لمور نیروی دریایی آمریکا پرواز کرد.سپس از طریق جزایر نورماندی به سوی فرودگاه نظامی ادواردز حرکت کرده و در سر راه خود بندر ایروین و پایگاه هوایی چاینا لیک را دور زد.
مرکز نظامی نوادا (NTTR)، بزرگترین میدان آموزش و آزمایشات نظامی جهان نقطه بعدی پرواز هواپیمیا روسی بود. این میدان پهناور شمار زیادی از تاسیسات نظامی از جمله پایگاه مرموز گروم لیک، مشهور به منطقه 51 را در بر می گیرد که برای آزمایشات نظامی سری در نظر گرفته شده است.
بسیاری از مردم معتقدند سازمان سیا بشقاب پرنده های ساقط شده را در اینجا نگه داشته و روی ساکنان سیارات دیگر آزمایش انجام می دهد.
توپولف ـ 154 ام بر فراز منطقه یوکا ـ فلت نیز پرواز کرد که کارخانه های تسلیحات هسته ای، فرودگاه هیل و پایگاه هوایی نلیس در آنجا قرار دارد.
سان دیگو، واقع در سواحل کالیفرنیای جنوبی که شمار زیادی از پایگاه های نظامی و انبارهای اسلحه در آنجا واقع شده، نقطه دیگری در مسیر پرواز بود.
هفته گذشته دوهواپیماهای تجسسی امریکا در چارچوب معاهده آسمان باز برای دومین بار در یک هفته گذشته بر فراز روسیه به پرواز در آمدند.
معاهده آسمانهای باز توافقنامهای بین 34 کشور جهان است که در خصوص اجازه پرواز هواپیماهای جاسوسی و تجسسی بر فراز مناطق کشورهای عضو این معاهده صورت میگیرد.
این معاهده با هدف ایجاد درکی متقابل و اطمینان به کشورهای امضا کننده در خصوص تمامی تحرکات و فعالیتهای نظامی که ممکن است باعث نگرانی آنها شود، ایجاد شده است.
معاده آسمانهای باز یکی از بزرگترین تلاشهای بین المللی برای هرچه شفافتر کردن فعالیتهای نظامی است.
مفهوم اولیه این طرح در سال 1955 توسط دوایت آیزنهاور رئیس جمهور وقت امریکا به شوروی در کنفرانس ژنو ارایه شد، اما با مخالفت روسیه مواجه گشت.
این طرح برای سالها از دستور کار خارج شد، اما در نهایت در دوران ریاست جمهوری جرج بوش پدر دوباره مورد توجه قرار گرفت و منجر به امضای توافقنامهای در 24 مارچ 1992 شد.