دیوید اکس (David Axe) در نشریه The National Interest (امریکا) می نویسد، در تاریخ 25 مارچ سال 2019 آژانس دفاع ضدراکتی امریکا راجع به رهگیری موفقانه راکت-هدف کلاس راکت قاره پیمای بالیستیکی هنگام اولین «شلیک» آزمایشی سیستم های دفاع ضدراکتی زمینی امریکایی اعلام داشت.
دو سال قبل آژانس دفاع ضدراکتی امریکا برای اولین بار راجع به رهگیری راکت قاره پیمای بالیستیکی توسط وسایل زمینی دفاع ضدراکتی اعلام داشته بود. اما علل وجود دارند که نسبت به این اعلان سال 2017 با شک و تردید برخورد کرد. دقیقاً همینطور، برخلاف بیانات نظامیان، اساس برای شک و تردید در این مورد وجود دارد که آزمایشات سال 2019 موفقانه سپری شده اند.
پرتاب راکت-هدف از پولیگون آزمایشی بنام ریگان در مجمع الجزایر کواجالاین در اقیانوس آرام صورت گرفته است. نظارت بر هدف به وسیله دستگاه های کشف و نظارت استقرار فضایی، زمینی و بحری تحقق می یافت. در فاصله شش هزار کیلومتری از محل پرتاب هدف از پایگاه نیروهای هوایی واندینبورگ در کالیفورونیا راکت چیان دو راکت شکاری به طول 15 متر شلیک نمودند.
قسمت های کلاهک از راکت در ارتفاع زیاد در اتموسفییر زمین جدا شدند. در آنجا، در سرحد با فضای آزاد، آنها به هدف خود اصابت نمودند.
در خبرنامه آژانس دفاع ضدراکتی امریکا گفته شده:«این آزمایشات به اولین پرتاب جمعی بر راکت قاره پیمای بالیستیکی که خطر به بار می آورد، مبدل گشتند. رهگیری توسط دو راکت استقرار زمینی — رهبری کننده و تعقیب کننده — تحقق یافت».
راکت رهبری کننده بلاک محاربوی راکت بالیستیکی را از بین برد و وظیفه مطروحه را اجرا کرد. راکت تعقیب کننده نتائیج تخریب را ارزیابی کرد و هیچگونه قسمت های محاربوی سرگلوله را نیافت و هدف بعدی «خطرناکتر» را برگزید و بر آن، طوریکه پیشبینی میشد، ضربه وارد ساخت.
سموئیل گریوز (Samuel Greaves) مدیر آژانس دفاع ضدراکتی امریکا اعلام داشت:«این اولین پرتاب جمعی ضدراکت های استقرار زمینی به هدف رهگیری راکت بالیستیکی-هدف بود و برای ما مرحله بسیار مهم محسوب میشود. سیستم بطور عادی کار داد و نتائیج آزمایشات راجع به استعمال عملی دوکتورین شلیلک جمعی در چارچوب دفاع ضد راکتی گواهی میدهند».
ولی لااورا گریگو(Laura Grego) متخصص راکتی از اتحادیه دانشمندان نگران ماساچوسیتس اظهار تردید نموده است. او هنگام سخنرانی در رادیوی اجتماعی ملی، گفت:«آزمایشات در فضای محرمیت انجام شده و محرمیت به مراتب، نسبت به سال های گذشته بیشتر بود. آنها را موفق خوانده، ولی بر اساس معلومات قابل دسترسی ما نمی توانیم بگوئیم که سطح موفقیت تا چه حد بلند تعیین شده بود».
گریگو در آستانه آزمایشات سال 2017 فاصله که دو راکت آزمایشی باید طی میکرد و همچنان سرعت پرواز آنها را مطالعه کرده بود و به این نتیجه رسیده بود که راکت هدف بطور قابل ملاحظه بطی نسبت به راکت بالیستیکی قاره پیما پرواز میکرد.
«سپر» سیستم زمینی دفاع ضدراکتی از 40 راکت-شکاری متشکل است که در فورت-گریلی در الاسکا و چهار پایگاه در واندینبورگ جابجا شده اند. پنتاگون در چند سال آینده استقرار 20 ضدراکت دیگر زمینی پلان میکند.
ولی گریگو هشدار میدهد که بیش از حد نباید بر این سیستم اتکا کرد. او طی سخنرانی از طریق امواج رادیو گفت:«ما نباید عقیده داشته باشیم که دفاع ضدراکتی زمینی سیستم مطمئین دفاعی و عامل نیرومند بازداری است. این در جهان واقعی دفاع را تامین کرده نمی تواند».
روسیه، بطور مثال، قصد تحمل خطر ندارد. در سال 2018 ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در مورد تسریع نمودن طراحی راکت نو هستوی مافوق سرعت صوت «اوانگارد» که بلاک محاربوی آن سرعت 20 ماخ انکشاف داده میتواند، هدایت داد. این راکت در ارتفاع پائینتر، نسبت به راکت بالیستیکی قاره پیما پرواز میکند که به آن امکان عبور از سیستم دفاع ضدراکتی استقرار بحری و زمینی که راکت های آنها در ارتفاعات بسیار بلند فعالیت میکنند، فراهم می سازد.
