ک.س. نیر (K.S.Nair) در مقاله منتشره در The Asian Age (هند) می نویسد، طیاره افسانوی میکویان-گوریویچ میگ-21 که مانند همه طیارات آن زمان به افتخار طراحان آنها مسمی شده، برای اولین بار در نیروی های هوایی هند (IAF) در سال 1963 بوجود آمد.
بر این برای یک ثانیه فکر کنید. این 56 سال قبل بود. خبرهای امروز تائید میکنند که طیارات شکاری که پیلوت آن بعد از تجاوز طیارت پاکستانی بر حریم هوایی هند «لادرک اعلام» شده بود، تا هنوز در سرحدات کشور فعالیت میکنند.
خریداری میگ-21 به نقطه عطف برای نیروی هوایی و حتی برای تمام هند مبدل گشت. این اولین طیاره نیروهای هوایی هند و اولین سیستم تسلیحات بود که در غرب بعد از کسب استقلال خریداری نشده بود. توضیح چنین تغییر با کلمات ناممکن می باشد.
کشور شوراها فلسفه و دوکتورین نظامی کاملاً دیگر تولیدی و در نتیجه، میتودهای مطلقاً دیگر خدمات و بهره برداری داشت.
نیروهای هوایی هند فیصله آگاهانه استفاده از تکنالوژی، اما نه پروسیجر و تاکتیک، اتخاذ کرد و این تاکتیک باید در سکتور خصوصی نیز بکار گرفته میشد.
نیروهای هوایی هند از طیارات میگ-21 و بعداً SU-17 و تخنیک دیگر شوروی نه طوریکه طراحان پیشبینی کرده بودند، استفاده میکردند. نسبت اینکه ما طوری دیگر کار میکردیم، ما به سامان آلات دیگر کمکی، گراف خدمات تخنیکی و بسیاری چیزهای دیگر نیاز داشتیم.
کشور شوراها که نبردهای کتلوی زمینی در تمام قاره اروپا پلان نموده بودند، طیاره میگ-21 را، به مثابه بخش بزرگ واحد های محاربوی خود، به تعداد بسیار زیاد ساخت و جهت تسلیح بکار گرفت و میخواست آنها را در قسمت های مختلف اروپای مرکزی جابجا سازد. اگر کار تا سرحد جنگ میرسید، قوماندانی غندهای طیارات شکاری آنها به سرعت از یک محل به محل دیگر در جریان از یک تا دو هفته عملیات تشدیدی، برای آن نقل مکان مینمود، تا در مدت زمان کوتاه آنها را هرچه سریعتر، بدون مواظبت از انجن یا بدنه طیاره، جابجا نمایند. موعد بهره برداری روزها و بطور اعظمی هفته ها پیشبینی میشد.
سازندگان میگ-21 حتی وضع را تصور هم نمی کردند که در آن همین طیاره ده ها سال، مثلیکه در هند استفاده میشوند، استفاده خواهد شد. آنها را چنین عمر دراز این نمونه کوچک کلاسیک سال 1950 حیرت زده ساخته میتوانست. نسل جدید پیلوتان هندی، بشمول سه زن اولی — پیلوتان محاربوی، تا به حال در طیارات میگ-21 پرواز میکنند. در لحظه که در اخبار راجع به نیروهای هوایی هند معلومات میدهند، ما باید به خاطر داشته باشیم که ما با طیاره کاری میکنیم که سازندگان آنها حتی راجع به آن فکر هم نمی کردند.
مولف مقاله بیش از 20 سال راجع به نیروهای هوایی و اردوی هند در کشورهای در حال انکشاف می نویسد. او پسر و پسر اندر افسران اردوی هند می باشد. او بیش از 50 مقاله، از جمله در مطبوعات امریکایی، انگلیسی و جاپانی و یک کتاب منتشر نموده است. کتاب دیگر اوتحت عنوان « تعداد کم فراموش شدگان» — در مطبعه Harper Collins چاپ خواهد شد و راجع به شرکت نیروهای هوایی هند در جنگ جهانی دوم معلومات میدهد.
