اعلامیه غنی بعد از ملاقات با زلمی خلیلزاد نماینده ویژه وزارت خارجه امریکا در باره افغانستان که راجع به «پیشرفت قابل ملاحظه» در مذاکرات راجع به آینده افغانستان خبر داد که در دوحه بین هیات های امریکا و طالبان بدون شرکت کابل، حاصل گردیده است، نشر گردید. اشرف غنی که برای اولین بار بطور علنی بر تکرار اوضاع در سال 1996، وقتیکه طالبان نجیب الله رئیس جمهور عزل شده را اعدام کردند، اعتراف نمود و سناریوی دیگر — متحدشدن برای اعمار افغانستان صلح آمیز که از آن نیروهای امریکایی خارج گردند — پیشنهاد نمود.
قبل از خطاب تلویزیونی اشرف غنی عنوانی ملت که از قصر ریاست جمهوری که توسط تلویزیون دولتی RTA نشر میشد، مذاکرات رهبر افغان با زلمی خلیلزاد نماینده ویژه وزارت خارجه امریکا در باره افغانستان صورت گرفتند. مذاکرات شام روز یکشنبه برگزار شدند. دیپلومات امریکایی که به کابل از دوحه بعد از ختم دور جدید مذاکرات شش روزه بین هیات امریکا و نمایندگان جنبش «طالبان» (ممنوع در فدراسیون روسیه) صورت گرفتند، به رهبر افغان در باره مسایل مورد بحث در پایتخت قطر که بسیاری سیاستمداران و دیپلوماتان به مثابه نقطه تقریباً چرخشی در حل منازعه در افغانستان تلقی نمودند، معلومات مفصل داد.
طبق نشئت های متعدد، در پایتخت قطر طرفین برای اولین بار به پیشرفت نزدیک شده و بطور مقدماتی راجع به خروج نیروهای امریکا در بدل تضمینات از جانب طالبان به پناه نه دادن به گروه های تروریستی در خاک کشور و عدم همکاری با «دولت اسلامی» (ممنوع در فدراسیون روسیه) توافق نموده اند. زلمی خلیلزاد ضمن تائید «پیشرفت قابل ملاحظه در باره مسایل مهم حیاتی»، در جریان ملاقات با رئیس جمهور غنی اطلاعات راجع به این که گویا شرکت کنندگان مذاکرات راجع به حکومت آینده انتقالی در کابل در غیاب مقامات افغان توافق نموده، رد کرد.
زلمی خلیلزاد بعد از ملاقات با رهبر افغانستان در مصاحبه با The New York Times اعتراف نمود:" «طالبان»، ضمن فراهم نمودن رضایتمندی خاطر ما، در مورد انجام دادن چیزهای ضروری برای آن تعهد نمودند، تا از مبدل شدن افغانستان به پایگاه برای گروه های بین المللی تروریستی و یا اشخاص جلوگیری نمایند". مایک پمپیو وزیر خارجه امریکا، به نوبه خود قصد قاطع واشنگتن در مورد تکمیل نمودن خروج قطعات خود از این کشور تائید کرد. آقای پمپیو در Twitter نوشت:«ایالات متحده نسبت به آوردن صلح به افغانستان و جلوگیری از مبدل شدن کشور به میدان برای تروریزم بین المللی و همچنان نسبت به بازگرداندن نیروها به خانه، برخورد جدی مینماید».
در شرایط فعال شدن شدید پروسه مذاکرات که بدون شرکت کابل جریان دارد، در اعلامیه های پر سر و صدای نمایندگان ایالات متحده رئیس جمهور غنی نیز خاموش نه مانده است. او ضمن هشدار راجع به اینکه طالبان که با امریکا مذاکرات پیش می برند، در برابر این گزینش قرار دارند — "تا از ملت خود حمایت کنند یا به آله دست دول دیگر مبدل گردند"، از آنها در مورد «آغاز مذاکرات جدی مستقیم با حکومت افغانستان» دعوت بعمل آورد. رئیس جمهور غنی ضمن تلاش باطل خواندن تیزس عمده طالبان راجع به اینکه مقامات افغانستان کاملاً تحت کنترول امریکا قرار دارند و از همینرو نمی توانند آنها را به مثابه جانب مستقل برای مذاکرات بررسی کنند، خبر داد: حضور نظامی خارجی در کشور را در واقعیت امر نه تنها طالبان، بلکه همه افغانان نمیخواهند. در عین حال، به گفته او، حکومت در کابل برای آن تلاش می ورزد، تا «این حضور صفری گردد».
بطور کل، اعتراف بر این که به جای آشتی ملی در افغانستان بعد از امضای موافقت نامه صلح میتواند سقوط حکومت قانونی رخ دهد، به بخش پر سر و صدای خطاب رئیس جمهور افغانستان مبدل گشت.
رئیس جمهور غنی به این رابطه قصه بیش از 20 سال قبل را یاداوری نمود، وقتیکه نجیب الله رئیس جمهور عزل شده جمهوری دموکراتیک افغانستان که در نمایندگی سازمان ملل متحد در کابل پناه گرفته بود، در سال 1996 توسط طالبان ربوده شد، بعد از شکنجه در محضر عام اعدام گردید. غنی اعلام داشت:« ما بر اتخاذ اقدامات ضروری تاکید می ورزیم، به خاطری که راجع به تجربه زمان دوکتور نجیب کاملاً آگاه هستیم. همه ما میدانیم که او را چگونه بازی دادند. سازمان ملل متحد به او تضمین تامین صلح داد، اما، با تاسف، همه چیز به فاجعه انجامید». رهبر افغان ضمن خبردادن راجع به اینکه به او "تهدیدهای بالقوه بعد از عقد موافقت نامه راجع به صلح"معلوم اند، "جهت تامین صلح و جلوگیری از فاجعه ممکن" دعوت بعمل آورد.
الکسی مالاشینکو آمر تحقیقات علمی انستیتوت «دیالوگ مدنیت ها» که اخیراً از سفر به افغانستان برگشته، به روزنامه «کمیرسانت» اعلام داشت:« هراس رهبر افغان کاملاً برحق است. طالبان در افغانستان همین اکنون مانند پیروزشدگان برخورد مینمایند و سعی مینمایند شرایط خود را بر واشنگتن و کابل تحمیل نمایند. ولی نباید فکر کرد که ایالات متحده در واقعیت به خود به تن دادن به کدام معامله در غیاب کابل اجازه دهند».
آقای ملاشینکو افزود:« از یک طرف، اداره (رئیس جمهور امریکا — «کمیرسانت») دونالد ترامپ به موفقیت مهم دیپلوماتیک در افغانستان نیاز دارد. و از طرف دیگر، هرگونه توافقات با طالبان که بدون کابل حاصل گردند، به مثابه شکست امریکا تلقی خواهند شد، به خاطر که طالبان را در منطقه هیچکس دوست ندارند». به عقیده کارشناس، در چنین وضع تلاش های نو جلب نمودن آن گروه ها در جنبش «طالبان» به پروسه مذاکرات با کابل که دارای قابلیت حصول توافق ثابت گردند و به تماس ها با مقامات افغان حاضر شوند، به یگانه راه بیرون رفت در هفته ها و ماه های آینده نزدیک مبدل خواهد گشت.
الکسی مالاشینکو نتیجه گیری نمود:« در حل منازعه در افغانستان ایالات متحده در نقش عمده قرار دارند و آنچه که به ابتکارات روسیه راجع به برگزاری مذاکرات بین الافغانی در فرمات مسکو مربوط میگردد، پس این در درجه دوم قرار خواهد گرفت، اگرچه به مسکو امکان نشان دادن علاقمندی به پروسه حل منازعه افغانی را فراهم می سازد».
به نوبه خود، در وزارت خارجه روسیه در رابطه به اطلاعات راجع به پیشرفت در مذاکرات در باره افغانستان به میانجیگری امریکا واکنش محتاطانه نشان داده اند.
ضمیر کابلوف نماینده ویژه رئیس جمهور روسیه در باره افغانستان، مدیر دیپارتمنت دوم آسیای وزارت خارجه به روزنامه «کمیرسانت» اعلام داشت:« نباید در باره نتیجه گیری از عجله کار گرفت و زلمی خلیلزاد میتواند در باره هرچه توافق نماید، اما رئیس جمهور ترامپ میتواند هرگونه توافقات را تائید و یا رد نماید. من تا هنوز تمام جزئیات آن را نمی دانم که راجع به چه توافق نموده، اما فکر میکنم که تا موافقت نامه نهایی باید راه طولانی طی گردد». دیپلومات روسی که پروسه حل منازعه افغانی را رهبری میکند، دیگاه خود راجع به وضع را چنین بیان کرد:« اگر امریکا واقعاً قصد رفتن دارد — این گام در جهت درست می باشد. امریکایان برای آنکه گناه های خود را در برابر افغانان جبران کنند، باید طی ده ها سال به آنها کمک اقتصادی در هماهنگی با روسیه و دیگر کشورهای منطقه بنمایند».
