به گزارش اسپوتنیک، جملهٔ بالا، نکتهٔ محوری یک مقالهٔ تازه در روزنامهٔ «والاستریتژورنال» است که ترجمهٔ فارسی آن در روزنامهٔ هشت صبح چاپ کابل به نشر رسیده است.
به گفتهٔ نویسندگان، اطلاعات در این مقاله از سوی سه منبع آگاه از بحث، در اختیار این نشریه قرار گرفته است.
در این نوشته آماده است که تعلیق انتخابات ریاست جمهوری به منظور سرعتبخشی به تلاشهایی صورت میگیرد که هدف از آن، کشاندن پای طالبان به میز مذاکره و ادغام آنان در روند آشتی است تا جنگ ۱۷ سالهٔ امریکا در افغانستان به پایان برسد.
مقاله در ادامه افزوده است که این طرح از سوی زلمی خلیلزاد مطرح شده است:
گزینهی تعلیق انتخابات ریاست جمهوری ماه اپریل افغانستان توسط زلمی خلیلزاد نمایندهٔ ویژهٔ امریکا برای پایان جنگ افغانستان مطرح شده است. خلیلزاد این گزینه را با جهتهای گوناگون دخیل در قضیهٔ افغانستان و میانجیها در میان گذاشته است. ایالات متحده از سال ۲۰۰۱ به بعد به ترویج دموکراسی در افغانستان کمک میکرد. تعلیق انتخابات ریاست جمهوری، در تضاد با تلاشهای امریکا برای ترویج دموکراسی در افغانستان است. دفتر آقای خلیلزاد نخواست دربارهی این موضوع با والاستریت ژورنال صحبت کند.
شیوای شرق کارشناس مسایل سیاسی این طرحهای امریکا را، ناشی از شکست این کشور در استراتیژی جنگی جنوب آسیا میداند:
آقای خلیلزاد در مأموریت شش ماههٔ خود پس از شکست استراتیژی جنوب آسیای ادارهٔ ترامپ میخواهد برای بحران افغانستان راه حل پیدا کند و چون راهحل سختافزاری یعنی جنگ رویاروی با تروریستان به شکست مواجه شده و بخش کلانی از خاک کشور در کنترول طالبان است و حکومت مشروع و دامنگستر نیز وجود ندارد، امریکا میخواهد با این طرحها و طرح حکومت موقت، از این بازی به نحوی کنارهگیری کند.
مقالهٔ والاستریت ژورنال از زمانبندی ترامپ برای خلیلزاد نیز پرده برداشته است:
خلیلزاد به همکارانش گفته است که ترامپ به او شش تا ۱۲ ماه وقت داده است، تا تلاشهای پایان جنگ افغانستان را به نتیجهی مطلوب برساند.
در بخش دیگری از نوشتهٔ این روزنامه آمده است که در کابل از این پیشنهاد استقبال چندانی نشده است:
اما از گزینهٔ تعلیق انتخابات ریاست جمهوری که خلیلزاد آن را مطرح کرده است، در کابل استقبال نخواهد شد. خلیلزاد روز یک شنبه، با مقامهای دولتی افغانستان و سیاستمداران قدرتمند این کشور دیدار کرد. بسیاری از بلندپایهگان دولت افغانستان با گزینهٔ تعلیق انتخابات ریاست جمهوری مخالفت میکنند، اما شماری از مقامهای حکومت اشرف غنی در نشستهای خصوصی از این گزینه حمایت کردهاند.
داکتر عبدالله عبدالله رییس اجراییهٔ دولت افغانستان نیز در دیدار روز سهشنبه به جان باس سفیر ایالات متحدهٔ امریکا در افغانستان، مخالف خود با این طرح را با تأکید بر برگزاری به موقع انتخابات ریاست جمهوری افغانستان اعلام کرد.
صفحهٔ رسمی ریاست اجراییهٔ افغانستان نوشته است:
«رییس اجراییه در سخنانش تأکید کرد که انتخابات ریاست جمهوری به موقع و وقت معین آن در افغانستان برگزار میگردد. رییس اجراییه همچنان علاوه نمود که روند صلح و مذاکرات یک بحث جداگانه است و به انتخابات و برگزاری انتخابات ارتباط و پیوندی ندارد. حکومت افغانستان، کمیسیونهای انتخابات، متحدان افغانستان، سازمان ملل و نهادهای بینالمللی در همآهنگی تلاش دارند تا انتخابات ریاست جمهوری در موعد آن و شفاف و با اعتبار برگزار گردد».
ریاست اجراییه افغانستان همچنان به نقل از سفیر امریکا نوشته است که این کشور از طرح «برگزاری به موقع انتخابات» حمایت میکند:
«آقای جان بس سفیر ایالات متحده امریکا نیز با تأیید صحبتهای رییس اجراییه کشور علاوه نمود که کشورش از برگزاری به موقع انتخابات در افغانستان حمایت میکند».
شیوای شرق باورمند است که با توجه به منطقهیی بودن بحران در افغانستان، رسیدن به راه حل در افغانستان بدون همگرایی منطقهیی ممکن نیست:
«آقای خلیلزاد در آستانهٔ سفر به مسکو قرار دارد و بعید نیست که در این دیدار این موضوع را با مقامات روسیه مطرح کند که کشورهای منطقه در بحث خروج آبرومندانهٔ امریکا از افغانستان باید همکار باشند. سرانجام اگر حکومت موقت با تکیه بر همگرایی منطقهیی و در نظرگرفتن نقش ایران، چین، هند، روسیه، آسیای میانه و آسیای جنوبی باشد، میتواند یک راه حل باشد، اما این نکته را نباید فراموش کرد که این سنگ [بحران افغانستان] از زور خلیلزاد و امریکا بالا رفته و ماری که امریکا در آستین پرورده، حالا به یک اژدها بدل شده است».
روزنامه در بخش دیگری از گزارش، از یک گزینهٔ دیگر روی میز امریکا نیز یاد کرده است، برگزاری نشست مشورتی و تشکیل حکومت موقت: «بدیل دیگر برای انتخابات ریاست جمهوری افغانستان، برگزاری نشستی شبیه به کنفرانس بن سال ۲۰۰۱ است که در آن نیروهای سیاسی گوناگون افغانستان روی تشکیل حکومت جانشین طالبان توافق کردند. برگزاری نشستی شبیه به نشست بن که در آن طالبان هم حضور داشته باشند و برآیند آن یک نقشه راه برای رسیدن به صلح باشد، گزینهای است که روی آن بحث میشود. آقای خلیلزاد در نشست سال ۲۰۰۱ بن هم نقش بسیار عمده داشت».
نشریه مینویسد:
«یک دیپلومات غربی میگوید که گزینهی دیگر این است که انتخابات ریاست جمهوری برگزار شود، اما حکومت منبعث از این انتخابات باید یک ادارهی موقت باشد و نیروهای سیاسی به شمول طالبان روی نظام آینده و تشکیل یک حکومت ائتلافی مذاکره کنند».
اما شیوای شرق میگوید که طرح حکومت موقت نیز پیششرطهایی برای موفقیت دارد و کامیابیاش زیاد محتمل به نظر نمیرسد:
«روبرو شدن با شکست همین است. همه کشورهای مخالف امریکا در منطقه خواهان روشن شدن مرزهای روابط بین کابل و واشنگتن در منطقه استند. اگر ایجاد حکومت موقت مبتنی بر لغو پیمان امنیتی کابل-واشنگتن و برچیده شدن پایگاههای نظامی امریکا در افغانستان باشد، فکر میکنم که حکومت موقف گزینهٔ به سود است و در غیر آن، با توجه به این که امریکاییها علاقمند لغو این پیمانها نیستند، فکر میکنم تلاش های ایجاد حکومت موقت از سوی خلیلزاد نتیجه بخش نخواهد بود».
حالا باید دید سرنوشت انتخابات و صلح در افغانستان به کجا کشیده خواهد شد، اما آنچه روشن است دودستگی سیاست امریکا در قبال این دو مسألهٔ حیاتی افغانستان است، چنانکه در آخرین پاراگراف گزارش والاستریتژورنال آمده است:
ولی به رغم این که خلیلزاد روی گزینهی تعلیق انتخابات ریاست جمهوری افغانستان با جهتهای گوناگون مذاکره میکند، شمار دیگری از مقامهای امریکایی با حکومت اشرف غنی همکاری میکنند تا انتخابات ریاست جمهوری ماه اپریل را برگزار کند. یک مقام امریکایی که در افغانستان وظیفه اجرا میکند گفت که «ما برای انتخابات ریاست جمهوری آمادهگی میگیریم و روی این موضوع تمرکز، کردهایم».