عقیده وجود دارد که بشر یک نوع پلان B دارد: اگر مردم بیش از آین در روی زمین زندگی کرده نتوانند، آنها برای مدت زمان طولانی عازم فضا میگردند. بهتر از همه به مریخ — این سیاره نسبتاً نزدیک است و تا اندازه جذاب معلوم میگردد.
واضح است که یک سلسله پرابلم ها باید، قبل از آن که پلان B واقعاً قابل تحقق گردد، حل شوند. بر رفع آنها دانشمندان به شدت کار میکنند. اما چندی قبل از مونشن خبر بدی مواصلت ورزید: دانشمندان پوهنتون بنام لیودویک و ماکسیمیلیان که واکنش مغز انسان را نسبت به اقامت طولانی در فضا تحقیق میکنند، معلوم نمودند که در مغز تغییرات رخ میدهد که در جریان دوران طولانی بعد از بازگشت فضانوردان به زمین نیز حفظ میشوند.
با تاسف، حتی شش ماه بعد از بازگشت از پروازهای طولانی فضایی هم در مغز فضانوردان «تغییرات وسیع حجم» مشاهده میشوند. به عقیده دانشمندان، نشانه های آن وجود دارند که این پرابلم ها نظر به طول اقامت انسان در فضا عمیق تر میشوند.
حتی بعد از تقریباً هفت ماه پس از عودت فضانوردان به زمین دانشمندان در مغز آنها کاهش حجم ماده به اصطلاح خاکستری تثبیت کرده اند. این قسمت مغز سر، عمده تاً از حجرات عصبی متشکل می باشد. در جریان شش ماه بعد از فرودآمدن بر زمین این اثر تا اندازه تضعیف میشود، اما کاملاً از بین نمی رود.
برعلاوه این، هنگام سکان مغز معلوم گردید که ساحه پر از مایع مغزی نخاع در مغز برخلاف وسیعتر شده بود. تغییرات همچنان در ماده سفید، یعنی در آن قسمت انساج مغزی که عمده تاً از الیاف عصبی ساخته شده، نیز مشاهده شدند. حجم ماده سفید مستقیماً بعد از فرودآمدن بر زمین ابتدا به حال خود باقی ماند، اما بعد از شش ماه کاهش آن به مقایسه نتائیج تحقیقات قبلی مشاهده شد.
اینکه آیا این تغییرات بر استعداد فکری فضانوردان تائثیر میکنند یا خیر، تا به حال به دانشمندان معلوم نیست. حال آنها فقط به تغییرات در دید موفق شده، طوریکه دانشمندان فکر میکنند، میتوانند نسبت افزایش فشار در حجم مایع مغزی نخاع در مغز سر بر شبکه و عصب بینایی بوجود آید.
پیتر زو ایلینبیرگ (Peter zu Eulenburg) طبیب مونشن یکجا با دانشمندان از بلجیم و روسیه در دوران بین سال های 2014 و 2018 ده فضانورد روسیه را معاینه نموده که هرکدام آنها در فضا بطور اوسط 189 روز را در ستیشن بین المللی فضایی سپری کرده بودند.
قبل از پرواز و بعد از بازگشت به زمین سکان نمودن مغز آنها صورت گرفته بود و مغز هفت تن یکبار دیگر بعد از مدت زمان تقریباً هفت ماه نیز سکان نموده بودند. نتائیح معاینات در «مجله طبی انگلستان نو» (New England Journal of Medicine) منتشر شده اند.
ایلینبیرگ گفت:« ما اولین کسانی بودیم، که تغییرات در مغز را بعد مدت زمان نسبتاً طولانی بعد از فرودآمدن به زمین تحقیق کردیم». به عقیده موصوف، برای آنکه خطر پروازهای طولانی را به حد اصغری کاهش داد، انجام تحقیقات اضافی و درازمدت کاملاً ضروری می باشند.
اینکه اقامت طولانی در فضا میتواند به تغییرات در ساختار مغز فضانوردان منجر گردد، قبلاً در جریان تحقیقات تثبیت شده بود که در سال گذشته توسط اداره هوانوردی و تحقیقات فضایی ناسا امریکا با شرکت کلنیک پوهنتون فرانکفورت انجام شده بودند.
طبق مشاهدات ناسا، ستاره شناسان که از ستیشن بین المللی فضایی برگشته، اکثراً از ناحیه دید چشم و سردردی شکایات میکردند. دانشمدان انتقباض جری مرکزی مغز سر آنها تثبیت نمودند و برعلاوه این، در همه فضانوردن مغز سر به پیش بیجا شده بود.
