آنها در ادامه می نویسند، گروپ بین المللی کارشناسان در باره تغییرات اقلیمی مربوط سازمان ملل متحد در گزارش منتشره اظهار میدارند که در سال 2030 سیاره به مهمترین حد درجه حرارت خواهد رسید که بالارفتن آن را یک و نیم درجه سانتی گراد از سطح ماقبل صنعتی تشکیل خواهد داد. خطر شدیدترین خشکسالی ها، آتش سوزی های جنگلات، آبخیزی ها و کمبود مواد خوراکه برای صدها میلیون نفر ایجاد خواهد کرد. در سال 2030 تعداد بسیار زیادی مردم که امروز زندگی میکنند، زنده خواهند بود.
دانشمندان نتیجه گیری های خود را بر اساس نشر کنونی گازات بخار ترتیب نموده اند.
سیاره همین اکنون دو سوم این راه را پیموده، چون درجه حرارت جهانی تقریباً یک درجه سانتی گراد بالا رفته است. برای انکه از بلندرفتن بعدی حرارت جلوگیری گردد، در چند سال آینده اتخاذ فعالیت های قابل ملاحظه ضروری می باشند.
اندریو کینگ (Andrew King) استاد اقلیم شناسی پوهنتون میلبورن در اعلامیه خود اظهار داشت:« این باعث نگرانی میگردد، زیرا به ما معلوم است که اگر گرم شدن جهانی از یک و نیم درجه سانتی گراد تجاوز نماید، تعداد زیادی پرابلم های نو، بشمول دوره های هوای گرم غیرعادی و موسم های گرم تابستانی، بلند رفتن سطح آب اقیانوس جهانی و در بسیاری مناطق جهان خشکسالی های هنوز هم جدی تر و مقدار فوق العاده بارندگی ها بوجود خواهند آمد».
برای انکه گرم شدن از یک و نیم درجه بالا نه رود، تا سال 2030 باید حجم نشر گاز کاربن دای اکساید به اندازه 45% به مقایسه شاخص های سال 2010 کاهش داده شود و تا سال 2050 «نشر صفری» تامین گردد.
چنین کاهش نشر گازات از نقطه نظر تخنیکی ممکن است، اما طوریکه در گزارس تذکر یافته، برای این کار تغییرات بزرگ مقیاس در عرصه انرژی، ساختمان، ترانسپورت و در شهرها لازم اند.
کینگ خاطرنشان می سازد:« امکانات حفظ گرم شدن جهانی پائینتر از یک و نیم درجه سانتی گراد به سرعت از بین میروند و تعهدات در باره نشر گازات که شرکت کنندگان موافقت نامه پاریس بر دوش گرفته بودند، دستیابی بر این هدف را تامین نمی کنند».
در گزارش گروپ بین المللی کارشناسان در باره تغییرات اقلیمی گفته شده که تغییرات اقلیمی همین اکنون صورت میگیرند و بعداً در صورت هنوز هم بدتر خواهد شد، اگر جهان اقدامات عاجل سیاسی دارای خصوصیت بین المللی اتخاذ نکند.
پان ماو چژای (Panmao Zhai) یکی از روسای اولین گروپ کاری گروپ بین المللی کارشناسان در باره تغییرات اقلیمی گفت:« مهمترین نتیجه گیری این گزارش اینست که همین اکنون عواقب گرم شدن جهانی به اندازه یک درجه مشاهده میکنیم. این تغییرات فاجعه بار جوی، بلند رفتن سطح آب ابحار، کاهش یخبندان های قطبی و غیره تغییرات می باشند». ولی اگر گرم شدن در حدود یک و نیم درجه سانتی گراد یا پائینتر از آن هم حفظ گردد، عواقب آن بسیار بزرگ و قابل ملاحظه خواهند بود.
در گزارش گفته شده که گرمای تابستانی که تابستان امسال در اروپا مشاهده شد، میتواند سه درجه سانتی گراد تشدید شود. طوفان های مانند «هاوری» و «فلورینس» که در امریکا رخ دادند، به عین ترتیب اکثراً تکرار خواهند شد.
در گزارش مثال های مشخص آن ذکر میگردند که چگونه میتوان عواقب گرم شدن جهانی را کاهش داد، اگر درجه حرارت دو درجه نی، بلکه یک و نیم درجه سانتی گراد بالا رود:
— تا سال 2100 سطح اقیانوس جهانی 10 سانتی متر بالا خواهد رفت.
— دوره یی بودن ذوب شدن کامل یخ های بحر منجمد شمالی در زمان تابستان یکبار در 100 سال، نه یکبار در 10 سال، صورت خواهد گرفت.
— ریف های مرجانی کاملاً از بین نخواهند رفت، بلکه به اندازه 70-90% کاهش خواهند یافت.
گزارش منتشره روز دوشنبه در طول سه سال آماده میشد و به نتیجه مستقیم موافقت نامه پاریس در باره اقلیم مبدل گشت.
سارا پیرکینس-کیرکپاتریک (Sarah Perkins-Kirkpatrick) که در مرکز تحقیقاتی تغییرات اقلیمی در چوکات پوهنتون ویلس جنوبی نو به صفت همکار علمی کار میکند، اعلام داشت:« همکاری بین المللی شرط حتمی محدودساختن نشر گازات، گرم شدن جهانی و اثرات آن و همچنان تطابق وسیع و تضعیف موثر عواقب آن می باشد».
البرت گور معاون اسبق رئیس جمهور امریکا گفت:« امروز دانشمندان و کارشناسان مشهور جهان بطور کلکتیفی آنچه را تائید میکنند که مادر-طبیعت به ما به وضاحت نشان میدهد: ما به تحولات تاخیرناپذیر و سریع در اقتصاد جهانی به منظور ایجاد انرژی پاک ضرورت داریم».
او افزود:« با تاسف، اداره ترامپ به مثابه انشعاب گر فعالیت میکند و بطور غیردوراندیشانه جهت حمایت از رشته صنایع حمایت میکند که با مواد سوخت کثیف عضوی کار میکنند. اداره مستقیماً با کمپنی های امریکایی، ایالت ها، شهرها و اتباع که خواستار تغییرات اند، وارد منازعه شده است».
