در تاریخ 17 اگست عمران خان که حزب «تحریک انصاف» او در انتخابات 25 جولای پیروز شد، رسماً به صفت صدراعظم کشور انتخاب گردید. در سخنرانی در مراسم تحلیف او اولویت عمده خود را مبارزه به خاطر احیای اقتصادی پاکستان و ریشه کن ساختن فساد و همچنان توسعه درجه یک مناسبات با همسایگان — هند و چین — تعیین نمود. بر این فهرست به جرئت میتوان روسیه را نیز افزود که سیگنال های مثبت راجع به تعمیق همکاری با آن از طرف اداره نو پاکستان همین اکنون میرسند.
در غرب، به ویژه در امریکا، به قدرت رسیدن عمران خان را در پاکستان محتاطانه ارزیابی کردند. سمتگیری او به عادی ساختن مناسبات در مثلث دهلی — اسلام — آباد — پیکن استراتیژیستان امریکایی را خوش نمی سازد، چون آنها را از امکان بازی بر اختلافات قدیمی در این منطقه حساس محروم می سازند. در واشنگتن همچنان افزایش مشکلات در استفاده از خاک پاکستان برای حل وظایف ایتلاف غربی در افغانستان پیشبینی میکنند.
برای خود پاکستان ظهور عمران خان در راس حکومت — انقلاب حقیقی است. نه تنها به خاطر آن که این فقط انتقال دوم صلح آمیز و حقیقتاً دموکراتیک قدرت در تمام تاریخ پاکستان می باشد. دو خاندان و دو حزب که بصورت متناوب کشور را رهبری میکردند و کنترول کامل بر زندگی سیاسی کشور تحقق می بخشیدند، — حزب مسلم لیگ پاکستان، تحت رهبری افراد از خانواده نواز شریف و حزب مردم پاکستان که تحت رهبری خانواده بهوتو قرار دارد، بازنده ثابت شدند. رهبر حزب اولی از این احزاب نواز شهباز شریف، بردار نواز شریف صدراعظم سابق که به جرم فساد به جزای حبس محکوم شده ، در صفحه خود در Twitter راجع به «جعل کاری های کتلوی» به نفع عمران خان اعلام داشته است. کشور در لحظه در انتظار برخوردها قرار گرفت، اما در نهایت امر مسلم لیگ شکست را پذیرفت و راجع به گذار به اپوزیسیون اعلام داشت. در پاکستان، ظاهراً، هیچ چیز، مانند گذشته، نخواهد بود. تشدید مبارزه با فساد و پاکسازی دستگاه دولت از زورگویی خاندانی در صدر مسایل مطروحه قرار دارد. عمران خان حرکت به خاطر اعمار «پاکستان نوین» اعلام داشته است.
شخص عمران خان در پاکستان از احترام خاص برخوردار می باشد. او کیپتان چندین ساله و ستاره تیم ملی کرکت — سپورت شماره یک در کشور می باشد. او چهره بانفوذ و خوب تحصیل کرده می باشد. خان یکی از کالج های پوهنتون اکسفورد را در رشته سیاست، اقتصاد و فلسفه تمام کرده است. عمران خان قبلاً نیز پیروز شده میتوانست، اما تا به حال منابع خاندان های حزبی برای بازداری او کفایت میکرد. حالا این منابع دیگر وجود ندارند. در ماهیت امر عمران خان — طی بسیاری سال ها اولین شخصیت در راس حکومت پاکستان می باشد که توان دستیابی بر آشتی تاریخی با هند دارد.
پاکستان بدون آن طی سال های اخیر برای قصر سفید به درد سر مبدل گشته بود. رئیس جمهور دونالد ترامپ در Twitter نوشته بود که طی 15 سال اخیر پاکستان از امریکا 33 میلیارد دالر دریافت کرده و در بدل هیچ چیزی، «به جز از دروغ و جعل کاری» نه داده است. در نتیجه امریکا از کمک عنعنوی نظامی به مبلغ 2 میلیارد دالر به پاکستان به این اساس امتناع ورزید که این کشور «با تروریزم مبارزه نمی کند» و به پرواز طیارات بی پیلوت امریکایی بر فراز کشور را اجازه نمی دهد.
روزنامه « Financial Times » پیشبنی کرده بود که نتیجه فشار امریکا فقط میتواند به تغییر سمتگیری سیاست خارجی اسلام اباد به سوی روسیه و چین گردد. به نفع این نظر، به عقیده FT، این امر گواهی میدهد که چین مصرف نمودن مبلغ 55 میلیارد دالر جهت پروژه های شبکه اقتصادی در پاکستان در چارچوب پلان ها در باره ایجاد شبکه راه های تجارتی در تمام جهان پلان نموده است. با تفاوت از 33 میلیارد دالر کمک امریکا طی 15 سال جهت نیازمندی های نظامی، این آشکارا نفع بیشتر برای مردم پاکستان به بار خواهد آورد. امریکایان فکر میکردند که متحد خود را مسلح می سازد، ولی محاسبات آنها نادرست ثابت شدند.
کارشناسان پاکستانی معتقد اند که اصطحکاک های روزافزون بین امریکا و پاکستان «چانس طلایی» برای روسیه جهت تقویت روابط با اسلام آباد و تحکیم نفوذ خود در منطقه و خارج از آن فراهم می سازد. موانع اساسی برای چنین توسعه از جانب مسکو پیشبینی میشوند که بنابر ملحوظات اقتصادی علاقمندی خاصی از خود نشان نخواهد داد. اما برخلاف چنین هراس ها، دیالوگ استراتیژیک بین روسیه و پاکستان توسعه می یابد. کرملن با اسلام آباد قرارداد راجع به همکاری نظامی امضا کرده و راجع به صدرو هلیکوپترها و برگذاری تمرینات نظامی توافق نموده است. در پاکستان رادیو به زبان روسی Dispatch News Desk نشرات آغاز کرده است. در واشنگتن بیهوده نگران نیستند. پاکستان همین اکنون به کار در سازمان همکاری شانگهای جلب گردیده و با عمران خان امکان شمول در سازمان بریکس نیز وجود دارد.
تلویزیون NBC News اشاره میکند که در مناسبات بین روسیه و پاکستان «تحول بزرگ استراتیژیک» مشاهده میشود و پیروزی عمران خان در انتخابات به آن مساعدت خواهد کرد. امریکایان به این نقطه توجه مبذول میدارند که سفیر روسیه یکی از اولین کسانی بود که به مراتب وقت تر نسبت به امریکا، به برنده تبریک گفت و سفیر شخصاً این کار را انجام داد و خود به مقر عمران خان رفت.
شاید، بالاخره، پروژه عظیم خط لوله گاز از خاک ایران از طریق بحر به پاکستان و هند (با در نظرداشت تجدید محاصره ایران) به ارزش 7،5 میلیارد دالر و حجم 33 میلیارد مترمکعب گاز در سال فعال گردد.
روسیه در دیپلوماسی جهانی موضعگیری بسیار مفید «دوستی با همه» در پیش گرفته است. بسیاری کارشناسان حیرت شان را از این بابت اظهار میدارند که روسیه چگونه میتواند همزمان مناسبات خوب با ایران و عربستان سعودی، اسرائیل و فلسطین و همچنان بسیاری «دشمنان سوگندخورده» حفظ نماید. عین نظر را میتوان در باره آسیای جنوبی، آسیای مرکزی و شرق دور ابراز داشت. روسیه با داشتن مناسبات بسیار خوب با دهلی نو و پیکن و روابط در حال ترقی با اسلام آباد، میتواند به میانجی بی نظیر در رفع اختلافات تاریخی بین آنها، طوریکه عمران خان آرزو دارد، مبدل گردد.
