مایکل پیک (Michael Peck) در مقاله منتشره در نشریه «The National Intereset» ، چاپ امریکا می نویسد، علل فروپاشی اتحاد شوروی این بود که مسکو، ضمن تلاش جهت عقب نه ماندن در مسابقه تسلیحاتی از امریکا در سال های جنگ سرد، ورشکست شد.
آیا ممکن است، امروز، وقتیکه روسیه برنامه عظمت طلبانه عصری سازی نیروهای مسلح خود را آغاز کرده، مسکو یکبار دیگر ورشکست شود؟
این کمتر محتمل به نظر میرسد. در گزارش نو تحلیلی انستیتوت شاهی روابط بین المللی چاتیم-هاوس انگلستان که تدوین کنندگان آن خاطرنشان می سازند که مسکو هنگام تحقق وظایف ساخت و ساز نظامی امکانات خود را مدنظر میگیرد، اشاره شده:« نیروهای مسلح روسیه در اساس خود باید تا سال 2027، نسبت به امروز، به مراتب بهتر تجهیز شوند». در این تحقیقات برنامه دولتی تسلیحات تا سال 2027 که برای 10 سال در نظر گرفته شده، تحلیل گردیده است.
برنامه دولتی تسلیحات تا سال 2027 برای کشور به مبلغ 19 تریلیون روبل، یا تقریباً 300 میلیارد دالر امریکایی تمام خواهد شد. این پول کم برای کشور نمی باشد که از کانادا نظر به کمیت محصول ناخالص ملی عقب مانده (بودجه نظامی امریکا فقط برای سال 2017 مبلغ 524 میلیارد دالر تشکیل داده بود). ولی روسیه توان تمویل این برنامه دارد.
چاتیم-هاوس چنین نتیجه گیری میکند:« حتی اگر اقتصاد روسیه در ده سال آینده با سرعت محقر دو فیصد در سال هم رشد نماید و حتی اگر بار مخارج نظامی تا شاخص اصغری متوسط بعد شوروی به اندازه 4% محصول ناخالص ملی هم کاهش داده شوند، مقامات میتوانند حد اقل به 19 تریلیون روبل که باید برای برنامه دولتی تسلیحات تا سال 2027 تخصیص داده شوند، نزدیک شوند».
در واقعیت امر، مبلغ 19 تریلیون روبل — این آنقدر زیاد نیست، طوریکه فکر میشود. برای برنامه قبلی دولتی تسلیحات تا سال 2020 مبلغ 7،20 تریلیون روبل تخصیص داده شده بود که در سال 2011 (قبل از سقوط بهای روبل) مبلغ تقریباً 700 میلیارد دالر تشکیل میداد. با در نظرداشت تورم پولی، تخصیص برنامه دولتی تسلیحات تا سال 2027 هنوز هم کمتر میگردد.
در چارچوب برنامه قبلی دولتی تسلیحات تا سال 2020 موفقیت های معین در امر عصری سازی تسلیحات دوران شوروی دستیاب شدند که در جمله آنها طیارات شکاری Su-35 و تانک های T-72 و T-90 شامل بودند. در جمله نمونه های نو مجتمع نظامی — صنعتی روسیه طیاره شکاری Su-57، تحت البحری های دیزلی-برقی پروژه 677 («لادا») و قایق نوع «ادمیرال گارشکوف» شامل می باشند.
در گزارش گفته شده:« فوندهای اساسی نو ایجاد شده، معاشات بلند کارگران جوان و دارای مهارت عالی را جلب میکنند و خطوط تولیدی برای اولین بار بعد از دوران شوروی طوری عیار شده، تا به تولید مسلسل گذار نموده بتوانند. این نشانه های بد برای برنامه دولتی تسلیحات تا سال 2027 نمی باشند».
نیروهای زمینی-دیسانت میتوانند بخش قابل ملاحظه سفارش دفاعی به دست آورند، ولی تخصیص نیروهای بحری کاهش خواهد یافت.
ولی نظامیان روسیه باید چند موانع را رفع نمایند و بسیاری نمونه های کهنه تسلیحات شوروی باید عصری سازی یا تعویض شوند و این بدان معنی است که مجتمع نظامی-صنعتی روسیه در وضع دشوار قرار خواهد گرفت — زیرا مجتمع مجبور خواهد بود تخنیک دوران جنگ سرد را فعال نگهدارد و همزمان نمونه های تسلیحات قرن XXI را طراحی کند.
در گزارش چاتیم-هاوس گفته شده:« در روسیه اطمینان بیشتر بر قابلیت دفاعی، امکانات در باره دفاع از منافع خود در نزدیک سرحدات اش و در باره استقرار قطعات کوچک نظامی در خارج، بوجود آمده است. ولی مانند گذشته توان مسلط شدن بر رقبای بزرگتر و بهتر تجهیزشده ندارد».
