یکی از این کودکان احمد گل نام دارد و جنگ هلمند پای او را به کابل کشانده است.
احمد گل سیزده سال سن دارد و باشنده ولسوالی گرم سیر ولایت هلمند است. او در جنگ میان طالبان و نیرو های دولتی آسیب دیده و تقریبا تمام بدن اش سوخته است.
احمد گل می گوید:
"من در دوکان تیل فروشی پدرم کار می کردم. وقتی طالبان در قریه ما داخل شدند و جنگ آغاز شد، راکت هاوان در دکان ما اصابت کرد و بشکه تیل آتش گرفت و تمام بدنم سوخت.
در این جنگ پدر و برادر کوچکم که در خانه بودند کشته شدند و مادرم زخمی شد.
بعد از این که در اصابت راکت تمام بدنم سوخت، دیگر مکتب نرفتم. چون من فرزند کلان خانواده بودم و کسی دیگر نبود که از خانواده ما مواظبت کند".
احمد گل حالا تنها کابل آمده است و می خواهد صدای دادخواهی برای کمک را بلند کند. صدای که به گفته ی خود احمد گل کمتر از سوی مقام های محلی هلمند شنیده شده است.
اما این که جنگ، خشونت های اجتماعی و از دست دادن والدین روی روان کودکان چه تاثیرات و پیامد های دارد، مجیب الرحمن خپلواک، استاد دانشگاه و روان شناس کودک می گوید:
"از هم پاشیدن خانواده آینده و زنذگی را یک مقدار مبهم و مملو از استرس می سازد. موضوعات خشونت های اجتماعی از جمله مسایل جنگ و ناامنی ها، یک تاثیر به سزای منفی بالای یک قشر مکمل از جامعه ها که بعد ها رشد می کند و در واقع تاثیر گذاری شان روی جامعه کاملا به سزا است، حال اگر قرار باشد که یک قسمت از جامعه ما مخصوصا نسل که در آینده ظهور می کنند، این ها افراد باشند که اعضای خانواده خود مخصوصا والدین شان را در جنگ ها از دست داده باشند، از دید روانی قطعا توقع این نمی رود که از نگاه روان آدم های نورمال باشند و مطابق به هنجار های جامعه زندگی کنند.
کسانی که خانواده های شان را در جریان جنگ ها از دست می دهند، در آینده به افرادی تبدیل می شوند که امکان هر نوع خشونت اجتماعی از آن ها بعید نیست".
احمد گل نمونه ی از هزاران کودک متاثر از جنگ است که والدین یا اعضای خانواده خود را در جنگ میان مخالفان دولت و نیرو های امنیتی از دست داده اند.
او از حکومت می خواهد برای مادرش که زخمی شده است، کمک کنند تا آن ها به زندگی خود برگردند.
یافته های یک سازمان مدافع کودکان زیر نام "نظارت بر حقوق در افغانستان" نشان می دهد که سال گذشته میلادی هفتصد و چهل کودک بر اثر خشونت ها در افغانستان کشته شده اند.
بر اساس آمار های ارایه شده از سوی این سازمان، در یک سال گذشته به طور اوسط روزانه دو کودک جان های شان را در جنگ از دست داده اند.