احمد یاسر صفوان رئیس حرکت حمایت ملی از نیروهای امنیتی کشور میگوید:
«بدون شک اگر این برنامه آتش بس پروژه‌یی نبوده باشد مردم افغانستان اعم از زن و مرد تشنهٔ صلح هستند حتی همان مخالفینی که در مخالفت با حکومت قرار دارند آنها نیز از جنگ خسته استند و صلح میخواهند، اگر ما خواسته باشیم یا نخواسته باشیم روزی مردم افغانستان به صلح واقعی دست می‌یابند، اما صلحی که عزت و شرف مردم افغانستان در آن گنجانیده شده باشد مهم است».
احمد سامر کوهستانی جوان باشندهٔ کابل میگوید:
«هرچند در مورد صلح یک برنامه واضح وجود ندارد اما مردم افغانستان به ویژه قشر جوان نسبت به تمامی اقشار جامعه صلح میخواهند، چند روز قبل زمانیکه آتش بس صورت گرفت همین جوانان بودند که از این آتش بس استقبال کردند و ما خواهان صلح هستیم اما صلحی که در آن نفع هردو جانب مخالفین و حکومت درنظر گرفته شود و این صلح قسمی نباشد که به شعار صلح بگویم ولی صلح واقعی وجود نداشته باشد، ما خواهان صلح پایدار در کشور هستیم.»
سید امان الله هاشمی:
«ما خوشحالیم که حکومت افغانستان آتش بس اعلام نمود و گروه مخالفین نیز این را قبول کردند و در سه روز عید ارج گذاشتند و آنچه مربوط به جوانان می شد از حضور مخالفین بر شهرها استقبال کردیم ولی امیدواریم که بار دیگر چنین آتش بسی به طور دوامدار اعلام گردد. اگر آتش بس واقعی باشد، من استقبال میکنم ولی اگر آتش بسی باشد که بخاطر رسانه‌یی شدن (یعنی واقعی نباشد)… من فکر نکنم که نتیجه بدهد و به یک صلح واقعی مبدل گردد.»
عبدالشارون نظری رئیس یکی از نهادهای مدنی میگوید:
«آتش بس خیلی یک موضوع خوبی است و اگر واقعاً طالبان می‌خواستند که صلح کنند این آتش بس یک فرصت خیلی‌ها خوبی بود برای آنان ولی بعد از آتش بس ما شاهد آن بودیم که طالبان دوباره به حملات شان ادامه دادند و فهمیدیم که آنان نمیخواهد صلح کنند بنا بر این ما نمی‌خواهیم که این آتش بس ادامه پیدا کند و باید در مقابل آنان یک اقدامات جدی صورت بگیرد زیرا وقتی ما آتش بس اعلام کنیم و آنان بجنگند ما افراد زیادی را به کشتن خواهیم دادیم. حکومت بجای اینکه آتش بس اعلام داشته است بیایند باهم در پای میز مذاکره نشسته تا یه یک صلح واقعی برسیم.»
به گفته آقای نظری، تا زمانیکه ما مسایل قوم‌پرستی و تعصب را کنار نگذاریم هیچگاهی به یک صلح واقعی دست پیدا کرده نمیتوانیم.
سمیه نثاری مدیر در یکی از مکاتب خصوصی است:
«آتش بسی که از سوی حکومت خیلی ها موثر بود و اگر این آتش بس دایمی باشد بسیار مفید تمام میشود در صورتی که اهداف سیاسی در این آتش بس وجود نداشته باشد. در آتش بسی که کلمهٔ موقت باشد قابل قبول نیست، میشود بجای موقت از صلح دایمی یاد بکنیم تا همه از آن استقبال کنیم و برای دایم صلحی داشته باشیم که تمامی جوانان، مادران و پدران به آرزو های شان برسند».
کرشنا صمدی یکی از معلمین در شهر کابل میگوید:
«آتش بس ما را به آینده امیدوار می‌سازد که صلح آمدنی هست و اگر مخالفین به این آتش بس ارج بگذارند و کدام هدف شوم نداشته باشند و بتوانند که این آتش بس را تمدید کنند اقدام نیکی است. جوانان در آوردن صلح رول یا نقش مهمی را دارند ولی به جوانان امکانات داده نمیشود تا از طریق نقش جوانان در آوردن صلح ما بتوانیم به یک نتیجه خوب برسیم».
بانو کرشنا در مورد اینکه برای یک صلح دایمی چقدر امیدوار است میگوید:
«ما امیدوار هستیم و باید هم امیدوار باشیم زیرا صلح در این کشور آمدنی است به شرط آنکه حکومت به جوانان وقت بدهد تا جوانان نقش خود را داشته باشند زیرا جوانان زیادی داریم که بنابر مشکلات و نداشتن امکانات تحصیلی و شغلی از کشور خارج شده و مهاجر می‌شوند بناً ما امیدوار هستیم که بلاخره در این کشور صلح به وجود میاید».
حاجی حامد سلطانی سفیر صلح جوانان است. او میگوید:
«من موثریت آتش بس را به زبان بیان نمی‌کنم زیرا دیدیم که در زمان بخاطر آتش بس میان حکومت و طالبان یک عید مردم گویا دو عید شد از بس که خرسند بودند، و مردم آنگونه روحیه گرفتند که در ۱۶ سال گذشته چنین عیدی را با اینگونه خرسندی سپری نکرده بودند و حتی از آمدن طالبان به شهر ها استقبال کردند و با آنان عکس های سلفی گرفتند و حتی نظامیان ما نیز آنان را به آغوش گرفتند، و اکنون که ما میبینیم طالبان نیز از جنگ خسته شده اند و نمی‌توانند خواست های خود را از راه جنگ پیاده سازند بنا بر این طالبان بیایند و خواسته های خود را از حکومت افغانستان بخواهند و آن خواسته های مشروع آنان که مطابق خواست تمامی مردم ملت ما باشند بیایند به پروسه صلح بپیوندند تابه یک صلح دایمی برسیم».
در مورد نقش جوانان در پروسه صلح، آقای سلطانی میگوید:
«جوانان ستون فقرات جامعه را تشکیل میدهد و این جوانان هستند که که در مقابل دشمنان کشور ایستاده اند و این جوانان هستند که در پروسه صلح کار میکنند و این جوانان هستند که بیرق صلح را در دست دارند و شعار میدهند که ما صلح میخواهیم زیرا بزرگان ما که توانایی آنچنانی را ندارند تا به جایی سفر کنند ولی این جوانان هستند که همیشه قربانی بزرگی داده اند، و خداوند توفیق عمل نصیب جوانان نماید تا به صلحی تا کنون دست نیافته ایم به آن از طریق کوشش های جوانان به آن برسیم.»
روح الله سخیزاده استاد دانشگاه و حقوقدان میگوید:
«جای شکی نیست که با توجه به جنگ نیابتی جاری در کشور اینگونه آتش بس یک پیام بسیار خوب میتواند به دو طرف داشته باشد به ویژه به نیابت به گروه‌ها و استخبارات بیگانه که در این کشور مامور شده اند به روح و روان آنان نیز تاثیر داشته باشد. کسانی‌که در چند روز آتش بس به شهر آمدند و با مردم دیدن کردند و آرامش را احساس کردند، فهمیدند که همه چیز در صلح نهفته است زیرا آتش بس یک فرصت بسیار خوب برای گفتگو و نشست‌هایی است که میتواند راه برای ختم جنگ در افغانستان را باز کند.»
