اکثر مقام‌های ارشد دولت افغانستان از جمله اشرف‌غنی رییس‌جمهور و عبدالله عبدالله رییس اجرایی، پیام‌های تبریکی و محکومیت آماده و تایپ شده دارند و در قبال حوادث مختلف داخلی و بین‌المللی با تغییر عنوان و بخشی از محتوای آن صادر می‌کنند.
رهبران اکثر کشورهای عمده‌ی اروپایی که به نحوی از متحدان اصلی و نزدیک افغانستان در جنگ علیه تروریزم و از تمویل‌کنندگان مهم دولت و نیروهای امنیتی این کشور به شمار می‌روند، از طریق کانال‌های رسانه‌یی و غیررسانه‌یی پیام‌های تبریکی به ولادیمیر پوتین فرستاده‌اند. اما، از این میان دونالد ترامپ رییس‌جمهور ایالات متحده امریکا که از توسعه روسیه و فعالیت‌های پیش‌گیرانه‌ی ولادیمیر پوتین در سطح جهان ناراض است، براساس گزارش‌ها در قبال پیروزی مجدد آقای پوتین از خود بی‌تفاوتی نشان داده است.
واقعیت امر هم همین است که امریکا نمی‌خواهد شاهد قدرت گرفتن روسیه باشد و مسکو را به عنوان یکی از رقیبان اصلی و سرسخت خود در سطح جهان فکر می‌کند. دولت روسیه در راس ولادیمیر پوتین تاکنون به خوبی توانسته است جلوی تک‌تازی‌ها و تک‌روی‌های امریکا را در برخی از کشورهای منطقه و جهان بگیرد. ولادیمیر پوتین در طول چند دوره زمام‌داری خود توانسته است روسیه را که پس از سال ۱۹۹۲ تقریبا به فراموشی سپرده شده بود، دوباره در سطح جهان به عنوان یکی از قدرت‌های مهم مبدل سازد. آقای پوتین امروز در سطح جهان حرف اول را می‌زند و از همین‌رو، دونالد ترامپ هم نمی‌خواهد پیامی به مناسب پیروزی مجددش در انتخابات ریاست جمهوری روز یکشنبه صادر کند.
رهبران حکومت وحدت ملی افغانستان نیز، به نظر می‌رسد که از امریکا در این باره پیروی کرده‌اند. هرچند اشرف‌غنی و عبدالله عبدالله به خوبی می‌دانند که ابقای ولادیمیر پوتین در راس قدرت در روسیه، به عنوان یکی از کشورهای قدرتمند جهان، بالای وضعیت افغانستان تاثیرات فوق‌العاده دارد، اما تاهنوز جرأت و شجاعتی از خود به خرج نداده‌اند تا در قبال پیروزی مجدد آقای پوتین موضع‌گیری کنند.
حکومت وحدت ملی در قبال حوادث جهانی و حتی مسایل مربوط به خودش پیرو سیاست‌های ایالات متحده امریکاست و نمی‌تواند مستقلانه در این باره موضع‌گیری داشته باشد. حکومت وحدت ملی محصولی از تلاش‌های دولت امریکاست و آقایان اشرف‌غنی و عبدالله در نتیجه میانجی‌گیری و تلاش جان کری وزیر خارجه پیشین ایالات متحده امریکا کنارهم قرار گرفتند. خود این دو رهبر قادر نشدند برای تقسیم قدرت در افغانستان باهم کنار بیایند. از سویی هم بخش عمده‌ی دولت افغانستان روی کمک‌های جامعه جهانی از جمله ایالات متحده امریکا می‌چرخد. بخش اعظم معاش نیروهای امنیتی این کشور توسط ایالات متحده امریکا پرداخت می‌شود و زمانی که کدام جنجالی داخلی میان رهبران حکومت وحدت ملی خلق شود، در نتیجه پادرمیانی و توصیه‌های امریکا حل و فصل می‌گردد. در چنین وضعیتی اشرف‌غنی به عنوان رییس‌جمهور و عبدالله عبدالله به عنوان رییس اجرایی حکومت وحدت ملی، قادر نیستند تا حتی یک پیام ساده از نگاه حسن نیت و همسایگی به رقیبان ایالات متحده امریکا بفرستند.
رهبران حکومت وحدت ملی منتظرند تا واکنش ایالات متحده امریکا را در قبال پیروزی مجدد ولادیمیر پوتین ببینند و در آن صورت ممکن کدام پیام و بیانیه‌ای صادر نمایند. اما، اشرف‌غنی و عبدالله عبدالله در این باره به نظر می‌رسد که ناآگاهانه عمل می‌کنند و نقش روسیه در حل قضیه افغانستان را نادیده می‌گیرند. هرچند صدور یک پیام تبریکی ساده نمی‌تواند به حل تنش‌ها و بحران‌های موجود در افغانستان کمک کند، اما می‌تواند دور نگری رهبران حکومت وحدت ملی و تشخیص آنان را از تاثیرات افرادی که در سطح جهان مطرح اند بیان کند.
روسیه در میان همسایه‌های شمالی افغانستان نفوذ گسترده دارد و هرگاه مسکو نخواسته باشد، افغانستان هرچند همکاری کشورهای غربی از جمله امریکا را با خود داشته باشد، نمی‌تواند به ثبات و رفاه برسد. امروز بیشترین داد و ستد تجارتی افغانستان با همسایه‌های شمالی است و بخش اعظم مواد خوراکی مورد نیاز افغانستان از همین کشورها تامین می‌شود. روسیه در باز گذاشتن این کشورها برای داد و ستد با افغانستان نقش داشته و تاکنون مانند دیگر کشورها در این باره مداخله‌ی نکرده است.
نویسنده: دای‌فولادی
ممکن است عقاید نویسندگان مقالات با سیاست‌های اسپوتنیک مطابقت نداشته باشد.
