میخواهیم یاداوری نمائیم که اولین قطعات نیروهای مسلح مونتهنگروبه افغانستان قبلاً در مارچ سال 2010 روان شده بودند. آنگاه مونتهنگروبه 44مین دولت که عضو ناتو نبود، ولی سهم خود را در ماموریت ISAF ایفا نمود، مبدل گشته بود. برعلاوه این، مونتهنگرودر ماموریت ЕС Atalanta در آب های ارضی سومالی شرکت ورزیده و یک افسر مونتهنگرودر مالی کار میکند.
طی این سال ها نیروهای مسلح مونتهنگرودر افغانستان تلفات نه داشتند. در سال 2010 در نتیجه حمله طالبان بر قطار قطعه هنگری که اتباع مونتهنگرودر ترکیب آن ایفای وظیفه میکردند، سه نظامی هنگری زخمی شدند، یک نظامی کشته شد، ولی افسر نیروهای مسلح مونتهنگروصدمه نه دید. در سال 2011 یک نظامی 40 ساله مونتهنگروبه اثر سکته قلبی، باوجود آن، جان داد که قبل از این از وضع صحی خود شکایت نداشت و بطور منظم معاینات تمام کمیسیون ها را سپری میکرد. بالاخره، در اواخر سال 2017 یکی از نظامیان نیروهای مسلح مونتهنگرودر افغانستان به خاطر ترفیع کرد که «جان نظامی منگولیایی را نجات داده بود». این بود همه حوادث پر سروصدا مربوط به نظامیان مونتهنگرودر افغانستان.
باید یاداوری کرد که قبلاً در سال 2009، وقتیکه فیصله راجع به اعزام اولین نظامیان مونتهنگروبه افغانستان اتحاذ میشد، اپوزیسیون رای مخالف داد و به سخنان وزیر دفاع راجع به اینکه صحبت راجع به «عرصه خطر کمتر مطرح بحث می باشد» باور نکرد. با چنین ارزیابی — حالا در سال 2018 — هم صحبت خبرگزاری «سپوتنیک»، شخصیت اجتماعی و رهبر «آزادی مردم» بوشکو وکیچیویچ (Bosko Vukicevic) موافق نمی باشد.
موصوف گفت:«به هیچکس قابل فهم نیست که نظامیان مونتهنگرودر افغانستان بصورت مشخص چه میکنند، ولی روشن است که از منافع باشندگان که از جنگ به ستوه آمده، نمایندگی نمی کنند و تحت قوماندانی نیروهای غربی، در دولت، قرار دارند که در آن هیچکس از دیدن آنها خوش نیستند و بدین ترتیب آنها را، بادرنظرداشت اینکه اعمال تروریستی وحشیانه در این کشور اکثراً رخ میدهند، با خطر مواجه می سازند. مسوولیت هر حادثه غیرمنتظره یا مرگ سرباز ما بر دوش مقامات مونتهنگروقرار خواهد داشت».
ایگور دامیانوویچ (Igor Damjanovic) سیاست دان مونتهنگرومیگوید که او قبل از شمول کشور در پیمان ناتو هشدار میداد که بعد از آن که این کار صورت گیرد، تعداد مطالبات، مربوط به شرکت اتباع مونتهنگرودر ماموریت های ناتو در سراسر جهان، افزایش خواهد یافت.
دامیانوویچ گفت:« این به کشور ما هیچ نفع نمی رساند. اعزام نظامیان به افغانستان نه تنها برای جان آنها، بلکه برای جامعه مونتهنگروبه ذات خود، با خطر همرا می باشد، به خاطر که در آینده، اگر تروریستان بخواهند در خاک اروپا انتقام بگیرند، مونتهنگرومیتواند در لست اهداف آنها قرار گیرد. برعلاوه این، نباید فراموش کرد که اکثر فعالیت های ناتو در خارج از خاک دول شامل در آن تجاوز کلاسیک جنگی شمرده میشود، به خاطر که شرکت در این ماموریت ها دولت ما را تحت الشعاع قرار میدهد».
به این ترتیب، این اولین سفر نظامیان مونتهنگروبه افغانستان نمی باشد، ولی اولین ماموریت این کشور — به مثابه عضو ناتو و اولین ماموریت — در کوسووا می باشد که استقلال آن را مونتهنگرودر اکتوبر سال 2008 به رسمیت شناخت و بدین ترتیب، به گفته مقامات رسمی بیلگراد، بر صربستان «با کارد از پشت ضربه» وارد ساخت.
وکیچیویچ ضمن تبصره بر این واقعیت اظهار داشت که حالا کارد هنوز هم عمیق تر فرو برده شده است.
نامبرده گفت:«این توهین خودی ملی و ادامه آنست که از فیصله شرم آور به رسمیت شناختن کوسووا آغاز شده است. واضح است که دو افسر که به کوسووا اعزام میشوند — این اصلاً، مانند زمانه های قبلی، اقدام سمبولیک است». مقصد او جنگ آزادی بخش سال های 1912 — 1918 بود، وقتیکه نیروهای شاهی مونتهنگرواز اشغالگران عثمانی شهرهای کوسووا، مانند پیچ و و جاکوویتسه، آزاد می ساختند.