متخصصین پاکستانی همین اکنون «فهرست» غنی تسلیحات روسی را مطالعه و سفارش را تهیه میکنند. روشن است که سفارش بزرگ خواهد بود: امریکایان که بخش قابل ملاحظه محصولات دفاعی را به این کشور صادر میکردند، بازار تسلیحات پاکستان را ترک کرده اند. پاکستان به مسکو رو آورد که امر کاملاً منطقی شمرده میشود. در سال های گذشته پاکستان از روسیه کدام سلاح خریداری میکرد و جمهوری اسلامی امروز به به چه علاقمندی دارد — توجه خوانندگان گرامی را در این باره به مطلب منتشره خبرگزاری «ریانووستی» جلب میداریم.
همکاری نظامی تخنیکی بین اتحاد شوروی و پاکستان خصوصیت محدود داشت. در اواخر سال های 1950 — اوایل سال های 1960 پاکستان اکثراً به امریکایان میدان های هوایی خود را برای پیشبرد فعالیت های اکتشافی در مناطق جنوبی اتحاد شوروی در اختیار قرار میداد. طیاره U-2 هاری پاورس که در تاریخ 1 می سال 1960 در اطراف شهر سویردلوف سرنگون ساخته شد، جهت آخرین وظیفه خود از یکی از پایگاه ها در پاکستان پرواز نموده بود. رهبری اتحاد شوروی، وقتیکه راجع به این آگاه شد، خشم خود را اظهار داشت: خروشچف حتی تهدید کرد که میدان های هوایی پاکستان را بمبارد خواهد کرد، اگر وضع تکرار شود. ولی رئیس جمهور محمد ایوب خان توانست تشنج را در مناسبات دو دولت رفع نماید: از سال 1966 تا 1971 مقیاس تجارت دوجانبه و تماس های فرهنگی بطور قابل ملاحظه افزایش یافت. در همین دوران اتحاد شوروی به پاکستان چند صد تانک Т-54/55 صادر کرد. تا به حال 50 تانک این نوع در ترکیب نیروهای زمینی پاکستان وجود دارند. پاکستان در همین دوران از اتحاد شوروی محموله بزرگ راکت اندازهای RPG-7 دریافت کرد.
همکاری نظامی — تخنیکی موجود در سال های 1980 متوقف شد، چون اسلام آباد از نیروهای مجاهدین حمایت سیاسی و مادی میکرد که علیه نیروهای شوروی در افغانستان می جنگیدند. با فروپاشی اتحاد شوروی تماس ها دوباره احیا شدند. از سال 1996 تا 2004 روسیه به پاکستان 70 فروند هلیکوپتر Mi-17 صادر کرد که امروز بخش اعظم ترانسپورت هوایی کشور را تشکیل میدهد. برعلاوه این، به پاکستان چند مورد فروش سلاح خودکار خفیف و لوازم نیروهای پیاده صورت گرفته است.
اندری فرالوف مدیر مسوول مجله «صادرات تسلیحات» به خبرگزاری «ریانووستی» در زمینه چنین معلومات داد:«قرارداد نسبتاً بزرگ سال 2007 در باره صدور انجن های RD-93 قابل یاداوری است. این انجن در طیارات JF-17 Thunder ساخت مشترک چین — پاکستان نصب میشوند. مسکو به این ترتیب برای بیش از صد طیاره پاکستانی انجن تامین کرده است».
واضح است که هند از تماس های برقرارشده با رقیب عمده اش پاکستان سخت خشمگین گردیده است. ولادیمیر پوتین صدراعظم وقت روسیه ضمن واکنش نسبت به اعتراضات دهلی نو در مارچ سال 2010 در محضر عام به همتای هندی خود منموهن سنگهه در این باره اطمینان داد که مسکو نگرانی شریک قدیمی خود را مدنظر میگیرد و همکاری نظامی — تخنیکی را با پاکستان برقرار نمی کند. هند همکاران تجارتی خود نه تنها مسکو، بلکه پاریس را نسبت همکاری با پاکستان شناتاژ میکند.
روسیه و پاکستان در سال 2014 همکاری نظامی — تخنیکی را از سر گرفتند و در سال 2016 برای اولین بار تمرینات «دوستی-2016» را مشترکاً انجام دادند. مسکو در سال گذشته به اسلام آباد چهار هلیکوپتر ضربتی Mi-35 و دو هلیکوپتر ترانسپورتی Mi-171 صادر کرد. پاکستان همین اکنون به هلیکوپتر Mi-26 علاقمندی نشان داده است.
اندری فرالوف گفت:«در سال 2016 هیات پاکستانی در مسکو با همکاران روسی خود در باره خریداری طیارات شکاری کثیرالاستفاده Su-35 مذاکرات انجام داد. راجع به نتائیج مذاکرات خبر داده نشد».
هیزر ناوئیرت سکرتر مطبوعاتی وزارت خارجه امریکا در تاریخ 4 جنوری طی کنفرانس کوتاه مطبوعاتی راجع به فیصله واشنگتن در باره متوقف ساختن صادرات نظامی به پاکستان خبر داد. به گفته او این موضوع به مساعی ناکافی اسلام آباد در باره مبارزه با
جنبش طالبان (سازمان منوع در روسیه — تبصره مدیریت مسوول) و گروه تروریستی «شبکه حقانی» مربوط می باشد.
میخواهیم یاداوری نمائیم که دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا بصورت علنی خواستار قطع کمک های نظامی به پاکستان گردید. موصوف خاطرنشان ساخت که اسلام آباد طی 15 سال اخیر از واشنگتن بیش از 33 میلیارد دالر دریافت کرده است. رهبر کاخ سفید در Twitter خود نوشت:«آنها روسای جمهوری ما را احمق فکر میکردند و به تروریستان پناه میدادند که ما در افغانستان آنها را شکار میکردیم».
تحریم امریکا بر قابلیت دفاعی پاکستان ضربه جدی وارد خواهد کرد. اگر تانک ها و طیارات شکاری را به پاکستان چین صادر میکند، پس کمپنی های امریکایی طی سالیان دراز در بازار هلیکوپترهای ضربتی، زرهپوش ها، توپخانه، طیارات ترانسپورتی و راکت های ضد تانک اسلام آباد جایگاه محکم داشت. وقتیکه پرزه جات فالتوی این همه وساسیل تخنیکی تمام شوند، پاکستان با کوه بی فایده انبار «آهن» روبرو خواهد شد و با اندوه ناظر آن خواهد بود که هند چگونه قدرت نظامی خود را افزایش میدهد.
