به گزارش اسپوتنیک به نقل از ایرنا، فردوسی با ثبت تاریخ کهن ایران باستان در قالب نظم پارسی، نقش و جایگاه رفیعی در زنده ماندن زبان پارسی دارد و نام او، ماندگار خواهد بود.
گستردگی زبان پارسی و شمار گویشوران آن، فرصت مُغتنمی ایجاد کرده که در همه جغرافیای این زبان که با نام "ایران فرهنگی" عجین شده است ضمن پاسداشت زبان برای ترویج ادب پارسی اهتمام شود.
شاعر پارسی زبان اهل کشور افغانستان و ساکن اصفهان در این پیوند به ایرنا گفت: زبان و ادبیات پارسی نقطه وصل همه مردمان ایران فرهنگی یا ایران بزرگ است و همه اقوام ساکن در این جغرافیای پهناور و پر هیبت را بهم وصل می‌سازد.
بسم‌الله شریفی ادامه داد: حوزه پهناور زبان فارسی که امروز اکثر گویشوران مردم ایران، افغانستان و تاجیکستان را تشکیل می‌دهد و در بخش‌های زیادی از ازبکستان، بخشی از هند، پاکستان، ترکستان، قفقاز، بین‌النهرین و فرارودان به آن سخن می‌گویند، نامه می‌نویسند و شعر می‌سرایند؛ حوزه‌ای پر افتخار، فرهنگ‌ساز و تمدن ساز بشری است.
این شاعر فارسی زبان اظهار داشت: سال‌هاست که در این حوزه، فرهنگ و هنر نقش سازنده تفکرِ والای انسانی را عهده دار بوده و شعر و ادبیات در این جغرافیا از تجلی و اهمیت خاص برخوردار است که این نشان دیگری از ارزش بالای زبان و ادبیات پارسی به‌شمار می‌آید.
شریفی درباره جایگاه شعر و ادب پارسی خاطرنشان کرد: چنانچه پروفسور "سید حسن امین" در کتاب "دانشنامه شعر" تذکر می‌دهد که هنر ملی هر کشور بازتاب ویژگی‌های اقلیمی، فرهنگی، فلسفی، اجتماعی و حتی سیاسی و اقتصادی آن کشور است، هنر ملی امریکا، سینماست، هنر ملی اتریش، اْپراست. هنر ملی انگلیس، تئاتر است. هنر ملی آلمان موسیقی است. هنر ملی فرانسه، روسیه و خیلی جاهای دیگر، داستان و نمایشنامه نویسی است اما هنر ملی ما ایرانیان (منظور ایران فرهنگی‌ست نه جغرافیای امروزی) هم شعر است.
این نویسنده تاکید کرد: شعر این حوزه هویتی، تمدنی و تدینی (که به ایران فرهنگی تعبیر می‌شود) چکیده‌ای از دانش، فلسفه، عرفان و اخلاق بوده و برای ما روایتگرِ زندگی، عشق، آرمان‌های بلند انسانی و اسطورهای تاریخی است.
وی خاطرنشان کرد: شعر و ادب پارسی در حقیقت بازتاب آرمان‌ها و خردجمعی است و بخشی زیادی از مردم حوزه زبان پارسی با شعر زندگی می‌کنند، با شعر می‌میرند، با شعر بیدار می‌شوند و با شعر می‌خوابند. شعر و شاعر در این جغرافیا به تناسب هر جای دیگر از اهمیت بسزایی برخوردار است و مردمان این خطه، شاعران را سفیرانِ عشق، معرفت، دانایی و شکیبایی می‌دانند.
این شاعر پارسی زبان تصریح کرد: پاسداری، شناساندن و گسترش زبان و ادبیات پارسی به‌عنوان زبان دوم اسلام و یکی از زبان‌های کلاسیک، علمی، معتبر، عرفانی، غنی و پُرکاربرد جهان وظیفه همه گویشوران آن است.
وی اضافه کرد: شناساندن و گسترش زبان و ادبیات پارسی می‌تواند در انسجام روابط فرهنگی، ادبی، پژوهشی و هنری میان گویشوران، ادیبان، شاعران، پژوهشگران و هنرمندان پارسی‌زبان و تحکیم روابط با شخصیت‌های فرهنگی سایر زبان‌ها در سراسر جهان موثر باشد.
25 ثور سالروز بزرگداشت فردوسی شاعر حماسه‌سرای بلندآوازه ایران زمین و روز پاسداشت ادبیات و زبان پارسی است، که در زمان حکمروای محمود غزنوی بر ایران زمین زندگی می کرد و شاهنامه را هم در همان زمان نوشت.
این شعر فردوسی درباره ای نام پارسی دری است:
بتازی همی بود تا گاه نصر
بدان گه که شد در جهان شاه نصر
که اندر سخن بود گنجور او
گرانمایه بوالفضل دستور او
بگفتند و کوتاه شد داوری
بفرمود تا پارسی دری
همی نامی بر رودکی خواندند
گزارنده را پیش بنشاندند
یادآوری می کنیم، یک مدرک فوق سری که پیش از این در رسانه های ایرانی و افغانستانی به نشر رسیده بود، این راز را افشا کرد که در زمانی که شاه ایران می خواست نام فارس را به ایران تبدیل کرد، به شاه افغانستان همان زمان افغانستان به خاطری این که دعوا به خاطر نام ایران نکند، ماهانه 10 هزار دالر تحفه می داد.
مدرک فوق سری افشا کرد: ماهانه بیش از 10 هزار دالر تحفه ای شاه ایران به پادشاه پیشین افغانستان به خاطر نام ایران
برپایه مدرک فوق محرمانه‌ای که از دربار شاهنشاهی ایران در دوره نخست وزیری "امیرعباس هویدا" منتشر شده، پادشاه پیشین افغانستان از حقوق ماهیانه 10950 دالر برخوردار بوده است.
برپایه مدرک افشا شده، پادشاه وقت افغانستان از دربار شاهنشاهی ایران ماهیانه 10000 دالر حقوق ثابت دریافت می‌کرده که در یک بند دیگر 950 دالر هم به آن اضافه شده است.
همچنین برپایه این سند که وزیر دربار شاهنشاهی آن را امضا کرده است، برای سفرهای اروپایی پادشاه افغانستان یک موتر اختصاصی به مبلغ 805 دالر و همچنین یک ویلا در ایتالیا اختصاص یافته است.