به گزارش اسپوتنیک، احمد سعیدی تحلیلگر سیاسی افغانستان به این باور است که فعلاً طرفین این درگیری ها بزودی ها تمایل برای حمله به اهداف یکدیگر ندارند، فقط همان دو حمله متقابل عجالتاً کفایت میکند.
اما چرا این درگیری ها آغاز شد ؟
از زمان درگیری ها بین اسرائیل و حماس، موضع ایران در منطقه با ابهام همراه بوده است. پاکستان نیز در قضایای بین المللی تشویش های در داخل داشته، مقامات ایرانی ابراز تمایل کرده‌اند که از تشدید هرگونه درگیری در مقابل اسرائیل دوری کنند. در مقابل، سخنرانی‌ها و بیانیه‌های عمومی آنها قاطعانه بوده و همیشه بر کشور های همسایه و فرا منطقه اولتیماتوم صادر کرده اند و بر اهمیت استراتیژیکی نیروهای نیابتی منطقه‌ای خود در حفظ فشار بر اسرائیل و متحدانش تأکید داشته اند.
اما حملات به عراق و به تازه گی به پاکستان ممکن است نشانه‌ای از قصد ایران برای اثبات نقش مستقیم و قاطعانه‌تر خود در منطقه باشد تا به حریفان خود نشان دهد که ایران توان سرکوب کردن حریفان خود را در هر نقطه ی که بخواهد دارد.
از طرف دیگر انکار موجه :
عملیات هوایی متقابل ایران و پاکستان در خاک یکدیگر تهدیدی برای تشدید تنش بین اسلام‌آباد و تهران و همچنین افزایش خشونت‌ها در جنوب آسیا است، این کار به اینجا باقی نمی ماند. من باور دارم که تلاش های در جریان است تا کٌرد های مخالف دولت ترکیه یکبار دیگر صدای استقلال طلبی را بلند کنند تا ترکیه به چالش های بزرگی تا سرحد جنگ مواجه گردد.
من به یقین میدانم که کشور های ابر قدرت جهانی در تلاش هستند تا جنگ دیگری در قفقاز و آذربایجان بخاطر ناگورنو قره باغ.
به هر صورت این معضلات جهانی است تشنج تنها میان پاکستان و ایران نخواهد بود، ترکیه با کٌردان با مشکلات گوناگونی مواجه خواهد شد و شعله های جنگ ناگورنو قره باغ شعله ور تر خواهد شد اما آنچه که در شرایط موجود ضربه ی محکم بر پیکر مردم مظلوم و بیچاره افغانستان وارد میکند، بندش راه ها و اموال تجارتی در بنادر است.
اگر از من پرسیده شود آیا می‌توان از این موضوع به‌عنوان حمله دو کشور مستقل علیه گروه‌های شبه‌نظامی در قلمرو یکدیگر یاد کرد یا باید آن را در صورت ادامه به‌عنوان عامل تنش‌زایی بیشتر بین تهران و اسلام‌آباد دانست که حقیقت امر نیز چنین است.
اما چرا ایران در این برهه زمانی این حملات را اول آغاز کرد و پاکستان بجای زبان دیپلوماتیک با زبان راکت پاسخ داد ؟
این حملات و به ویژه حمله به پاکستان، که به عبارتی ایجاد تنشی تازه و بالقوه دردسرساز است، قماری است که ممکن نتایج آن ضرورتا آنچه که مد نظر طراحان این حملات بوده است را بوجود نیاورد؛ و به عبارتی، هم در چارچوب فعالیت‌های ایران در منطقه و هم در حوزه دیپلماتیک، مشکلات عمیقی برای تهران ایجاد کند که رهایی از آنها به سادگی ممکن نمی باشد.
جنگ ایران و پاکستان تهدیدی برای منطقه:
به باور من برای ایران نگرانی اصلی، احتمال انجام فعالیت بازیگران فرامنطقه ای و ایجاد بی ثباتی در شرق کشور باشد. نکته ای که می توان آن را در تصویر بزرگتر منطقه ای یعنی ظهور گروه موسوم به دولت اسلامی (داعش) و تحولات عراق- سوریه و یمن و نقش برخی از کشورهای عرب حوزه خلیج فارس مشاهده کرد.
طوریکه دیده میشود واکنش شدید ایران به اتفاقات چند روز اخیر با پاکستان را تلاشی برای نمایش قدرت دیپلماتیک و البته نظامی از سوی ایران و هشداری به همسایگان و یا جنگ وکالتی از سوی آنها بحساب میرود
قسمیکه اخیرا یکی از قوماندانان سپاه پاسداران، کشور های همسایه را تهديد کرد که گروه‌های تروریستی را حتی در داخل خاک کشور های همسايه پيدا می کند و بدون هيچ محدوديتی با آنها برخورد خواهد کرد.
به هر صورت دستان مرموزی پشت پرده در کار است تا منطقه نا امن شود، اوضاع افغانستان وخیم تر گردد، تنش ها میان ایران و پاکستان افزایش یابد، ترکیه بخاطر استقلال طلبی کٌرد ها به مشکل مواجه خواهد شد، عراق نا امن تر و فعالیت های جدایی طلب بلوچستان زیادتر خواهد شد.
به هر صورت در اخیر باید گفت که اوضاع جهان در مجموع متشنج است و کشور های غربی در تلاش هستند که جنگ اول جهانی و جنگ دوم جهانی اگر در اروپا بود حداقل تنش های بعدی باید در کشور های آسیای میانه باشد که این کشور ها شامل ازبکستان، تاجکستان، قرغزستان، آذربایجان، ناگورنو قره باغ، ترکیه، و کردستان عراق و کردستان سوریه بشمول افغانستان است.