به گزارش اسپوتنیک، جوزپ بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه‌ی اروپا در نشستی در بروکسل آن‌چه که بر زنان و دختران افغانستان می‌گذرد را "آپارتاید جنسیتی" و ساختار طالبان را "دیکتاتوریِ هولناک" حاکم بر افغانستان خواند.
به گفته‌ی آقای بورل، آپارتاید در افغانستان بر بنیاد رنگ پوست نه؛ بل‌که بر اساس "جنسیت" صورت می‌گیرد. هم‌زمان با این، برخی زنان خواهان به‌رسمیت‌شناختنن "آپارتاید جنسیتی" از سوی جهان هستند. آن‌ها می‌گویند طالبان هویت "زنان" را به طور کامل حذف کرده‌اند.
آقای بورل می‌گوید: "چه کسی به یاد دارد که در کابل چه می‌گذشت؟ افغانستان از رسانه‌ها محو شده است. شما در افغانستان آپارتاید جنسیتی دارید. فکر می‌کنم این روش خوبی برای نامیدن آن‌چه در آن‌جا اتفاق می‌افتد است؛ یعنی آپارتاید جنسیتی. نه بر اساس رنگ پوست که به خاطر جنسیت. زنان و دختران از رفتن به مکتب محروم هستند و دیکتاتوریِ هولناکی بر افغانستان حاکم است".
بیش از دو سال است که زنان و دختران در دایره‌ی محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های سخت‌گیرانه‌ی طالبان قرار دارند. آن‌ها با محروم‌شدن از حق آموزش و کار و محدودیت‌های اجتماعی دیگر رو‌به‌رو هستند.
زنان معترضی که در مخالفت با سیاست‌های طالبان قرار دارند، پس از سرکوب در اعتراض‌های خیابانی، در مکان‌های پوشیده -در گروه‌های کوچک- هم‌چنان به اعتراض‌های‌شان ادامه می‌دهند.
گروهی از دختران در این باره می‌گویند که هویت‌شان از سوی طالبان حذف شده است، آن‌ها از حقوق اساسی خود محروم شده‌اند و زیر شکنجه روحی به‌سر می‌برند.
دست‌کم چهار فعال حقوق زن که نام‌های‌شان همگانی شده است (ژولیا پارسی، ندا پروانی، منیژه صدیقی و پریسا آزاده)، در زندان‌ها و دخمه‌های تاریک طالبان به سر می‌برند. وضعیت و سرنوشت آنان هم‌چنان ناروشن است. آخرین گزارش دیدبان جهانی حقوق بشر اذعان می‌کند که جدا از این چهار زن، برخی دیگر از فعالان حقوق زنان و مدیران آموزش‌گاه‌های زیرزمینی که شناخته‌شده نیستند؛ در زندان‌های طالبان به‌سر می‌برند.
طالبان متهم به نقض گسترده‌ی حقوق‌بشر، به‌ویژه حقوق زنان و دختران هستند. بربنیاد گزارش نهادهای مستقل، نه تنها که طالبان حقوق زنان را نقض کرده‌اند؛ بل‌که پس از بازداشت زنان معترض، آن‌ها را در مکان‌های مُحقّر نگه‌داری و شکنجه می‌کنند و هم‌چنان به تهدید خانواده‌های آنان نیز می‌پردازند. آن‌چه‌که طالبان پیوسته آن را رد کرده‌اند.