آخرین تلاش ضد حمله اوکراین به چه نتیجه ای خواهد رسید؟

به گزارش اسپوتنیک، ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو روز پنجشنبه در سخنرانی خود در پارلمان اروپا مدعی شد که اوکراین در حمله متقابل خود که در جون آغاز شد، در حال افزایش است.

اسکات ریتر، تحلیلگر نظامی و افسر اطلاعاتی سابق تفنگداران دریایی امریکا، به اسپوتنیک گفت: برای پاسخ به این سوال، ما باید بدانیم که اهداف و مقاصد مرحله فعلی ضدحمله اوکراین چیست.

با این حال، به گفته ریتر، این اهداف تاکنون محقق نشده است. در حال حاضر، اوکراینی‌ها ادعا می‌کنند که واحدهای پیاده نظام را فراتر از به اصطلاح "دندان اژدها"، موانع ملموسی که خط اول دفاعی روسیه را تشکیل می‌دهند، قرار داده‌اند. به ویژه، رژیم کی‌یف می‌گوید که نیروهایش موفق شدند قریههای رابوتینو و وربووو در منطقه زاپوروژیا را تصرف کنند.

با این حال، وزارت دفاع روسیه در 7 و 8 سپتامبر به صراحت اعلام کرد که نیروهای روسی به دفع موفقیت آمیز حملات نیروهای مسلح اوکراین در مناطق شهرک‌ها ادامه می‌دهند. همانطور که وبلاگ نویس نظامی روسی ریبار در حساب تلگرام خود اظهار داشت: این بهترین راه برای "تبدیل رابوتینو به یک نوار نقاله مداوم مرگ برای واحدهای اوکراینی" است.

قریهی رابوتینو همیشه قرار بود سقوط کند. اگر اوکراینی‌ها قدرت نظامی کافی را در یک منطقه عملیاتی خاص قرار دهند، باید بتوانند پیشروی کرده و مناطقی را که روس‌ها تصمیم گرفته‌اند دفاع کنند. همیشه قرار بود بخشی از منطقه در محاصره آتش، منطقه دفاعی خط اول دفاعی باشد. هدف رابوتینو کمک به شکست حملات اوکراین بود و این کار را با شکوه انجام داده است."

افسر سابق اطلاعات تفنگداران دریایی توضیح می دهد که آنچه در واقع در رابوتینو و وربووو می گذرد بخشی از دکترین دفاعی جدید روسیه است.

روسیه همیشه یک دکترین دفاعی در درجه اول داشت که از دوران شوروی به ارث رسیده بود. اما این دکترین دفاعی جدید که به ویژه در جبهه زاپوروژیا در حال اجراست، زاییده افکار جنرال الکساندر رومانچاک، معاون سابق فرمانده، به اعتقاد من، 58 تسلیحات ترکیبی است. وی پس از شرکت در مراحل اولیه عملیات ویژه نظامی به آکادمی تسلیحات ترکیبی اعزام شد و زمانی که در آکادمی تسلیحات ترکیبی بود دکترین دفاعی روسیه را بازنویسی کرد و سپس از آکادمی تسلیحات ترکیبی بیرون آورده شد و به او موقعیت رهبری در جبهه زاپوروژیه در منطقه رابوتینو اعطا شد."

بر اساس این دکترین، "هدف از منطقه دفاعی رو به جلو، دریافت حمله دشمن برای کمک به شکستن آن است، استفاده از کمربندهای دفاعی، میدان های مین، موانع، آنچه آنها می گویند، "دیگ های آتش" یا "گونی" در جایی که می خواهید دشمن را مجبور کنید که وارد شود تا بتوانید آنها را با توپ ضربه بزنید تا حمله را بشکنید، اما نه اینکه نگه دارید و بمیرید."

به این معنا که وقتی دشمن به جلو فشار می آورد، ایده این است که با عقب نشینی به مواضع آماده شده و ادامه دادن به دشمن تحت سطوح فزاینده ای از قدرت آتش از هوا، توپخانه، موشک های هدایت شونده ضد تانک و غیره، تلفات خود را به حداقل برسانید، در حالی که آنها را با میدان های مین، موانع دیگر درگیر می کند. اولین خط دفاعی قرار نیست آلامو باشد. این اشاره به نبرد امریکایی در سال 1836 است، زمانی که ارتش مکزیک به یک موقعیت دفاعی تگزاس، آلامو حمله کرد. و مدافعان تگزاس در آنجا جنگیدند و جان باختند. این کاری نیست که روس ها انجام می دهند."

هنگامی که اوکراینی ها به برتری محلی دست یابند، روس ها عقب نشینی کرده و به کوبیدن بیشتر نیروهای دشمن ادامه خواهند داد. طنز وضعیت، به گفته ریتر، این است که خط اول دفاعی قرار است توسط اوکراینی‌ها در یک زمان و مکانی شکسته شود، که نه توسط اوکراینی‌ها، بلکه توسط روس‌ها که میدان جنگ را شکل می‌دهند.

حتی اگر اوکراینی‌ها موفق شده‌اند به خط اول دفاعی روسیه نفوذ کنند، این کار با طراحی انجام می شود و نبرد نهایی نیست. آنها همچنان باید از این رخنه سوء استفاده کنند. حتی تحت شدت حملات فزاینده قرار می گیرند."

یعنی حتی اگر ارتش اوکراین چند قریه را اینجا و آنجا بگیرد، به معنای هیچ پیشرفتی نیست، بلکه آغازی برای پایان ضد حمله کی‌یف است.

به گفته ریتر، روسیه ارتش اوکراین را مجبور کرده است که در هنگام حمله به خط اول دفاعی، ذخایر و مهمات خود را بسوزاند.

این چیزی است که ما باید درک کنیم. در این مرحله از نبرد، اوکراین ذخیره استراتژیک خود را متعهد کرده است، هسته نهایی سه کندک که آنها را عقب نگه داشته بودند. این نیروی استثمار بود. این نیرویی بود که قرار بود باشد. زمانی که شهر توکماک که در پشت خط دفاعی دوم قرار دارد، به دست اوکراینی ها افتاد، وارد نبرد شد، این نیرویی بود که قرار بود از دفاع روسیه عبور کند و شهر ملیتوپل را تصرف کند و هدف را کامل کند. ذخیره استراتژیک به این دلیل انجام می شود که موج اولیه حمله، حمله بعدی، همگی نتوانسته اند از منطقه دفاعی در مقابل خط اول دفاعی عبور کنند."

ریتر گفت که اوکراینی‌ها که از تلاش برای غلبه بر خطوط دفاعی روسیه خسته شده‌اند، دیگر نیرویی برای پیشروی نخواهند داشت. او تاکید کرد: "این بخشی از مفهوم دفاعی الکساندر رومانچاک است و روس‌ها در رابوتینو آن را به خوبی اجرا کردند."

ریتر گفت: "این یک سوال سیاسی است که تنها اوکراینی ها می توانند به آن پاسخ دهند."

به گفته این تحلیلگر نظامی، کی یف می خواهد به غرب نشان دهد که میلیاردها دالر کمک بیهوده نشده است و اگر اوکراین درخواست کمک نظامی کند، عملاً از این کمک نظامی نه تنها برای پیشبرد اهداف اوکراین، بلکه برای پیشبرد اهداف ناتو استفاده خواهد کرد. اهداف نیز

با این حال، مشکل اینجاست که اهداف کی‌یف و ناتو لزوماً یکسان نیستند.

در حالی که اهداف اوکراین شامل تسخیر فیزیکی سرزمینی است که اوکراین معتقد است به آن تعلق دارد، هدف ناتو دستیابی به پیروزی قاطع نظامی در میدان نبرد نیست، بلکه تحمیل درد به روسیه تا حدی است که ممکن است "میدان مسکو" وجود داشته باشد. ریتر با اشاره به یکی از مواردی که در سال 2014 در کی‌یف رخ داد، توضیح داد.

ناتو، و ما این را بارها و بارها در لفاظی سیاستمداران امریکایی می شنویم، چه سناتور لیندسی گراهام باشد و چه ما نیکی هیلی را برای ریاست جمهوری نامزد کنیم، ما دیگران را در خارج از کشور داریم که همین موضوع را تکرار می کنند، که هزینه پول مالیات دهندگان ایالات متحده است. در حمایت از اوکراین پولی است که در جای درست خرج می شود زیرا ما در حال کشتن روس ها هستیم و هیچ امریکایی نمی میرد. حال آنچه که از این معادله منحرف باقی مانده است، اوکراینی ها هستند که می میرند. اما برای ایالات متحده و ناتو اصلاً مهم نیست.

به گفته ریتر، در حالی که نمی‌توان اوکراین را از مسئولیت خود در قبال این ویرانی مبرا کرد، با توجه به اینکه ولودیمیر زلنسکی می‌توانست در مارچ 2022 و پس از مذاکرات صلح روسیه و اوکراین در استانبول به درگیری پایان دهد، نمی‌توان ناتو را نیز تبرئه کرد.

"اجازه دهید در اینجا روشن کنم. این ضد حمله هرگز کارساز نبود. همیشه جنرال کریستوفر کاولی، فرمانده نیروهای ایالات متحده در اروپا و فرمانده عالی نیروهای زمینی متفقین، هنگامی که در جنوری امسال در یک مجمع دفاعی سویدن صحبت کرد از درگیری در حال وقوع صحبت کرد، این یک درگیری پیش از حمله بود، قبل از نبرد باخموت، او گفت که دامنه و مقیاس خشونتی که امروز در اوکراین رخ می دهد فراتر از تصور ناتو است. بنابراین وقتی او می گوید آنچه در اوکراین اتفاق می افتد فراتر از تصور ناتو است، به این معنی است که او می گوید ناتو برای این نوع جنگ آماده نیست و ناتو برای این نوع جنگ آماده نیست."

"پاسخ این است که خود ناتو یک برنامه ذهنی دارد که در 20 سال گذشته به درستی بودجه دریافت نکرده است. آنها به درستی آموزش ندیده اند. آنها نوع درست تدارکات دفاعی را به درستی انجام نداده اند. ارتش امروز توان این را ندارد که بتواند نوع نبردی را که در اوکراین در جریان است انجام دهد، چه رسد به انتقال تجهیزات به ارتش اوکراین که می تواند به آنها در انجام این نوع جنگ کمک کند."

به گفته این کارشناس نظامی، آموزش ناکافی، تغییر دکترین نظامی و سَبک تسلیحات اوکراین "در میانه مسابقه" و کمبود منابع نیز در شکست های کی یف نقش داشته است.

"اوکراینی‌ها از عهده وظیفه خود برنمی‌آیند. ناتو این را می‌دانست. بنابراین، در پایان روز، بیشتر سرزنش ناتو به دلیل تشویق اوکراین به انجام کاری است که ناتو می‌دانست اوکراین نمی‌تواند انجام دهد. ناتو نمی‌خواهد اوکراین در میدان نبرد پیروز شود. آنها فقط می‌خواهند اوکراین آنقدر به روس‌ها صدمه بزند که روسیه را ترک کنند."

ریتر خاطرنشان کرد که به نظر می رسد ضدحمله نافرجام اوکراین فرماندهان ناتو را از دنیای خیالی خود که در آن روسیه "ضعیف" و ارتش آن "شکست خورده" است به زمین بازگردانده است.

"من فکر می کنم آنچه در حال حاضر با شکست این ضدحمله اتفاق می افتد این است که واقعیت در پنتاگون در حال تغییر است. برای اولین بار، شما شروع به شنیدن صحبت مقامات پنتاگون در مورد صلاحیت روسیه می کنید. آنها با اکراه تصدیق می کنند، اما اذعان می کنند که روس‌ها دفاع بسیار مؤثری تدارک دیده‌اند. آنها بیشترین اعتبار را به معادن، درختان و درختچه‌ها می‌دهند. این جدی است.

"اما واقعیت این است که روس‌ها تسلیم نمی‌شوند. منظورم این است که اگر فقط نگاهی به نمونه تانک آلیوشا بیندازیم، آن تانک معروف، که به جلو حرکت کرده، یکی در برابر هشت، و سپس یک نوع افسانه در اطراف آن ظاهر شده است. به ترکیب نیروها، سربازان قراردادی، داوطلبان، بسیج نیروها که گرد هم می آیند و با فداکاری، با احساس ایثار، با انضباط، با شجاعت عمل می کنند، نگاه کنید."

به گفته ریتر، روس‌ها بسیار خوب ظاهر شدند و این واقعیت بازی ناتو را مختل کرد. او خاطرنشان کرد که "واقعیتی کاملاً جدید در غرب در مورد عدم امکان دستیابی به اهداف و اهداف آنها" در اوکراین وجود دارد و اکنون غرب با معضلی مواجه است که چگونه می تواند عواقب شکست قریب الوقوع را کاهش دهد.

"اگر اکنون درگیری را متوقف کنید، ما تقریباً می‌توانیم تعریف کنیم که مرزها چگونه خواهند بود. اما اگر اجازه دهید این درگیری ادامه یابد، این سوال که پیکربندی نهایی دولت اوکراین چیست، مطرح نیست. بنابراین فکر می کنم در حال حاضر در غرب، صحبت های زیادی در مورد این وجود دارد که چگونه خود را از این وضعیت نجات بدهیم؟ اما این کار باید به گونه ای انجام شود که فرش را به طور کامل از زیر پای اوکراینی ها بیرون نکشد، زیرا اگر خیلی جلوتر بروید و در مورد تسلیم شدن به عنوان پایان بازی صحبت کنید، چیز زیادی برای اوکراینی باقی نمی ماند. و ممکن است دریابید که فروپاشی پایان بازی خواهد بود."