کابوس اَبَرصوت: موشک کینژال/خنجر روسی می تواند مرگبارتر شود

به گزارش اسپوتنیک، "هواپیمای سوخو-34 در جریان یورش هوایی از موشک ابرصوت کینژال کار گرفت. نخستین خدمه ای که چنین کاری را با موفقیت انجام داد، نامزد جوایز دولتی شد.

اگر این گزارش صحت داشته باشد، از نظر عملیاتی مهم است، اما شاید به دلایلی که بیدرنگ به ذهن می‌رسد نیست.

توانایی سوخو-34 برای پرتاب موشک های کینژال به این معنی نیست که نیروهای روسی اکنون قادر خواهند بود کینژال های بیشتری را به اوکراین پرتاب کنند. در شرایط فوری، این قابلیت به روسیه سکوهای پرتاب بیشتری نمی دهد، زیرا پیش از اینکه بتواند یک کینژآل را پرتاب کند، یک سوخو-34 باید تحت یک به روز رسانی عمیق قرار گیرد که زمان بر خواهد بود.

با توجه به گزارش های گذشته، روسیه در حال حاضر دارای 3 سکوی است که قادر به پرتاب موشک های کینژال هستند:

میگ-31K،

تو-22M3M و

تو-160.

بیشتر پرتاب‌های کینژال در جریان عملیات ویژه نظامی با هواپیمای میگ-31K همراه بوده است.

پست پسین وزارت دفاع روسیه در تلگرام به قابلیت پرتاب کینژال برای بمب افکن زبرصوت تو-22M3M اشاره کرد. بیان می کند که این بمب افکن قادر به پرتاب موشک های هوابالستیکی ابرصوت است. در جولای 2018، اسپوتنیک نیوز گزارش داده بود، که نوع در حال توسعه تو-22M3M بمب افکن زبرصوت قادر به حمل 4 موشک کینژال خواهد بود.

با این حال، به طور قطع مشخص نیست که آیا موشک کینژال با استفاده از تو-22M3M در طول دوره عملیات ویژه نظامی پرتاب شده است یا خیر.

در فیبروری 2020، رسانه های روسی به نقل از منبعی در مجتمع نظامی-صنعتی (MIC) گزارش دادند، که کار روی ادغام موشک کینژال با بمب افکن زبرصوت تو-160 تا پایان سال 2020 به پایان خواهد رسید. تو-160 مسلح کینژال تا سال 2021 در ارتش ادغام خواهد شد. با این حال، هنوز هیچ تاییدی مبنی بر اصلاح پلت فرم برای حمل و پرتاب موشک های کینژال وجود ندارد.

توانایی پرتاب موشک کینژال مستلزم تغییرات عمیق در بدنه هواپیمای سوخو-34، پرواز و سیستم های کنترل تسلیحات آن بود. این احتمال وجود دارد که روسیه یک نوع کاملاً جدید از سوخو-34 را برای پرتاب موشک 4300 کیلوگرمی کینژال توسعه داده باشد، همانطور که درباره ای میگ-31K بود.

سوخو-34 دارای 12 نقطه سخت است و می تواند محموله تسلیحاتی در حدود 12000 کیلوگرم را بلند کند. قوی ترین نقطه سخت آن روی بدنه است و توانایی حمل سلاحی به وزن 1500 کیلوگرم مانند بمب گلاید FAB-1500 را دارد. حداقل برای حمل کینژال، بدنه سوخو-34 باید تا حد زیادی تقویت شود، همانطور که درباره ای IAF سوخو-30MKI که برای پرتاب موشک 2800 کیلوگرمی براهموس-A به روز شده است.

پرتاب کینژال نیاز به اصلاح بیشتری دارد تا صرفاً تقویت بدنه. به عنوان نمونه، میگ-31K در داخل اصلاح شد و عمدتاً برای حمل موشک کینژال دوباره تجهیز شد. رادار برای تسهیل حمل سوخت اضافی و افزایش استقامت حذف شد. کابین خدمه بازطراحی شد. سیستم‌های ناوبری و تسلیحات هواپیما برای مدیریت حمل و نقل و رهاسازی کینژال ارتقا یافتند. تجهیزات ارتباطی جدید و دیتالینک برای دریافت مختصات هدف نصب شد.

رومن تاسکاف، خلبان آزمایشی قهرمان روسیه، به ایزوستیا درباره ای تغییرات عمیق میگ-31 مورد نیاز برای حمل و پرتاب کینژال گفت: "یک سیستم کنترل تسلیحات کاملاً متفاوت برای موشک‌های جدید مورد نیاز است".

سکوی پرتاب موشک کینژال اساساً به عنوان اولین مرحله از موشک زمینی اسکندر-ام که کینژال بر روی آن قرار دارد عمل می کند. سیستم کنترل تسلیحات به خلبان این امکان را می دهد که با استفاده از یک سیستم تعیین هدف توسعه یافته، موشک را در زمان واقعی تعیین تکلیف کند.

به منظور اطمینان از دقت پرتاب، بر اساس پارامترهای پرتاب وارد شده، سیستم کنترل پرواز به طور مستقل هواپیما را پرواز می دهد و موشک را پرتاب می کند. در شروع توالی پرتاب، هواپیما برای دستیابی به پارامترهای پرتاب مناسب، شتاب می گیرد و ارتفاع می گیرد.

سوخو-34 و میگ-31 از نظر اندازه بسیار شبیه به هم هستند و وزن هر کدام حدود 22000 کیلوگرم خالی و حدود 46000 کیلوگرم در صورت بارگیری کامل است.

با این حال، موتورهای سوخو-34 نسبت به موتورهای میگ-31 قدرت کمتری دارند.

موتورهای توربوفن پس سوز 2× Saturn AL-31FM1 در سوخو-34 هر کدام قادر به تولید نیروی رانش 132 کیلونیوتن با پس سوز هستند در حالی که موتورهای توربوفن پس سوز 2× Soloviev D-30F6 هر کدام قادر به تولید 152 کیلونیوتن با پس سوز هستند.

برپایه گزارش ها، میگ-31K قادر است کینژال را تا برد 2000 کیلومتر پرتاب کند. بر اساس ویژگی‌های کارکردی مقایسه‌ای این دو هواپیما، می‌توان با اطمینان نتیجه گرفت که سوخو-34 می‌تواند موشک کینژال را تا برد کمتری در حدود 1800 کیلومتر پرتاب کند.

در گذشته، مطبوعات روسیه گزارش داده بودند، که تو-22M3M بسیار بزرگتر می تواند کینژال را تا برد 3000 کیلومتر پرتاب کند.

چیزی که باید تا کنون مشخص باشد این است که ساخت یک بسترگاه پرتاب کینژال - میگ-31K، تو-22M3M یا سوخو-34 - نیاز به تغییرات عمیقی دارد که پیاده سازی و آزمایش آن زمان می برد. صلاحیت سوخو-34 به عنوان سکوی پرتاب کینژال بیدرنگ به پانچ کینژال روسیه اضافه نخواهد شد. با این حال، پانچ کینژال روسیه را مخرب تر خواهد کرد. در اینجا دلیل آن است. در حال حاضر موشک‌های کینژال عمدتاً با استفاده از میگ-31K مستقر در بلاروس پرتاب می‌شوند. پایگاه های عملیاتی میگ-31K 24×7 توسط عناصر دلسوز اوکراین تحت نظارت است. به این ترتیب، به محض اینکه یک میگ-31K مجهز به موشک کینژآل در هوا به پرواز دربیاید، به اوکراین هشدار داده می شود! به عبارت دیگر، با وجود اینکه کینژال یک موشک ابرصوت با زمان پرواز بسیار کوتاه است، اوکراین هشدارهای زیادی درباره ای یورش کینژال دریافت می کند. زمان کافی برای تخلیه پرسنل و جابجایی برخی از دارایی های نظامی. توانایی جنگنده بمب افکن سوخو-34 برای پرتاب کینژال ها، توانایی اوکراین را برای مقابله با تهدید موشک های ابرصوت روسیه پیچیده و تضعیف خواهد کرد. اوکراین هیچ راهی برای دانستن اینکه کدام سوخو-34 به کینژال مجهز است، نخواهد داشت. این احتمال وجود دارد که در هر زمان معین، بیش از یک سوخو-34 در هوا باشد. تعیین زمان و اینکه کدام یک کینژآل راه اندازی خواهد شد دشوار است.

یادآوری می کنیم، که همچنین موشک‌های روسی آوانگارد که سرعت سیر آن بیش از 9 ماخ است و موشک بالستیک هواپایه کینژال (Kh-47M2 Kinzhal) با سرعت سیر 10 ماخ نیز در طبقه‌بندی اَبَرصوت جای می‌گیرند. البته کلاهک هردوی این موشک‌ها در فاز شیرجه سرعتی بالای 20 ماخ دارند که پس از خروج از جو و ورود دوباره به جو، به این سرعت دست پیدا می‌کنند.

موشک دیگر روسی سرمات (RS-28 Sarmat) با سرعت سیر 20.7 ماخ، در دسته‌بندی بیش‌اَبَرصوت جای می‌گیرد.

اما موشک پاتریوت در هر لوله از پرتابگر 4 لوله‌ای آن، 4 موشک نگهداری می‌شود؛ بدان معنا که یک پرتابگر مجموعا 16 موشک آماده شلیک دارد. البته معمولا پرتابگر دو لوله با گنجایش 8 موشک استفاده می‌شود.

سرعت موشک های ضدهوایی پاتریوت از چهار تا 6 ماخ است. برد آن نیز برای درگیری با موشک بالستیک 100 کیلومتر است و تا ارتفاع 40 کیلومتری از سطح زمین بالا می‌رود.