به گزارش اسپوتنیک، با این حال، شعارهای جمعیت گیج کننده است: گاهی خواهان بیرون شدن نیروهای اشغالگر امریکایی از کشورشان هستند، گاهی برای سرنگونی دولت اسد شعار می دهند. وحدت نظر وجود ندارد، اما اعتراض وجود دارد.
آنها در یک چیز متحد هستند - معترضان از بحران جدی اقتصادی در کشور و افزایش قیمت کالاهای اساسی مصرفی از جمله تیل ابراز نارضایتی می کنند.
واقعیت این است، که سوریه به دلیل بسته کردن تحریم‌های امریکا که بیشتر به "قانون سزار" معروف است، در وضعیت اقتصادی فاجعه‌باری قرار دارد. تولید ناخالص داخلی این کشور ممکن است تا پایان سال روان 5.5 درصد کاهش یابد.
فقر مردم را مجبور می کند به خیابان بیایند. با این حال، کشورهای غرب جمعی سعی می کنند از این موقعیت سوء استفاده کنند. رسانه های محلی بحث می کنند که ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه و قطر در پشت صحنه موج اعتراضی دروزی ها در السویدا هستند - از اینجا موج به ولایت های همسایه سرازیر می شود.
اما تاکنون زنگ خطری در دمشق به صدا درنیامده است: اعتراضات در مناطق تحت کنترل دولت در سطحی است که از لحاظ امنیتی مشکل ساز نیستند.
در مناطقی که زیر کنترل نیروهای اشغالگر طرفدار امریکا هستند، وضعیت متفاوت است: در اینجا، مردم محلی مرتباً تجمعاتی را سازماندهی می کنند که به شورش تبدیل می شود. دلیل اصلی این است که نیروهای امریکایی نفت را می دزدند و آن را در سراسر مرز عراق می فروشند و مردم محلی را بدون سوخت و معیشت می گذارند.