به گزارش اسپوتنیک، به نقل از وزرات خارجه فدراسیون روسیه، از سازمان های بین المللی میخواهد که تصمیم رژیم کی‌یف در مورد اخراج راهبان از لاورای کیف-پچرسک مورد بررسی قرار دهد.
لازم به ذکر است که ماکسیم اوستاپنکو، مدیر موقت ذخیره‌گاه لاورای کیف پچرسک ، گفت که کار مهمانخانه های‌های زائران در این صومعه متوقف می‌شود و ارتش اوکراین در آنها اسکان داده می‌شود.
او در ویدئویی که توسط اسپوتنیک توسط شاهدان عینی ارائه شده است، به شبکه های تلویزیونی اوکراین گفت: "فعالیت مهمانخانه های ها به طور کامل متوقف خواهد شد. افرادی که تحت توانبخشی معنوی در لاورا مراجعه می کنند (پرسنل نظامی، مجروحان، روحانیون) در اینجا اسکان داده می شوند."
کمیسیون وزارت فرهنگ اوکراین در قلمرو لاورای کیف-پچرسک همچنان به مهر و موم ساختمان های صومعه ادامه می دهد و پولیس آن را همراهی می کند.
منابع آگاه با تصمیم دادگاه به اسپوتنیک گفتند که روز قبل، دادگاهی در کی‌یف شکایتی را علیه لاورای کیف-پچرسک از ذخیره گاه به همین نام برای رفع موانع استفاده از اموال پذیرفته است، بنابر تصمیم این دادگاه راهبان می توانند اخراج شوند.
کشیش نیکیتا چکمن، وکیل لاورای کیف-پچرسک کلیسای ارتدوکس متعارف اوکراین (UOC) در کانال تلگرامی خود تصمیم دادگاه برای برآورده کردن ادعای ذخیره را "یکی از شرم آورترین در تاریخ اوکراین" خواند. وی پیش از این تصریح کرد که برای بسیاری از اهالی صومعه، تنها و دائمی محل سکونت است.
روز چهارشنبه، دادگاه اقتصادی کی‌یف همچنین ادعای صومعه کلیسای ارتدکس اوکراین لاورای کیف-پچرسک را علیه ذخیره برای تشخیص فسخ قرارداد اجاره به عنوان نامعتبر رد کرد.
لاورای کیف پچرسک که در قرن یازدهم تأسیس شد، قدیمی‌ترین صومعه روسیه، یکی از مراکز اصلی ارتدکس و آموزش است. لاورا، مانند تمام اموال کلیسا، پس از انقلاب اکتبر 1917 ملی شد. در دوران شوروی، صومعه دو بار بسته شد. احیای صومعه در نیمه دوم دهه 80 قرن بیستم آغاز شد. در سال 1988، با تصمیم شورای وزیران اتحاد جماهیر شوروی اوکراین، اولین اشیاء لاورای پایین به استفاده از ROC (اوکراین در قلمرو اتحاد جماهیر شوروی سابق و سپس گزارش اوکراین ROC) منتقل شد، و در سال 1990، شورای وزیران اتحاد جماهیر شوروی اوکراین تصمیم گرفت تا غارهای مجاور، کلیسای تعالی صلیب، سلول های برادر، معبدی به افتخار نماد مادر خدا "چشمه حیات بخش" و تعدادی ساختمان را منتقل کند. بعداً سایر اشیاء لاورا به استفاده از کلیسا منتقل شد که توسط کلیسا طی 35 سال بازسازی شد، اما آنها در مالکیت دولتی باقی ماندند.