به گزارش اسپوتنیک به نقل از هشت صبح، معترضان از سراسر جهان روز سه‌شنبه، ۱۷ اسد، با نشر قطع‌نامه‌ای به مناسبت "هفته همبسته‌گی با مردم افغانستان در برابر گروه تروریستی، فاشیستی و تک‌جنسیتی طالبان" گفته‌اند که افغانستان به‌طور عملی و واقعی به میدان و پناه‌گاه گروه‌های تروریستی شناخته شده در جهان تبدیل شده است.
به گفته آنان، کشورهای دخیل در قضیه افغانستان برای جلوگیری از "تروریستی‌سازی" افغانستان مسوولیت دارند.
در این قطع‌نامه آمده است: "زنان که نصف پیکر جامعه افغانستان هستند، توسط طالبان به کلی حذف شده‌اند، می‌خواهند که کشور از وجود گروه تروریستی و فاشیستی طالبان پاک‌سازی شود تا دیگر هیچ زنی در افغانستان قربانی جنسیت و هیچ‌نوع تبعیض نباشد و خود تصمیم گیرنده‌ی سرنوشت‌شان باشند".
آنان می‌افزایند که هر نوع تعامل با طالبان و به رسمیت‌شناختن این گروه تروریستی، به معنای تعامل با تروریسم و رسمیت‌دادن به تروریستان است.
یادآوری می کنیم، که پس از چیرگی گروه طالبان بر افغانستان، این گروه محدودیت‌های زیادی را در برابر شهروندان کشور به ویژه بانوان وضع کرده است.
کشورهای جهان همواره پیش‌شرط‌هایی مانند مراعت کردن حقوق بشر و حقوق زنان را برای طالبان به‌منظور به رسمیت شناسی این گروه گذاشته‌اند.
گروه طالبان در همین روز در زمانی که بر مزارشریف چیره شد دست به کشتار وسیعی زد، که کشتار مزار شریف کشتار وسیعی است که توسط طالبان پس از تصرف مزار شریف در ۱۷ اسد ۱۳۷۷ در برابر مردم این شهر رخ داد. بیشتر قربانیان این کشتار را مردمان هزاره تشکیل می‌دادند. طبق ادعای پروژه عدالت افغانستان طالبان دست‌کم ۲۰۰۰ نفر را که اکثراً غیرنظامی بودند را کشتند. برخی گزارش‌های دیگر خبر از کشته شدن نزدیک ۱۰ هزار نفر را خبر می‌دهد.
آنها در جریان چند روز اول صدها غیرنظامی که اکثراً از مردمان هزاره بودند را دستگیر و تیرباران کردند. نیروهای طالبان در سه روز اول، قتل‌عام عمومی مردم شیعه شهر را اعلام کردند. شاهدان مدعی هستند که کشتار به شدتی وسیع بود که در خیابان‌ها، جنازه روی جنازه افتاده بود و تا چند روز، گاری‌ها جنازه‌ها را در مناطق نامعلوم انتقال می‌دادند. سربازان بامیانی که به کمک مردم مزار شریف آمده بودند و تعداد آنها به حدود ۲ هزار نفر نیز می‌رسید نیز به دلیل ناآشنایی و کشته شدن فرمانده‌هایشان شکست خورده و توسط طالبان کشته شدند. طالبان هم‌چنان در این حمله ۸ دیپلمات و یک خبرنگار ایرانی را نیز به قتل رساندند؛ اما هیچ‌گاه مسئولیت آن را به عهده نگرفتند.