تسفاماریام در ادامه می گوید: بنابراین تأثیر "معامله غلات" برای آفریقا حداقل بود. اما تبلیغات به نفع ابتکار غلات دریای سیاه بسیار زیاد بود و آفریقا به عنوان ابزار مورد استفاده قرار گرفت: همه جا می گویند "آفریقایی ها از گرسنگی می میرند"، "آفریقا" همیشه شنیده می شود، "همه چیز برای آفریقا"، "آفریقایی ها از گرسنگی خواهند مرد". اما همه چیز مانند واکسن‌های کووید-19 بود که گفته می‌شد "آفریقایی‌ها متضرر خواهند شد"، "آفریقایی‌ها بیشترین آسیب را خواهند دید"، اما وقتی نوبت به پاسخگویی به کلمات و ارائه واکسن به آفریقا رسید، این کار انجام نشد، بنابراین سیاسی شدن کمک های غذایی چیزی است که این ابتکار را نابود کرد و به دلیل مشکل اوکراین شروع نشده است. همیشه بوده است. این مورد در مورد تحویل غذا در گذشته از طریق USAID و بسیاری از آژانس های دیگر بوده است. چیز جدیدی نیست.
وی میگوید: "کشورهای آفریقایی هیچ امتیازی با کسی در رویارویی غرب و روسیه ندارند. و غرب همچنان اصرار می کند که یا با ما هستید یا علیه ما. هنگام تهیه قطعنامه [علیه فدراسیون روسیه در مجمع عمومی سازمان ملل]، کشورهای غربی حتی ما را درگیر نکردند. ما را به بحث دعوت نکردند. حتی اگر موضوعی را مطرح می کردند، با کسانی که همفکرشان می دانستند، بحث می کردند. همه اروپایی ها از قطعنامه آنها حمایت کردند. یعنی شما را مجبور می کنند که آنجا باشید و در موردی که تا به حال در مورد آن صحبت نکرده اید موضع بگیرید، مجبورتان می کنند که رای بدهید. من فکر می کنم با فشار دادن این چند قطعنامه به این شکل، آنها به نوعی حمایت، همدردی را که اگر این قطعنامه ها را با ما در میان می گذاشتند و به کشورها احترام می گذاشتند، از دست دادند. بنابراین ما یا ممتنع یا رای مخالف دادیم."