جاپان به دنبال استانداردهای غربی برای نگهداری از جنگ افزارهایش

به گزارش اسپوتنیک، انتظار می رود برنامه بودجه سال مالی 2024 جاپان در ماه اگوست آماده شود.

رسانه ها اعلام کردند، که وزارت دفاع جاپان نگران افزایش هزینه های نگهداری تجهیزات نظامی است و خواهان گسترش همکاری با کشورهای دوست به منظور کاهش این هزینه ها است. همچنین گفته می‌شود، که مجتمع نظامی-صنعتی جاپان که شامل بیش از 9000 شرکت مرتبط با تولید تانک، هواپیما و کشتی‌های جنگی است، فرصت‌هایی برای صادرات محصولات خود دریافت خواهد کرد. دولت جاپان در نظر دارد محدودیت های صادرات محصولات نظامی را کاهش دهد تا شرکت های نظامی-صنعتی بتوانند درآمد کسب کنند. به نظر می رسد همه چیز روشن است. اما تفاوت های ظریف وجود دارد.

اتحاد تجهیزات نظامی، تسلیحات و مهمات توسط کشورهای متحد برای مشارکت مشترک در درگیری ها انجام می شود. اتحاد این امکان را فراهم می کند که تامین نیروها را ساده کند، که به ویژه در شرایط نظامی مهم است.

نمونه های زیادی از این وجود دارد. استاندارد کنونی ناتو برای طیف وسیعی از سیستم های تسلیحاتی، مهمات و قطعات یدکی ایجاد شد تا همه اعضای ناتو بتوانند به راحتی در جنگ علیه کشورهای پیمان ورشو به رهبری اتحاد جماهیر شوروی شرکت کنند. به عنوان نمونه، در سال 1954، ناتو یک کارتریج استاندارد 7.62x51 میلی متری را پذیرفت که جایگزین کارتریج های خود در بریتانیا، ایتالیا، فرانسه و آلمان شد. در زیر این گلوله 94 نوع تفنگ، ماشیندار ایجاد شد. در دهه 1970، متاثر از تجربه جنگ ویتنام، ناتو به یک کارتریج استاندارد جدید 5.56x45 میلی متری روی آورد. در زیر آن، 135 نوع اسلحه کوچک ایجاد شد. یعنی مهم نیست که کشورهای ناتو با چه نوع سلاح های سبکی مسلح بودند، همان گلوله ها را برای نبرد برای آنها آورده بودند.

همین امر در کشورهای پیمان ورشو که هدف آن جنگ با ناتو بود نیز کارتریج 7.62x39 میلی متر - 47 نوع تفنگ، ماشیندار، گلوله 5.45x39 میلی متر - 35 نوع سلاح صادق بود. اتحاد جماهیر شوروی تسلیحات زیادی را به متحدان خود عرضه کرد، به ساخت کارخانه های اسلحه و گلوله کمک کرد. اتحاد به این معنی بود که شورشیان که کلاشینکف چینی یا مصری داشتند، می توانستند آنها را با گلوله های ساخت جمهوری چک یا بلغارستان بارگیری کنند. یا برعکس.

اتفاقاً این در تاریخ نظامی جاپان نیز بوده است. کشورهای متحد امپراتوری جاپان ارتش های خود را با سلاح های جاپانی مسلح کردند. ارتش امپراتوری منچوری، ارتش جمهوری چین وانگ جی ون و دیگران به تفنگ های جاپانی نوع 38، ماشیندارهای نوع 3 و 11، خمپاره های تیپ 10، تفنگ های صحرایی نوع 38 و غیره مسلح بودند.

در کل اتحاد برای جنگ انجام می شود. این به ارتش های متحد اجازه می دهد تا در یک نیروی مسلح متحد با یک سازمان عقب مشترک ادغام شوند. بنابراین، اگر وزارت دفاع جاپان شروع به صحبت در مورد توسعه یکپارچه سازی تسلیحات و تجهیزات خود با استانداردهای غربی، یعنی استاندارد ناتو کرد، این ممکن است به معنای تمایل به ادغام در این بلوک نظامی با مشارکت احتمالی در جنگ باشد.

پیشنهاد بازرگانی جنگ افزار بسیار جالب تر است. در اصل، جاپان می تواند به یک صادرکننده نسبتاً بزرگ محصولات نظامی تبدیل شود. اما برای تجارت، اصلاً لازم نیست در ارتش خود به استانداردهای ناتو روی بیاورید.

واقعیت این است که بسیاری از شرکت های نظامی-صنعتی محصولات نظامی را به سفارش مشتری تولید می کنند. به عنوان نمونه: از سال 2020، کنسرن کلاشینکف تفنگ تهاجمی AK-19 محفظه ای برای 5.56x45 میلی متر ناتو را برای صادرات تولید می کند، اگرچه چنین کارتریج در ارتش روسیه استفاده نمی شود. رفقای چینی کار جالب تری انجام داده اند. برای ارتش بنگلادش، آنها از تانک Type 69 (بر اساس تانک T-55 شوروی) با اسلحه تانک Rheinmetall Rh-120-L44 آلمانی، استاندارد در کشورهای ناتو عبور کردند. به هر حال، تانک جاپانی تایپ 90 مجهز به همین توپ است که تحت لیسانس در جاپان تولید می شود.

همچنین لازم است به یاد داشته باشید که تامین تجهیزات نظامی معمولا شامل تامین مهمات، قطعات یدکی، خدمات و خدمات مختلف می شود. تانک ها با مهمات خریداری می شوند. مثلا فلان کشور می خواهد 200 تانک تیپ 90 با ده تیر بخرد. مهمات - تعداد گلوله های قرار داده شده در تانک. تانک تیپ 90 دارای 42 گلوله است. بر این اساس 200 دستگاه تانک و 84 هزار گلوله تانک خریداری می شود. در مورد قطعات یدکی هم همینطور. مخازن مانند هواپیما با موتورهای یدکی، مجموعه ای از مواد مصرفی، ابزار و تجهیزات برای نگهداری خریداری می شوند. تامین کننده مکانیک ها را در تعمیر و نگهداری تجهیزات آموزش می دهد.

بنابراین برای مشتری استانداردها امری فرعی است. نکته اصلی این است که تجهیزات و سلاح های قابل اعتماد، آماده رزم و با قیمت مناسب فروخته می شود.

اما تردیدهای جدی در مورد اثربخشی جنگی تسلیحات و تجهیزات جاپانی وجود دارد. جاپان از سال 1945 در جنگ نبوده است، تجهیزات جاپانی بیش از 70 سال است که وارد جنگ نشده اند. انتقال برای آزمایش در شرایط جنگی نیز ظاهراً انجام نشده است. جدی ترین مشکل اینجاست. هیچ کس نمی تواند بگوید که آیا جاپانی ها زنده می مانند یا خیر!