ایسایاس افورکی، رئیس جمهور ایالت اریتره در مصاحبه اختصاصی با اسپوتنیک نظرات خود را درباره دوستی کشور های فدراسیون روسیه و اریتره و همچنان مسائل روز جهان و منطقه ای مطرح کرد که در زیر شرح کامل آن را می خوانید:
اسپوتنیک: در 24 می سال جاری، روسیه و اریتره 30 سال روابط دیپلماتیک را جشن گرفتند. اریتره چشم انداز روابط دوجانبه امروز را چگونه می بیند؟
رئیس جمهور افورکی: این رابطه به بیش از 30 سال قبل باز می گردد. روابط رسمی دیپلماتیک، بله، 30 سال است، اما در طول این 30 سال ما یک تاریخ بسیار طولانی را پشت سر گذاشته ایم. پایان جنگ سرد، دهه 90، و سپس 30 سال گذشته را، کشور ما اریتره، فدراسیون روسیه و سایر کشورها را تجربه کرده ایم؛ زمانی که ایدئولوژی های اومانیستی برای کنترل تمام جهان وجود داشت؛
پایان جنگ سرد که ایده ها و ایدئولوژی های دوقطبی و سپس تک قطبی بود فرا رسید و در 30 سال گذشته یک گذار، یک گذار در نظم جهانی و روابط دوجانبه بین اریتره و فدراسیون روسیه در این چارچوب رخ داد. در 30 سال گذشته، روابط دیپلماتیک بین دو کشور مستقل این روند را طی کرده است و از بسیاری جهات بسیار منحصر به فرد است؛
و ما معتقدیم که از 30 سال گذشته روابط دیپلماتیک درس گرفته ایم. اکنون ما وارد مرحله جدیدی می شویم، نظم جهانی جدید. و ما مصمم هستیم که با هم کار کنیم تا ببینیم آینده چگونه است و در همه زمینه‌ها همکاری کنیم تا روابط دوجانبه ما در یک زمینه چندجانبه برای ترویج نظم جدید، نظم جهانی نوین پیش برود.
اسپوتنیک: این اولین سفر رسمی شما به روسیه پس از چندین سال است. سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه در ماه جنوری از اریتره بازدید کرد. این تشدید تماس ها چه معنایی برای روابط بین کشورهای ما دارد؟
رئیس جمهور افورکی: این فقط رابطه دوجانبه نیست. همانطور که قبلاً اشاره کردم، لاوروف وزیر امور خارجه روسیه در سفری که به آسمارا داشت. ما بحث بسیار مثمر ثمری در مورد پرورش مشارکت در درازمدت داشتیم و باید تجربه 30 سال گذشته را ارزیابی می کردیم؛
چگونه به جلو حرکت کنیم؟ برنامه های همکاری دوجانبه را ارتقا دهیم، حتی با چالش هایی که به طور مشترک با آنها روبرو هستیم نیز مقابله کنیم؛
و در ادامه نشست در آسمارا، دیداری بود که وزیر امور خارجه کشورمان از روسیه بازدید کرد و در نشست سوچی بود که در مورد تعدادی از موضوعات در مورد چگونگی ارتقای برنامه های همکاری دوجانبه بیشتر بحث کردیم. اما این باید بر اساس یک درک مشترک باشد، یک درک مشترک در مورد چگونگی حرکت جهان، و این بسیار مثمر ثمر بود. در این دیدار ها دو بحث مبنای طراحی مشترک برنامه ای برای آینده بود:
1.
چگونه برنامه های همکاری دوجانبه خود را مدیریت می کنیم؟2.
چگونه می توانیم فراتر از آن برویم و روابط چندجانبه گسترده تری را ترویج کنیم؟قاره آفریقا قاره ای به حاشیه رانده شده است. ما منطقه فرعی خود، شاخ آفریقا، سایر مناطق فرعی در سطح قاره را داریم. اکنون، با وضعیت جهانی و مواجهه فدراسیون روسیه با چالش های نیروهای هژمونیست، چگونه یک برنامه مشترک به جلو طراحی کنیم؟ و آن دو دیدار همانطور که گفتم بسیار پربار بود. این دیدار در نتیجه رایزنی هایی صورت گرفت که در آسمارا و سوچی انجام شد.
اسپوتنیک: مسکو بارها اشاره کرده است که آفریقا به عنوان یکی از مراکز جدید چندقطبی در حال ظهور است. آیا منصفانه است که بگوییم تک قطبی منسوخ شده است؟ اریتره جایگاه خود و جایگاه قاره آفریقا را در دنیای چند قطبی چگونه می بیند؟
رئیس جمهور افورکی: بسیار بدیهی است که ما این عدم توازن را داریم، عدم تعادل جهانی، جایی که آفریقا با وجود موقعیت و مساحت، منابع طبیعی، همچنان یک قاره در حاشیه است. آفریقا نباید کمتر از 60 درصد از موقوفات جهانی را در اختیار داشته باشد. اما همچنان آفریقا در حاشیه است. آفریقا عقب مانده است. آفریقا یک قاره اقتصاد معیشتی است؛
1.
آفریقا چگونه میتواند خود را از این وضعیت رهایی بخشد؟2.
آیا به سطحی توسعه می‌دهید که مشارکت متعادل باشد و نسل‌های آینده از برنامه‌های تغییر لذت ببرند؟آنچه در برنامه های بخشی و صنعتی ذکر کردم احتمالاً بر یک موضوع دوجانبه متمرکز است. بدون پرداختن به این مسائل چندجانبه، جهانی و قاره ای، موفقیت این برنامه های دوجانبه منطقی نخواهد بود. بنابراین باید در محدوده وسیع تری دیده شود. دخالت فدراسیون روسیه در آفریقا در تعدادی از مناطق فرعی، هر ملتی در آفریقا در نهایت می خواهد از این برنامه های همکاری هم افزایی ایجاد کند. بسیار انتقادی است. این یک گزینه نیست بلکه در حال حاضر یک ضرورت است؛
این مشارکت رو به رشد بین فدراسیون روسیه و هر کشور مستقل در آفریقا، به علاوه رویکرد جمعی تلاش برای یافتن زمینه گسترده‌تر برای همکاری چندجانبه، جایی که ممکن است در چند هفته یا دو ماه آینده نشستی را در اینجا در مسکو داشته باشیم تا این گفتگوها ادامه خواهد یافت تا ببینیم که فدراسیون روسیه چگونه احتمالاً می تواند با وضعیت این قاره ارتباط برقرار کند و چگونه دولت ها و ملت های آفریقا می توانند برای ترویج این مشارکت با طراحی و اجرای برنامه های توسعه مشارکت کنند که کیفیت زندگی را تغییر می دهد و مردم آفریقا را قادر می سازد از منابعی که دارند لذت ببرند. بنابراین همانطور که قبلاً گفتم، این یک گزینه نیست، یک ضرورت است. و همه از آن آگاه هستند. و فدراسیون روسیه مشتاق است ببیند که این مشارکت با موفقیت پیش خواهد رفت.
اسپوتنیک: اریتره از جمله کشورهایی بود که به قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل در محکومیت اقدامات روسیه رای ممتنع داد. در سال 2022، اریتره تحریم های اعمال شده علیه روسیه را محکوم کرد. آیا از سوی غرب برای موقعیت خود فشاری احساس می کنید؟ آیا در رابطه با برخی پروژه های همکاری با روسیه فشاری را مشاهده می کنید؟ اگر چنین است، آنها را بازگو کنید؟
رئیس جمهور افورکی: اینجا یک مشکل وجود دارد. ما مخالف اعمال تحریم ها علیه فدراسیون روسیه بودیم. این به این دلیل نیست که ما به فدراسیون روسیه لطف می کنیم. این جنگی است که به رهبری واشنگتن و ناتو علیه روسیه اعلام شده است. خیلی واضح است، این یک چیز بسیار ساده است. و همانطور که قبلاً اشاره کردم، این جنگ احتمالاً 30 سال پیش اعلام شد؛
پس از پایان جنگ سرد، این ایده هژمونی مطرح شد. همه چیز را کنترل شود و بر جهان تأثیر بگذارند، جهان را به مناطق تأثیر تقسیم کنند. و این فقط گسترش نفوذ نیست. این یک اعلان جنگ بود، زیرا مفهومی توسط این افراد توسعه داده شد تا کسانی را که می‌توانند رقابت کنند یا حداقل می‌توانند چیزی را در سیستم جهانی به اشتراک بگذارند، دربرگیرد، مهار کند؛
این مجاز نبود و به دلیل پیشینه دوران جنگ سرد، این وسواس مهار روسیه، در 30 سال گذشته وجود داشت. چیز جدیدی نیست که یک ملت را در بر می گیرید که رشد نکند، رقابت نکند، نتواند کمک هایش را انجام دهد، آن وقت اعلان جنگ می کنید. من اینجا نمی نشینم و منتظر کسی نمی مانم که مرا با تحریم ها، موانع و سردرگمی ها مهار کند. این یک اعلان جنگ است؛
موضع خود را کاملاً روشن داشتیم. نه دیروز یا پریروز، اما گفتیم این نظم جهانی نیست که مردم همه قاره ها به آن نیاز دارند. هیچ کس به این نوع سیاست ها، هژمونی، کنترل نیاز ندارد و اجازه نمی دهد مردم رشد کنند و سخت تلاش کنند تا کیفیت زندگی خود را تغییر دهند. این تصور از جنگ در اوکراین یا جنگ بین فدراسیون روسیه و اوکراین به هیچ وجه درست نیست. این جنگی است که در 30 سال گذشته توسط ناتو و واشنگتن علیه فدراسیون روسیه اعلام شده است. این موضوع در 30 سال گذشته ادامه داشته است؛
چگونه می توانید روسیه را مهار کنید، روسیه را از رقابت اقتصادی وادارید، روسیه را از رقابت در فن آوری بازدارید، اجازه ندهید روسیه در صنایع رقابت کند، اجازه ندهید روسیه حتی در همه جا نفوذ داشته باشد؟ اگر این جنگ را اعلام کرده اید، پس جنگ آنجاست؛
این جنگ بین روسیه و اوکراین نیست. برای آن موضوع، موضع ما روشن بود. ما مخالف این نظم به اصطلاح جهانی یا نظم جهانی بودیم. ما قربانی این تحریم ها شده ایم. این ملت های بزرگ یا کشورهای قدرتمندی مانند روسیه یا چین یا هر کس دیگری نیستند. اما حتی کسانی که در برابر این ایدئولوژی هژمونی سر تعظیم و زانو نگذارند، باید مجازات شوند؛
تحریم ها، تحریم ها، تحریم ها. این اعلان جنگ باید پایان یابد. این جنگ بین روسیه و اوکراین نیست. این جنگی است که ناتو به رهبری واشنگتن اعلام کرده است. و روسیه حق دارد از خود دفاع کند. نه به تنهایی. این یک روسیه منزوی نیست. این یک موضوع جهانی است. و ما به نظم، نظم جهانی یا نظم جهانی نیاز داریم که همه را قادر به اشتراک گذاری، همکاری کند. مکمل بودن باید وجود داشته باشد. شما نمی توانید کسی را که نمی توانید و او نمی خواهد ملت خود نگه دارید؛
شما نمی توانید به زور و یا حتی استفاده از زور، انواع اجبار برای تحت سلطه کشاندن ملت ها استفاده کنید. این قابل قبول نیست. این قانون جنگل است. ما باید از این قانون جنگل خارج شویم و مردم باید آزاد باشند تا مانند انسان زندگی کنند؛
هیچ ملتی حق ندارد بیاید و اراده خود را بر دیگری تحمیل کند. و روسیه حق دفاع از خود را دارد. روسیه به نمایندگی از همه، همه مردم خود و در همه جا از خود دفاع می کند؛
بنابراین این سوال پیش می آید که موضع هر ملتی در مورد اعمال تحریم ها علیه فدراسیون روسیه یا حتی اعلام جنگ علیه فدراسیون روسیه چیست؟ موضع ما کاملا مشخص بود. ما مخالف حذف و به حاشیه رانی هستیم ما با سلطه یا هژمونی یک ملت مخالفیم. ما نمی توانیم آن را بپذیریم. به طور خاص ار آن ما نیست. این یک مورد برای همه است. هر ملتی، هر مردمی باید موضع خود را روشن کند. و حمایت ما از فدراسیون روسیه در برابر این سیاست های هژمونیستی یک پدیده طبیعی یا نتیجه کاری بود که ما نیز انجام دادیم. پس بحث ممتنع یا حمایت یا عدم حمایت نیست. بحث موضع گیری در قبال این پدیده است که در 30 سال گذشته وجود داشته است و اعلان جنگ از طریق تحریم یا حتی مهار قابل قبول نیست؛
اکنون، سیاست مهار به سمت چین می رود. چین باید مهار شود. باز هم، همه کسانی که مخالف این ایدئولوژی هژمونیستی هستند، باید مهار شوند. چگونه می‌توانیم در نظم جهانی زندگی کنیم که شامل یک گروه می‌شود؟ و به دلیل شکست آنها ناتو دیگر وجود ندارد، اتحادیه اروپا وجود ندارد. آنها در 30 سال گذشته شکست خورده اند. آنها در تحمیل اراده خود شکست خورده اند؛
بنابراین آنها نمی توانند به قیمت نابودی اقتصادهای دیگر، مردم دیگر، زنده بمانند. من فکر می‌کنم برای ما، این یک امر بسیار طبیعی بود که در مورد این جنگ اعلام شده موضع خود را بگیریم. بحث طرف گرفتن از این یا آن طرف نیست. من فکر می کنم حتی رسانه ها نیز باید این واقعیت را درک کنند. مردم نباید بیایند و به ما بگویند که بین فدراسیون روسیه و اوکراین جنگ وجود دارد. این جنگ بین فدراسیون روسیه و اوکراین نیست. این جنگی است که در 30 سال گذشته دوباره علیه روسیه اعلام شده است؛
بر این اساس موقعیت شما یا دیگران چیست؟ هیچ ترجیحی در این مورد وجود ندارد. این یک ضرورت است. و شما بر اساس درک خود از این پدیده که در 30 سال گذشته شاهد آن بوده ایم، موضع خود را اتخاذ می کنید.