بزرگترین گروگان گیری قرن

به گزارش اسپوتنیک، سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه روز سه شنبه در یک کنفرانس مطبوعاتی پس از سفر به نیویورک به عنوان بخشی از ریاست روسیه بر شورای امنیت سازمان ملل گفت: "روسیه از این واقعیت سرچشمه می گیرد که حکومت افغانستان که توسط گروه "طالبان" (ممنوع در فدراسیون روسیه) تشکیل شده است، یک واقعیت است و باید با آن مذاکره کرد".

آقای لاوروف قبلا نیز گفته بود گرچند طالبان ادعا می کنند که در ترکیب حکومت شان اقوام دیگر نیز حضور دارند اما از نگاه سیاسی تمام آنها طالب هستند. وی طالبان را علاوه بر تشکیل حکومت فراگیر برای به رسمیت شناختن ملزم به رعایت حقوق بشر از جمله حقوق زنان و مبارزه با تهدیدات تروریستی از خاک افغانستان و همچنان مبارزه با تروریسم دانست.

در این تحلیل ما به این موضوع می پردازیم که آیا بلاخره طالبان تصمیم خواهند گرفت که به تعهدات خود عمل کنند؟ احتمالا چقدر زمان میبرد تا طالبان به این درک برسند و لزوم مشروعیت بین المللی را احساس کنند و حقوق زنان و دختران را رعایت کرده و دولت فراگیر تشکیل دهند؟

آقای احمد سعیدی کارشناس مسائل سیاسی و استاد دانشگاه در مصاحبه با اسپوتنیک به تایید سخنان سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه گفت، طالبان تقریبا دو سال است که با تمام چالش ها قلمرو افغانستان را تحت کنترول دارد بنا واقعیت افغانستان محسوب می شود و در داخل افغانستان حریفی که قادر باشد طالبان را به چالش جدی بکشد وجود ندارد.

وی به این موضوع اشاره کرد که طالبان در تمام مجالس و محافل بین المللی که شانس حضور داشتند تعهد سپردند تا حکومت فراگیر ایجاد کنند اما هرگز به تعهدات خود عمل نکردند، وی بر این باور است همانگونه که طالبان از هیچ نهاد و اجلاسی با اینکه وعده سپرده بود تمکین نکرد از صحبت های آقای لاوورف هم تمکین نخواهند کرد.

آقای سعیدی گفت که طالبان قدرت را وسیله خدمت نمی دانند بلکه یک غنیمت جنگی میدانند، چنانچه ادعا دارند امریکا را شکست دادند و تسلیحاتشان و حکومت افغانستان را به غنیمت گرفتند.

آقای سعیدی در آخر گفت که طالبان با اما و اگر هایی مانند ایران و پاکستان در بازی های بین المللی روبرو است و طالبان همیشه جامعه جهانی را به بازی گرفته است و اظهارات رهبران جهان به آدرس طالبان را "نصیحت پدرانه ای" دانست که برای گفتگو با طالبان از آن استفاده می کنند.

آقای علی سمیع کارشناس اقتصاد و سیاست جهانی به اسپوتنیک افغانستان گفت: دولت روسیه به صفت عنصر مهم سیاسی، امنیتی و دفاعی در همکاری های بزرگ اورآسیا می باشد. نقشی امروزی روسیه در امر برپایی و استحکام ساختار های اقتصادی، تجارتي، امنیتي، نظامی، دفاعی و تکنالوژیکی منطقه ایجاب می کند تا رَوَند دولت سازی و حکومت سازی را در افغانستان دنبال نماید و در زمینه پیشنهاداتی ساختارمند داشته باشد. از این‌رو شکل حکومتي و ساختار دولتي در افغانستان پس از ناکامی ایالات متحده و فروپاشی جمهوری اسلامی افغانستان به سبب فرار رهبران وابسته به غرب کشور، یکی از مباحث مهم در اورآسیا می باشد.

وی در ادامه می گوید: اینکه طالبان بالای تمام بدنه کشور حاکمیت مطلق حاصل نموده اند اما پس از گذشت بیشتر از یک و نیم سال هنوز که هنوز است حرفی از حکومت سازی، دولت سازی، نظام سازی، قانون اساسی سازی، قانون سازي، مقرره و لایحه سازی وجود ندارد، هم برای مردم افغانستان و هم برای قدرت های بزرگ، متوسط و کوچک اورآسیا بسیار قابل تشویش می باشد.

آقای سمیع بر این عقیده است که در افغانستان تا مراحل نظام سازی بطور درست طی نشود و منطقه و جهان تصویری روشنی از نظام سیاسی تا نحوه حکومتی و حکومت محل بدست نیاورند، موضوع به رسمیت شناسی حکومت و ایجاد روابط دولت به دولت را شاهد نخواهیم بود.

او میگوید که اورآسیا در یک دههٔ پسین دارای اجماع بزرگ و همه‌گیر سیاسی، اقتصادی، امنیتي و تجارتي شده است. راه‌یابی بی درد سر طالبان به قدرت نیز از اثر همکاری ها و هماهنگی های منطقوی بوده است. در گذشته کشور های منطقه بیشتر در جنگ افروزی در افغانستان نفع خود را می دیدند اما فعلاً در جنگ نه‌افروزی. اما از آنجایی که گروه طالبان هنوز هیچ نشانهٔ از تغییر رژیمی مؤقت فعلی به حکومت رسمي و ایجاد نظام سیاسی و دولتی نشان نداده اند، دیده می شود که آهسته آهسته کاسهٔ صبر و حوصله قدرت های منطقوی در حال لبریز شدن است.

آقای سمیع سوال مطرح میکند که، در نهایت ستراتیژی روابط خارجی، امنیتی، نظامی و دفاعی طالبان به نفع همکاری های منطقوی خواهد بود یا همچو دورهٔ اشرف غني بر علیه ساختار های حاکم منطقوی؟

وی در ادامه گفت مسائلی بسیار پیچیده وجود دارد که ذهن روسیه را مصروف ساخته است. یگانه سوالی بطور اساسی مطرح است این است که چرا طالبان جرئت رفتن به دولت سازی و حکومت سازی را نمی کنند و چرا با رژیم مؤقت می خواهند سال های سال حاکمیت بدون قید و شرط حقوقي و قانونی نمایند!

آقای سمیع معتقد است که روسیه به این نظر است که رژیم حاکم فعلی طالبان در دراز مدت شکننده می باشد. با وجودی که چند چهره از چند قوم دیگر در افغانستان در رژیم مؤقت طالبان مأموریت انجام می دهند، مسئله حقوق شهروندی و حضور معنی دار اقوام بزرگ کشور هنوز ناحل باقی مانده است. طالبان امروز در برابر مخالفین داخلی خویش بسیار قوی هستند و توان سرکوب و نابود ساختن تهدیدات موجود را دارند اما این ظرفیت ها به معنی آن نیستند که باید دولت سازی و حکومت سازی صورت نگیرد و دیگران در گوشه های نظام سیاسی حضور معنی‌دار نداشت باشند. ادامهٔ این حالت اول یا آخر منجر به رونمایی ناتوانی ها در طالبان، قدرتمند شدن مخالفین می شود و پهن شدن دامنهٔ جنگ های داخلی می شود.

آقای سمیع در آخر گفت که برای گروه طالبان و تمامی جامعه و قشر سیاسی افغانستان لازم است تا از گردن‌کلفتی ها بگذرند، از امکانات وسیع و از همگام بودن منطقه در حصه افغانستان هرچه زودتر استفاده نموده دولت پای‌دار و حکومت قابل قبول به همه بسازند تا افغانستان یک بار دیگر به بدبختی ها و خونریزی ها سوق داده نشود. فراموش نکنیم که در چنین مواردی سرنوشت ساز، چانس بسیار به ندرت به دست می آید. در ۵٠ سال اخیر اولین بار است که تمام قدرت های اورآسیایی در حصه افغانستان بجای رقابت های نا سالم، ستراتیژی مشترک و سازنده دارند.

از سخنان کارشناسان، اوضاع افغانستان و اخبار فعالیت های طالبان چنان به نظر می رسد که طالبان تصمیمی بر تشکیل دولت فراگیر ندارند. دلیل اینکه جرأت این کار را ندارند و یا به دلایلی نمی خواهند این کار را انجام بدهند مشخص نیست. اما آنچه واضح است روز به روز بدتر شدن اوضاع حقوقی زنان و دختران افغانستان، سیل مهاجرت های قانونی و غیر قانونی از افغانستان به مقاصد مختلف است و البته آنهایی که در افغانستان هستند مجبور هستند برای زنده ماندن با خواسته های گروگانگیر بی رحمی چون طالبان کنار بیایند، بسوزند و بسازند. در غیر اینصورت طالبان وقت کافی برای اثبات توانایی خود در حکومت داری با معیار های انسانی و بین المللی را داشتند اما آنها به فرصت نیاز ندارند، زیرا برنامه طالبان نه حکومتداری بلکه استفاده از افغانستان برای رسیدن به مقاصد شان است.

طالبان - * این سازمان به دلیل فعالیت های تروریستی تحت تحریم های سازمان ملل است.