به گزارش اسپوتنیک، محمد مصطفی، رئیس جنبش آزادی‌بخش مردم سودان در گفت‌وگو با اسپوتنیک خاطرنشان کرد: توافق مبنی بر انتقال قدرت این کشور به نیروهای غیرنظامی طرفدار غرب و عدم اجماع واقعی بین مقامات نظامی و غیرنظامی در سودان باعث کودتا شد.
13 اپریل، شبکه های تلویزیونی عربی گزارش دادند که قوای سودان قطعات نظامی خود را در شهر مرو در شمال کشور مستقر کرده است، قوای مسلح از آنها خواست که شهر را ترک کنند. در 15 اپریل، نبرد در سودان بین قوای عکس العمل عاجل و قوای مسلح عادی آغاز شد.
رئیس جنبش آزادی‌بخش مردم سودان افزود که دلایل زیادی برای قیام مسلحانه وجود دارد: "عجله برای دستیابی به توافق چارچوبی بین مقامات نظامی و غیرنظامی، عدم اجماع واقعی بین آنها در مورد چگونگی ایجاد سیاست داخلی در کشور شاید دلایل اصلی آن اتفاق باشد.
تشدید درگیری ممکن است از جمله موارد دیگر مرتبط باشد. با شکست مکانیزم حل و فصل سه جانبه به ریاست فولکر پرز نماینده ویژه سازمان ملل در سودان.
اتخاذ تدابیری برای تفکیک دو بخش از مؤلفه نظامی - قوای مسلح و نیروهای عکس العمل عاجل - و متعاقباً تفکیک آنها به طرفهای مختلف چارچوب توافق پس از نزدیک شدن ظاهری قوماندان قوائی عکس العمل عاجل با شورای مرکزی و ائتلاف آزادی، وضعیت به مرحله انفجاری رسیده است. نیروهای خارجی، در وهله اول سازمان ملل، نتوانستند از این انفجار جلوگیری کنند.
البته باید از تنش ها دور شد و پای میز مذاکره نشست. بلاک نظامی نباید با یکدیگر درگیری باشد – ضرور است یک قوای واحد و یک جبهه متحد باقی بماند. در غیر این صورت، دشمنان مشترک مانند اسلام گرایان نیز می توانند از این تشدید سوء استفاده کنند. و سپس خطر بزرگی برای از دست دادن کامل کشور وجود دارد. جنبش آزادی‌بخش خلق سودان قبلاً به هر دو طرف شرایط برای آتش‌بس و مذاکره ارائه کرده است - به نظر ما، این به ما امکان می‌دهد تا به تفاهم برسیم.
فضل الله برمه ناصر، رئیس حزب ملی سودان، به اسپوتنیک گفت که در این درگیری، سکوت جامعه بین المللی به ویژه سازمان ملل بسیار تعجب آور است: "حزب ما از همان ابتدا در تلاش بوده تا با همه طرف های درگیر تماس برقرار کند. آغاز تشدید اما متأسفانه تلیفون ها برخلاف سلاح ها بی صدا هستند. و در این مورد سکوت مجامع بین المللی به ویژه سازمان ملل بسیار تعجب آور است. چرا دعوت به صلح نمی کنند؟ چرا همسایگان ما، کشورهای برادر عرب نیز ساکت هستند؟ جمعیت خارطوم 10 میلیون نفر است و جنگ های شهری تمام عیار در اینجا در حال وقوع است. جمعیت غیرنظامی مرکز کشور در معرض خطر بسیار بزرگی قرار داشتند - نه به فکر شهرهای دیگر. من از شورای امنیت سازمان ملل و جامعه جهانی می خواهم که عاجل مداخله کنند: هیچکس نمی داند این تشدید تا کجا می تواند پیش برود و آیا به یک جنگ داخلی خونین تبدیل خواهد شد یا خیر.