جنگ ستارگان و انقراض بشریت

به گزارش اسپوتنیک، شهاب سنگی که بتواند تمدن بشری را نابود کند زودتر از آنچه تصور می شد به زمین سقوط می کند. محاسبات جدید بر اساس چه چیزی است و جامعه علمی در مورد آن چه می گوید

مرگ بشریت در نتیجه حمله از فضا یکی از محبوب ترین سناریوهای روز قیامت است و کاملا ممکن است. همانطور که ایگور میتروفانوف، رئیس بخش سیاره شناسی هسته ای در موسسه تحقیقات فضایی (IKI) آکادمی علوم روسیه اظهار داشت، در آینده قطعا "برخوردهایی با سیارک های بزرگ وجود خواهد داشت که تمدن زمین زنده نخواهد ماند."

دایناسورها 66.5 میلیون سال پیش از بین رفتند که به احتمال زیاد به دلیل یک شهاب سنگ بوده است. او در مکزیک دهانه Chicxulub با قطر 17-20 کیلومتر را ترک کرد. به گفته میتروفانوف، یک رویداد مشابه احتمالا در 100 میلیون سال آینده تکرار خواهد شد.

اما بعید است در آینده نزدیک این اتفاق بیفتد. در سال 2015، بنیاد چالش های جهانی سویدن، همراه با موسسه آینده بشریت در دانشگاه آکسفورد، 12 خطر اصلی سیاره ای را برای 100 سال آینده نام برد. پس از قیام هوش مصنوعی، جنگ هسته ای، یک بیماری همه گیر و سایر تهدیدها، برخورد زمین با یک جرم بزرگ آسمانی در جایگاه نهم قرار گرفت. احتمال حمله فاجعه آمیز از فضا یک صدم درصد است.

به نظر می رسد که این پیش بینی ها باید برای بدتر شدن تجدید نظر شود.

دانشمندان برای ارزیابی احتمال سقوط شهاب‌سنگ‌های بزرگ به زمین، دهانه‌های برخوردی بزرگ روی این سیاره را مطالعه می‌کنند. ابعاد شی کمیک با قطر قیف تعیین می شود. سپس فراوانی رویدادهای تاثیر قوی برون یابی می شود.

جیمز گاروین از مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا به این نتیجه رسید که محاسبات اشتباه بوده است. به نظر او، چهار دهانه برخوردی شناخته شده در نقاط مختلف سیاره در واقع بسیار بزرگتر هستند. بر این اساس، اشیایی که این آثار را به جا گذاشته اند نیز بزرگتر هستند. بنابراین، خطر یک فاجعه بسیار بیشتر است.

گاروین و همکارانش از کاتالوگ تصاویر ماهواره ای Planetاستفاده کردند. این یک سازمان خصوصی است که توسط کارمندان سابق ناسا ایجاد شده است. در اختیار آن ناوگانی متشکل از 200 مدارگرد کوچک، به اصطلاح cubesats است. هر کدام با یک تلسکوپ قدرتمند. این سیستم یک "تصویر" با وضوح سه و نیم متر می دهد.

بر اساس هزاران تصویر روی هم رفته، دانشمندان یک نقشه سه بعدی از دهانه ها ایجاد کردند. داده‌های دو لیزر ارتفاع‌سنج ناسا اضافه شد که یکی از آنها جنگل‌ها را می‌بیند. همه چیزهایی که به رویدادهای تاثیری مرتبط نبود از نقشه حذف شدند. و آنها از الگوریتمی که گاروین توسعه داده بود برای جستجوی ساختارهای حلقه در مریخ استفاده کردند.

به طور خاص، دهانه ژامنشین 13 کیلومتر طول دارد. با این حال، گاروین متوجه شد که یک لبه بیرونی به قطر 30 کیلومتر دارد. پانتاسما در نیکاراگوئه از 14.8 به 35.2 کیلومتر "رشد" کرد.

انفجارها در آنجا اتفاق افتاد - از 300 تا 700 مگاتن. این یک مرتبه بزرگتر از قدرتمندترین سلاح هسته ای جهان - بمب AN602 تزار شوروی (50-60 مگاتن) است.

ساینس می نویسد: "برای پرتاب بخشی از جو زمین به فضا کافی است. اگرچه این برخوردها به اندازه برخورد شهاب سنگی که دایناسورها را کشت، مخرب نبودند، اما می توانند بر آب و هوای جهانی تأثیر بگذارند و باعث انقراض محلی شوند."

جامعه علمی با این نتایج با احتیاط برخورد کرد. به گفته براندون جانسون، دانشمند سیاره‌شناسی از دانشگاه پردو (ایالات متحده آمریکا)، حلقه‌های بیرونی دهانه‌ها، اگر واقعاً وجود داشته باشند، می‌توانند پس از برخورد با پرتاب‌ها تشکیل شوند. گاروین می‌گوید: بعید است که پشته آوار برای یک میلیون سال زنده بماند. او تغییرپذیری دهانه ها را با فرسایش قوی توضیح می دهد.

بر اساس محاسبات قبلی که علاوه بر داده‌های زمینی، تعداد دهانه‌های بزرگ روی ماه و اندازه سیارک‌های بالقوه خطرناک در مدار پایین زمین را نیز در نظر می‌گرفت، هر شهاب سنگی به اندازه یک کیلومتر یا بیشتر 600-700 هزار سال با این سیاره برخورد می‌کند.

گاروین اعتراف می کند که تیم او هنوز "هیچ چیزی" را ثابت نکرده است و برای تایید نتایج به مطالعات میدانی نیاز است. در این مورد، دانشمندان دیگر، با او موافق هستند: خطرات برای نادیده گرفتن این فرضیه بسیار زیاد است.