بشار اسد: جنگ جهانی سوم در حال وقوع است

به گزارش اسپوتنیک، روز چهارشنبه کرملین میزبان دیدار ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه و بشار اسد رئیس جمهور سوریه بود که در آن رهبران دو کشور درباره طیف گسترده ای از مسائل سیاسی و اقتصادی گفتگو کردند. اسپوتنیک اولین رسانه ای بود که بلافاصله پس از گفتگوهای اسد در مسکو با وی گفت‌وگو کرد. رئیس جمهور سوریه در گفت‌وگو با این خبرگزاری در مورد اینکه آیا دمشق مرزهای جدید روسیه را با سرزمین هایی که پس از رای زنی به آن ملحق شده اند به رسمیت می شناسد یا خیر، در مورد چشم انداز گسترش حضور نظامی فدراسیون روسیه در این کشور و همچنین اینکه آیا او آماده دیدار با رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه است یا خیر، صحبت کرد.

در سال‌های گذشته، در طول سال‌های جنگ در سوریه، دیدار با رئیس‌جمهور پوتین همواره موضوعات مهمی را مورد بررسی قرار داده است. می توان گفت همه بازدیدها مهم بود، اما این بازدید از دو جنبه اهمیت ویژه ای داشت. جنبه اول سیاسی است، این اولین دیدار من و رئیس جمهور پوتین از زمان شروع جنگ در اوکراین و احتمالاً پس از پایان بحران کرونا است. زیرا ویروس کرونا و جنگ در اوکراین بر وضعیت کلی جهان تأثیر گذاشته است. اکنون می بینیم که اتحادها و صف بندی ها در جهان تغییر کرده است. لازم بود این وضعیت مورد بحث و تحلیل قرار گیرد تا یک چشم انداز مشترک سوری و روسیه ایجاد شود که از طریق آن نحوه تعامل در مرحله بعدی را مشخص کنیم.

از سوی دیگر، کمیسیون های مشترک روسیه و سوریه بارها تشکیل جلسه داده اند، اما نتایج آن چیزی نبوده است که ما برای آن تلاش می کنیم. هم مبادلات تجاری وجود دارد و هم توسعه، اما هنوز ضعیف هستند. این بار جلسه کمیسیون مشترک متفاوت بود. بر موضوعات، به ویژه در مورد پروژه های سرمایه گذاری، و همچنین بر توافق نامه ای که قرار است امضا شود، تمرکز کردیم. این شامل 40 پروژه سرمایه گذاری خاص در زمینه های انرژی، برق، نفت، حمل و نقل، مسکن، مناطق مرتبط با صنعت و بسیاری از حوزه های دیگر است، اما با پروژه های مشخص.

و همچنین سازوکارهایی برای کنترل و اجرای موفق این پروژه ها به آنها اضافه شد. این در بعد اقتصادی است و این مرحله جدیدی در روابط است. هیئت های زیادی به روسیه رفتند،، زیرا کار روی این توافق نه ماه ها، بلکه سال ها به طول کشید، اما کار فشرده در ماه های اخیر انجام شده بود.

نکته دوم تحولات جهانی است، اما ما در درجه اول نگران مسئله ترکیه و مذاکره با طرف ترکیه در حل و فصل هستیم. با توجه به این که بخشی از جنگ در سوریه است و نیروهای اشغالی آن در آنجا حضور دارند.

این موضوع در مذاکرات امروز مهم نبود. من از رئیس جمهور پوتین و دولت روسیه برای کمک تشکر کردم، زیرا دولت روسیه از اولین ساعت ها این کار را آغاز کرد و ارتش روسیه در عملیات نجات شرکت کرد و این کمک ادامه دارد. اما جنبه دیگری از حمایت از زلزله وجود دارد. این مربوط به بازسازی و بازگشت آوارگان به خانه هایشان است. قبل از اینکه از طرف دیگری برای کمک به این مسئله حیاتی در مرحله بعدی درخواست کنیم، باید در سوریه مکانیزم ها و ساختارهایی را ایجاد کنیم که مسئول روند بازسازی باشند، و این چیزی است که ما روی آن کار می کنیم. این درخواست از کشورهای مختلف است که با ما در بازسازی و بازگشت آوارگان به خانه های خود یا مکان های دیگر مشارکت کنند.

برای رسیدن به این نتیجه باید همزمان در چند جهت عمل کنیم. ایالات متحده حتی اگر در حال نزول باشد همچنان یک قدرت باقی می ماند، اما نمی توانیم بگوییم دولتی وجود دارد که تجاوز امریکا را که حداقل سه دهه از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی یا حتی بیشتر از زمان جنگ کوریا ادامه داشته است، متوقف کند.

با این حال، روش های مختلفی وجود دارد. اگر در مورد فعالیت سیاسی صحبت می کنیم، ائتلاف تعدادی از کشورها لازم است. روسیه و چین در این زمینه مسئولیت مهمی دارند. کشورهای بریکس و کشورهای دیگری هستند که شروع به دور شدن از ایالات متحده کرده اند و ایمان خود را به واشنگتن از دست داده اند و احساس می کنند که ایالات متحده تهدیدی برای ثبات جهان است. وقتی می گوییم امریکا، منظور بلوک غرب در بعد سیاسی است.

از سوی دیگر، نیروی دریایی ایالات متحده در جهان برای خدمت به یک چیز حضور دارند، همه جنگ ها در خدمت آن هستند - این دلار آمریکا است. بعد از آن، وقتی ائتلاف اقتصادی وجود داشته باشد، جایگزین دالر از هر کشوری وجود خواهد داشت، و ایالات متحده قادر نخواهد بود سرنوشت اقتصاد و مردم جهان را تعیین کند، و پس از آن این جنگ ها به پایان می رسند.

اگر در مورد جنبه های سیاسی، مالی و اقتصادی صحبت می کنیم، همانطور که قبلاً اشاره کردم، کشورهای بریکس نیز بخشی از این ائتلاف هستند. به تدریج آگاهی عمومی جهان در حال شکل گیری است و پس از مدتی، امریکا که دنیا را محاصره کرده است، محاصره و در نتیجه منزوی خواهد شد. این ایالت کشور که می خواهد تمام جهان را فتح کند، نمی تواند ثمره فتح را درو کند و سپس جهان تغییر خواهد کرد.

از یک سو، این همبستگی است، زیرا فدراسیون روسیه از سوری ها در مبارزه با تروریسم حمایت کرد، از سوی دیگر، دیدگاه جهانی تری نسبت به این جنگ وجود دارد: این جنگ است که تعادل جهانی را تغییر می دهد، زیرا بخشی از رنج سوریه، عراق و بسیاری از کشورهای دیگر ناشی از یک جهان تک قطبی است.

وقتی روسیه در این جنگ پیروز شود، همانطور که اکثر مردم سوریه می خواهند، قطعاً یک دنیای امن تر و آرام تر خواهد بود. این تاثیر واقعی این جنگ بر مردم سوریه است.

ما این مناطق را قبل از پیوستن آنها به روسیه به رسمیت شناختیم، چون رای گیری صورت گرفت و نتایج آن اعلام شد و ما آنها را به رسمیت شناختیم. حتی قبل از برگزاری این رای زنی، من چند ماه قبل از جنگ، هیئت مجلس دولت را پذیرفتم و به آنها گفتم که ما آماده ایم شما را به رسمیت بشناسیم. بعد به آنها گفتیم که شما را حتی قبل از روسیه شناختیم.

این سوال از ابتدا برای ما روشن بوده و ما در این مورد تردید نخواهیم کرد. موضع سوریه روشن و در عین حال قاطع است، ما در این موضوع نه تنها به خاطر دوستی با روسیه، بلکه به دلیل اینکه این سرزمین ها سرزمین روسیه هستند، اعتقاد داریم. این در طول تاریخ شناخته شده است. شاید حدود 100 سال پیش، فکر کنم در زمان لنین، آنها را به اوکراین تحویل دادند. ساکنان آنها شهروندان روسی هستند و حقایق روی زمین نشان می دهد که این سرزمین روسیه است. ما به این موضع متقاعد شده ایم.

من معتقدم که جنگ جهانی سوم در حال وقوع است، اما شکل آن متفاوت است. منظورم این است که جنگ های جهانی در گذشته، جنگ های سنتی بودند. ارتش های چند کشور علیه چند کشور دیگر عمل کردند. این وضعیت در حال حاضر وجود دارد، اما به دلیل تسلیحات مدرن، به ویژه سلاح های هستوی، مانع از جنگ سنتی میشود، بنابراین جنگ ها به سمت جنگ های نیابتی حرکت می کنند. به همین دلیل است که امروز زلنسکی به نمایندگی از غرب با ارتش خود، البته از نازی ها، جنگ می کند. به همین ترتیب، تروریست ها ارتش هایی هستند که به نمایندگی از غرب در سوریه و مناطق دیگر فعالیت می کنند.

ما مستقیماً با گروه های تروریستی در نزدیکی منطقه عطنف مواجه هستیم و البته از این درگیری ها و از بازداشت شدگان می دانیم که از کجا آمده اند. "ات تانف" یک قرارگاه تروریستی است و هدف دیگری ندارد. ایالات متحده از حضور در این منطقه در قلب صحرا چه فایده ای دارد؟ بدون شک آنها قرارگاه های تروریستی دارند که ده ها هزار نفر با خانواده هایشان در آنجا هستند. گاهی اوقات آنها این افراد را برای انجام حملات تروریستی علیه ارتش سوریه به منظور پراکنده کردن واحدها به سمت های مختلف می فرستند. ما به این اطمینان داریم، شواهد واقعاً در دسترس است.

اما تروریست ها در سوریه کسانی هستند که در داخل چوکات "تروریست های اسلامی"گفته می شود،کسانی که در پوشش دین هستند. هیچ جنگ مذهبی در اوکراین وجود ندارد و با قضاوت بر اساس ویدیوهای منتشر شده در اینترنت، آنها در آنجا حضور دارند. به خاطر فکر جهاد به آنجا نرفتند. مطمئناً کسی این تروریست ها را رها کرده است و بدون شک این اتفاق تحت حمایت امریکا و عوامل آن از کشورهای غربی رخ داده است.

یک مشکل بزرگ دیگر این است که سلاح هایی که غرب به صورت نامحدود به اوکراین می فرستد، در دست تروریست های بین المللی از جمله خاورمیانه و سوریه قرار می گیرند. این می تواند سلاح های مختلفی باشد، از جمله زره کش. آیا شما نگران هستید که ارسال سلاح به اوکراین خاورمیانه را پر از سلاح های غیرقانونی کند؟

ما هیچ نگرانی نداریم به این دلیل ساده که سلاح هایی که مستقیماً از غرب به سمت این گروه های تروریستی سرازیر می شود بسیار بیشتر از آنهایی است که به آنها نفوذ می کند. و این سلاح به هر حال خواهد آمد. ایالات متحده دائماً به دنبال تروریست هایی است که آنها را جذب کرده و انواع سلاح ها را در اختیار آنها بگذارد. اگر فساد، فروش و انحراف سلاح وجود داشته باشد، این اتفاق خواهد افتاد، اما این تنها بخش کوچکی از آنچه مستقیماً از ایالات متحده به دست این گروه های تروریستی خواهد رسید، خواهد بود. البته در سوریه.

به طور مثال، فرانسه جدیدترین سیستم های راکتی ضد تانک را برای تروریست ها فرستاد. البته طبق دستور امریکا. ایالات متحده راکت های پیشرفته دفاع هوایی مدرن را در اختیار آنها قرار داد. تروریست ها همه ماهواره ها را در اختیار دارند. ذخایر کوچک سلاح به چه معناست؟ چیزی نه. آنها همه چیز را دارند، آنها یک ارتش جایگزین برای ارتش منظم ایالات متحده و سایر کشورهای عضو ناتو هستند. این یک واقعیت است.

البته امروز ما در مورد همکاری نظامی صحبت کردیم، دو وزیر دفاع هم ملاقات کردند. ما معمولاً اعلام نمی کنیم که چه نوع همکاری ای بین ما و روسیه خواهد بود. چون این یک مسئله نظامی است که همیشه نوعی رازداری دارد. این طبیعی است.

اما در مورد پایگاه های نظامی، این مربوط به یک چشم انداز مشترک است که جنبه های سیاسی و نظامی دارد. از نظر نظامی، ما این موضوع را مورد بحث قرار ندادیم. در مورد جنبه سیاسی، مسئله پایگاه های نظامی نباید با مبارزه با تروریسم مرتبط باشد.

مبارزه با تروریسم موضوع امروز است، اما موقتی است. حضور نظامی روسیه در هر کشوری نباید بر اساس چیزی موقت باشد. ما در مورد تعادل بین المللی صحبت می کنیم، و حضور روسیه در سوریه اهمیت دارد، در ارتباط با تعادل قدرت در جهان به عنوان کشوری که در دریای مدیترانه قرار دارد. قدرت های بزرگ امروز نمی توانند از خود دفاع کنند یا نقش خود را در داخل مرزهای خود بازی کنند، آنها باید این کار را از طریق متحدین در جهان یا از طریق پایگاه ها انجام دهند.

ما فکر می کنیم که اگر روسیه بخواهد پایگاه های خود را گسترش دهد یا تعداد آنها را افزایش دهد، این یک مسئله فنی یا لجستیکی است. اگر این نوع تمایل وجود داشته باشد، ما معتقدیم که گسترش حضور روسیه در سوریه خوب است. و بله، ما می گوییم که این چیزی است که ممکن در آینده مورد نیاز باشد.

تفاوت در کیفیت سلاح و اصول یکسان است. البته اگر می خواهید پایگاه های بسازید، هدف این نیست که پایگاه ها از نظر نظامی ضعیف باشند. فرض بر این است که پایگاه ها برای داشتن یک اثر خنثی کننده یا متعادل، باید با تسلیحات بهتر مسلح شوند، این طبیعی و منطقی است. چه این راکت های با صدای بالا باشد و چه هر سلاح پیشرفته ای در حال حاضر و یا آینده، هدف همان چیزی است که گفتم.

امروز موضوعات پروژه های ضروری که کمیسیون مشترک طی روزهای اخیر در مورد آنها بحث کرده است، ارائه شد. پس از امضای توافق نامه، این پروژه ها اعلام خواهند شد و شرکت های علاقه مند می توانند برای اشتراک در این پروژه ها درخواست دهند. اما در مورد نام شرکت ها، ارزش تخمین زده پروژه ها، هزینه واقعی بعد از آن که شرکت ها درخواست کنند و با آنها در مورد این پروژه ها مذاکره شود، مشخص خواهد شد.

با توجه به جنگ و نقش منفی ترکیه در این جنگ، حمایت انقره از تروریست ها در سوریه، به دلیل ورود بخشی از ارتش ترکیه به خاک سوریه، تماس مستقیم ما و طرف ترکیه غیرممکن بود. ترکیه برای ما به عنوان یک کشور اشغالگر شناخته میشود. در اینجا اهمیت نقش فدراسیون روسیه با توجه به این واقعیت است که مسکو با طرف ترکیه تماس دارد و روابط خوبی با طرف سوریه دارد.

ما به طرف روسیه اعتماد داریم، زیرا نقش یک واسطه را برای تسهیل این تماس ها ایفا کرده است، در حالی که این کار را در چارچوبی انجام می دهد که سیاست روسیه بر آن استوار است. از جمله این مبانی: احترام به حقوق بین الملل، به رسمیت شناختن حاکمیت دولت ها، نفی تروریسم، احترام به تمامیت ارضی سوریه و حاکمیت دولت سوریه در خاک آن، لزوم خروج نیروهای مسلح خارجی غیرقانونی از سوریه.

به نظر ما، هر چیزی می تواند مسیر جنگ را تغییر دهد و آن را به پایان برساند و به طور کامل حقوق سوری ها، سرزمین های اشغالی و حاکمیت کامل دولت سوریه را بازگرداند. ما باید در این مسیر حرکت کنیم و تلاش کنیم، شاید گاهی امید چندانی به کسب نتایج واقعی نداشته باشیم، اما ما نباید یک فرصت را از دست بدهیم بدون اینکه از آن استفاده کنیم. به هر حال، این احتمال است، با وجود امید بسیار ضعیف، که ممکن است راه حل باشد.

این همان چیزی است که روسیه با سوریه روی آن کار می‌کند و تلاش‌هایی را انجام می‌دهد، همراه با تلاش‌های دیگری که می‌دانید: مذاکراتی در ژنو، آستانه و دیگر شهرها وجود دارد. همه اینها (مذاکرات) یک هدف دارند - بازگرداندن ثبات در سوریه.

در مورد دیدار با اردوغان، این به مرحله ای مربوط می شود که ترکیه به شکلی واضح و بدون هیچ گونه ابهامی برای خروج کامل "ارتش ترکیه" از خاک سوریه، یعنی توقف حمایت از تروریسم آماده شود. و بازگشت اوضاع به وضعیت قبل از شروع جنگ در سوریه شود.

این تنها راه برای دیدار من با اردوغان است. علاوه بر این، ارزش چنین جلسه ای چیست و چرا آن را برگزار کنیم اگر نتیجه نهایی برای جنگ سوریه نباشد؟