چرا هزینه های سرسآم آور نظامی امریکا نمی تواند تسلط آن بر روسیه و چین را تضمین کند؟

قومندان بازنشسته هندی هارشا کاکار، تحلیلگر استراتژیک و عضو موسس اندیشکده STRIVE، به اسپوتنیک گفت: "بودجه دفاعی جدید ایالات متحده 840 میلیارد دالری برای سال آینده، افزایش 3.2 درصدی نسبت به سال گذشته، شامل دو رقم اصلی است. یکی 9.1 میلیارد دالر برای منطقه هند و اقیانوس آرام است. دیگری برای به روز رسانی زرادخانه هسته ای خود که 37 یا 38 میلیارد دالر و البته 6 میلیارد دالر [تخصیص] برای کمک به اوکراین در نظر گرفته است."

اکنون، وقتی به این رقم نگاه می‌کنید، افزایش 9 میلیارد دالری، اساساً برای افزایش توانایی آن در اقیانوس هند و اقیانوس آرام، احتمالاً حضور ایالات متحده در منطقه را تقویت خواهد کرد. این کارشناس هندی ادامه داد، مگر اینکه متحدانش، عمدتاً در چهارچوب، به شیوه ای مشابه به تأثیری که ایالات متحده برای آن منطقه می گذارد، کمک کنند.

در 9 مارچ، دولت بایدن نقشه راه بودجه خود را با لوید آستین، وزیر دفاع، ستایش کرد که این اقدام کاخ سفید را قادر می‌سازد تا وزارت دفاع "به ساختن نیروی مشترکی ادامه دهد که کشنده‌ترین، انعطاف‌پذیرترین، دوام‌پذیرترین، چابک‌ترین در جهان باشد و با سه اولویت ما یعنی دفاع از ملت، مراقبت از مردم از طریق کار گروهی هدایت می شود."

با این حال، ناظران امریکایی بلافاصله توجه را به حجم عظیم بودجه جدید پنتاگون جلب کردند. در حالی که درخواست وزارت دفاع امریکا 842 میلیارد دالر است، کاخ سفید 886.4 میلیارد دالر بودجه برای امنیت ملی درخواست کرده است. اما این همه ماجرا نیست، اندیشکده‌های DC هشدار می‌دهند: اگر بسته‌های کمک‌های نظامی اضطراری برای اوکراین در سال جاری و ده‌ها میلیارد دالر بالقوه در "افزونه‌های" کنگره اضافه شود، مجموع هزینه‌های دفاعی به رقم خیره‌کننده 950 میلیارد دالر یا بیشتر برای سال مالی 2024خواهد رسید.

موسسه Quincy for Responsible Statecraft، یک اندیشکده امریکایی، بودجه آینده پنتاگون را "بزرگترین بودجه پس از جنگ جهانی دوم" و بسیار بزرگتر از اوج جنگ های کوریای، ویتنام یا جنگ سرد خوانده است.

مخارج وزارت دفاع طی چند سال گذشته به طور پیوسته در حال رشد بوده است و به 25 میلیارد دالر در سال 2022، 45 میلیارد دالر در سال 2023 و بالقوه 69 میلیارد دالر در سال 2024 افزوده شده است.

این کارشناس هندی خاطرنشان کرد: جغرافیای وسیع طرح های دفاعی واشنگتن را می توان با این باور توضیح داد که علاوه بر محافظت از خود و متحدانش، باید تسلط نظامی خود را در مناطق مربوطه نیز تضمین کند. به گفته کاکار، از آنجایی که ایالات متحده تعدادی از کشورها را رقیب خود می بیند، به دنبال سرکوب نظامی آنها است. وی خاطرنشان کرد: "بنابراین، به گسترش آن بسیار بیشتر از آنچه نیاز است ادامه خواهد داد."

با این حال، در گفتگوی اسپوتنیک، هزینه های متورم پنتاگون همیشه به این معنا نیست که ارتش ایالات متحده بالاترین کیفیت را در قبال پول خود دریافت می کند.

در عین حال، اینها پیشرفت های نظامی است که به عنوان برنامه های تحقیقاتی علمی، تحویل انواع جدید تسلیحات انجام شده است، و اغلب از تمام پیشرفت های علمی و فناوری که به عنوان مثال در روسیه توسعه یافته است، عقب هستند. در چین، و حتی در ایران و کوریای شمالی، امریکا، یا بهتر است بگوییم بودجه نظامی، از برخی برنامه‌های نوآورانه غافل شد، هزینه‌های کنونی برای آماده‌بودن 100 درصد ارتش امریکا را در نظر نمی‌گیرد.

بر اساس برخی برآوردها، بیش از نیمی از بودجه جدید وزارت دفاع برای خرید، تحقیق و توسعه تسلیحات به پیمانکاران اصلی دفاعی از جمله لاکهید مارتین، بوئینگ، ریتون، جنرال داینامیکس و نورث روپ گرومن اختصاص خواهد یافت. با این حال، ناظران به سوابق شرم‌آوری از هزینه‌های بیش از حد و سوءمدیریت ادعایی بودجه در مورد مجتمع نظامی-صنعتی ایالات متحده اشاره می‌کنند.

یکی از نمونه های بارز جنگنده F-35 است که در حال حاضر به گران ترین سیستم تسلیحاتی در تاریخ امریکا تبدیل شده است. هزینه های تخمینی نگهداری F-35 در طول چرخه عمر پیش بینی شده 66 سالۀ آن از سال 2012 به طور پیوسته افزایش یافته است و از 1.11 تریلیون دالر به 1.27 تریلیون دالر، علیرغم تلاش های ادعایی برای کاهش هزینه ها، افزایش یافته است. اگرچه این پروژه بیش از 20 سال پیش راه اندازی شد و 800 هواپیما در حال حاضر تحویل داده شده است، تولید این جت جنگنده رادارگریز "به دلیل نقص ها و دوباره کاری های بیش از حد" مخدوش شده است که آمادگی نظامی ایالات متحده را کاهش داده است.

لئونکوف خاطرنشان کرد که فرهنگ لابی ایالات متحده نقش بزرگی در توزیع بودجه نظامی ایفا می کند، در حالی که جو بایدن و دولت او این وضعیت را می پذیرند و حتی در دست لابی ها بازی می کنند.

لئونکوف گفت: ساختارهای لابی گر چنان پارادوکسی ایجاد می کند که علیرغم این واقعیت که بودجه نظامی امریکا بزرگ ترین بودجه در جهان و برای خود ایالات متحده بی سابقه است، اما اثربخشی آن بسیار کمتر از بودجه نظامی روسیه و چین، کوریای شمالی و ایران است.

به عنوان مثال، مجتمع صنعتی نظامی ایالات متحده هنوز به سلاح های مافوق صوت رقابتی ساخت داخل دست پیدا نکرده است و از روسیه و چین عقب مانده است.

این کارشناس نظامی روسی ادامه داد: اگرچه امریکایی ها مبالغ سرسآم آور یا خارق العاده ای را برای توسعه فناوری [هایفوق صوت] خرج می کنند، اما به تنهایی از عهده این وظیفه برنمی آیند. "بنابراین آنها متخصصان مافوق صوت را از اروپا، جاپان و استرالیا برای کار بر روی این مشکل آورده اند. و اکنون آنها در تلاش هستند تا با همکاری یکدیگر یک مدل پرواز مناسب ایجاد کنند که باید در حدود سال 2025 تکمیل شود."

لئونکوف خاطرنشان کرد که هنوز ایالات متحده به سرعتی دست پیدا نکرده است که مجتمع های مافوق صوت روسیه قبلاً به آن دست یافته اند. در همین حال، روسیه و چین روی شست خود نمی نشینند و روی نسل بعدی سلاح های مافوق صوت کار کرده اند. حتی کوریای شمالی که به شدت تحریم شده است، ادعا می کند که این مجموعه تسلیحاتی را نیز دریافت کرده است.

این تحلیلگر روسی گفت: بنابراین، با وجود تمام قدرت مجتمع نظامی-صنعتی امریکا، علیرغم پول هنگفتی که برای نگهداری و توسعه آن صرف می‌کنند، نمی‌توانند پیشرفت تکنولوژیکی که روسیه، چین و کوریای شمالی دنبال می‌کنند و به نتایج خود رسیده‌اند، داشته باشند.

به همین ترتیب، تعجب آور نیست که ارتش ایالات متحده از اتمام ذخایر مهمات خود شکایت کرده است، زیرا واشنگتن در حال پر کردن اوکراین با سلاح و گلوله است. لئونکوف به نقل از کارشناسان امریکایی می گوید که تکمیل مقدار مهماتی که از انبارهای نظامی امریکا به اوکراین تحویل داده شده است، 15 سال طول می کشد.

این کارشناس نظامی تاکید کرد: این نشان می دهد که تولید خود مجتمع نظامی-صنعتی هنوز در حال گسترش نیست.

کمپین های قبلی واشنگتن نیز با رسوایی های مربوط به سوء استفاده آشکار از منابع مالی و هزینه های بیش از حد خدشه دار شده است.

روژین خاطرنشان کرد، در واقع، طالبان در نهایت در افغانستان پیروز شدند، در حالی که امریکایی ها مجبور شدند از کشور فرار کنند و از جمله، انبارهای عظیم تجهیزات نظامی و دولت دست نشانده خود را پشت سر بگذارند. در مورد عراق، در پی حمله امریکا، ایران موقعیت خود را در این کشور خاورمیانه به طرز چشمگیری افزایش داده است، چیزی که مغایر با منافع واشنگتن است.

لئونکوف خاطرنشان کرد، در حالی که مجموع هزینه‌های پنتاگون در خاورمیانه و افغانستان حدود 7.5 تریلیون دالر تخمین زده می‌شود، می‌توان تاییدی بر هزینه‌های حدود 5 تریلیون دالری داشت، در حالی که 2.5 تریلیون دالر در هوا ناپدید شد.

درخواست نظامی عظیم پنتاگون قبلاً با انتقاد حزب خود جو بایدن مواجه شده است. نمایندگان باربارا لی (D-Calif.) و Mark Pocan (D-Wis.) "قانون مردم بیش از پنتاگون" را ارائه کرده اند که پیشنهاد کاهش سالانه 100 میلیارد دالری بودجه پنتاگون را دارد.

سال به سال، این کشور میلیاردها دالر به بودجه دفاعی نجومی ما سرازیر می‌کند، بدون این‌که در مورد اینکه آیا بودجه اضافی واقعاً ما را ایمن‌تر می‌کند یا خیر. باربارا لی در بیانیه ای در 22 فبروی گفت: ما می دانیم که بخش بزرگی از این دالرهای مالیات دهندگان برای بسته کردن جیب های مجتمع صنعتی نظامی، تأمین مالی فناوری های منسوخ شده یا به سادگی سوء مدیریت استفاده می شود.

به گفته تیموتی هاگل، استاد علوم سیاسی در دانشگاه آیووا، نگرانی دموکرات ها به هیچ وجه تعجب آور نیست، زیرا افزایش هزینه های دفاعی "به نظر می رسد بایدن با ترجیحات عمومی دموکرات ها در تضاد است".

هاگل خاطرنشان کرد که بودجه کلی بایدن، که تریلیون‌ها دالر در هزینه‌های جدید پیش‌بینی می‌کند، احتمالاً موجب انتقاد قانون‌گذاران امریکایی خواهد شد، به‌ویژه با توجه به این که وعده کاهش کسری بودجه از طریق افزایش مالیات بر مشاغل و ثروتمندان می‌دهد.

این استاد علوم سیاسی تاکید کرد: "بدهی ملی همچنان در حال رشد است و افزایش مالیاتی که او پیشنهاد می‌کند به احتمال زیاد حتی هزینه‌های جدید مورد نظر او را پوشش نمی‌دهد". بخشی از مشکل این است که افزایش مالیات بر اساس خطوط پیشنهادی بایدن به طور کلی جواب نمی دهد. شرکت ها می توانند مالیات ها را به مصرف کنندگان خود منتقل کنند و ثروتمندان (هر طور که آنها را تعریف کنید) معمولاً می توانند دارایی های خود را جابجا کنند تا بدهی مالیاتی خود را محدود کنند. بنابراین، به این نتیجه می‌رسد که طبقه متوسط باید به طور مستقیم از طریق افزایش مالیات خود، یا به طور غیرمستقیم با افزایش قیمت کالاها و خدمات یا بازده کمتر سرمایه‌گذاری، برگه افزایش هزینه‌ها را انتخاب کند."

با توجه به همه موارد فوق، هاگل انتظار دارد که بایدن "در دریافت موافقت چنین پیشنهادی از طریق کنگره ایالات متحده، به ویژه مجلس نمایندگان که تحت کنترل جمهوری خواهان است، مشکل خواهد داشت."

اگرچه افزایش هزینه های دفاعی ممکن است راهی برای ترغیب برخی از جمهوری خواهان مجلس نمایندگان به سمت آن باشد، هاگل مطمئن نیست که کارساز باشد.