به گزارش اسپوتنیک، امروز هشتم مارچ سال 2023 مصادف با 17 حوت 1401 است و زنان جهان این روز را جشن می گیرند.
تاریخچه 8 مارچ
در همشتمین روز ماه مارچ سال 1857 زنان كارگر كارخانه‌های نخ‌ریسی شهر شیكاگو در اعتراض به شرایط نامناسب و غیرانسانی كار به خیابان‌ها ریختند.
در سال 1910 لئویس زیئتز نماینده حزب سوسیالیست آمریكا در كنفرانسی كه در كپنهاك برگزار می‌شد و در آن 100 زن مبارز از 17 كشور حضور داشتند پیشنهاد این كه یک روز در سال به عنوان روز جهانی زن (با محوریت موضوع حق رأی) نامیده شود و زنان سراسر جهان در آن روز به راهپیمایی و تظاهرات دست بزنند، را مطرح ساخت كه كلارا زتكسین عضو حزب سوسیال دموكرات آلمان این جریان را پیگری نمود.
كه این پیشنهاد در سال 1911 در انترناسیونال دوم پذیرفته شد. كه البته روز خاصی برای این امر در نظر نگرفته شد، در سال 1911 اولین روز بین‌المللی آزادی زنان در آلمان، اتریش، دانمارک و سوییس در روز 19 مارچ برگزار شد. چرا كه در 19 مارچ 1848 پادشاه پردسن در پی بحران آن سال و تحت فشار مجبور شده بود قول دادن حق رأی را به زنان بدهد كه البته با سپری شدن بحران طبیعتاً عملی نشد!
اولین روز آزادی زنان در روسیه در سال 1913 و روز 8 مارچ به تقویم اروپایی كه معادل 23 فوریه به تقویم روسیه (تقویم ژولیوسی) برگزار شد، كه حذب برشریك به تبلیغات گسترده‌ای برای برگزاری این مراسم دست زده بود، در سال 1914 زنان برشریك مجله‌ای تحت عنوان زن كارگر را منتشر نمودند كه تمامی اعضای هیأت تحریریه‌ی آن قبل از روز جهانی آزادی زنان همگی به غیر از یك نفر دستگیر شدند در سال‌های بعدی اولین جنگ جهانی یعنی سال‌های 1915 و 1916 علیرغم تلاش‌های زنان كارگر بسیاری از كشورها از جلمه روسیه مراسمی برگزار نشد در سال 1915 روز جهانی آزادی زن تنها در نروژ برگزار شد.
آنچه در جای جای این تاریخچه مختصر رخ می‌نماید پایگاه اولیه‌ی روز 8 مارچ (و اگر در ابعاد وسیع‌تر به قضیه بنگریم جنبش آزادی زنان) است كه سردمداران و فعالان و حامیان آن همه از خواستگاهی سوسیالیستی و ماركسیستی برخواسته بودند.
ریشه ستم بر زنان
نظام سرمایه‌داری (چنان كه تمام انواع نظام‌های طبقاتی) نظام زن ستیزی است كه درآن زنان به طرق مختلف سركوب می‌شوند و به انقیاد در می‌آیند لیكن به گواهی حقایق و پژوهش‌های تاریخی مستقیم به زنان و استثمار آن‌ها از ابتدا در جوامع وجود نداشته است و این نوع تبعیض نیز همچون سایر انواع آن از هنگام طبقاتی شدن جوامع پدید آمد (كه البته لازمه‌ی یك جامعه‌ی طبقاتی بود) حتی مغرض‌ترین تاریخ‌نگاران نیز نمی‌توانند حقایق مربوط به ادواری كه جنس فرودست معنایی نداشت را انكار كنند، (هرچند همیشه تلاش بسیاری برای سرپوش گذاشتن واقعیت آن دوران یا محدود دانستن آن به نواحی محدودی از زمین و آن هم در مدت زمان ناچیزی مبذول می‌دارند) اما یافته‌های تاریخی اسناد غیرقابل انكاری هستند كه ثابت می‌كنند كه ضعف فیزیكی و یا محدودیت‌هایی چون نگهداری از كودكان، حاملگی و ... علل اصلی فرودست قرار گرفتن زنان نبوده‌اند (آن‌گونه كه به اصطلاح پژوهشگرانی كه سودشان در ابقای نظامی است كه در آن زنان باید تحت انقیاد باشند قائل هستند ) و یا به علت ضعف قوای دماغی و نداشتن قوه‌‌ی تعقل برابر با مردان! (آن‌گونه كه مرتجعین متعصب، تبلیغ می‌كرده و می‌كنند).
ریشه ستم بر زنان افغانستان
در افغانستان در سال 1964 در قانون اساسی حقوق زنان و مردان برابر اعلام شد و در دهه 1990 با حاکمیت گروه متحجر طالبان حقوق وآزادی آنان سلب شد. زنان در آن دوره اجازه تحصیل، کار، گشت و گذار آزادانه و در کل حقوق برابر را نداشتند.
در اواخر 2001 با روی کار آمدن حکومت جمهوری اسلامی افغانستان شرایط کمی بهبود یافت اما همچنان آمار خشونت علیه زنان در بالاترین درجه آنزمان در سطح جهان بود. مرگ فرخنده را بیاد بیاوردید.
45% درصد جمعیت افغانستان را زنان تشکیل می دهند که جمعیتی بالغ بر 18.5 میلیون انسان می شوند.
با روباره روی کار آمدن طالبان در 15 آگوست سال 2021، شرایط زندگی برای زنان بسیار دشوار شده است.
ممنوعیت های اجباری بالای خانم ها و دختران افغانستان:
محرومیت از رفتن به مکتب
محرومیت از کار و وظیفه
محرومیت از ورزش و سپورت
محرومیت از سفر به خارج
محرومیت از حجاب و لباس اختیاری
محرومیت از رفتن به پارک ها
محرومیت از رفتن به حمام
محدودیت در رسانه ها
محدودیت در انتخاب رشته تحصیلی
8 مارچ در افغانستان تجلیل نمی شود چرا که زنان اجازه این کار را ندارند.