به گزارش اسپوتنیک، بیشتر کشورهای جهان به دلیل بسته بودن تحریم‌های امریکا بر هر گونه تدارکات به سوریه، قادر به ارسال کمک‌های بشردوستانه به سوریه نیستند. این به دلیل به اصطلاح "قانون سزار" است. این سند در 20 دسامبر 2019 از سوی رئیس جمهور ایالات متحده امضا شد. این سند به دولت ایالات متحده این حق را می دهد که اقدامات محدود کننده ای را در برابر سازمان ها و افرادی که به طور مستقیم و غیرمستقیم به دولت سوریه کمک می کنند اعمال کند. قانون تحریم ها همچنین شامل تامین دارو، کمک های بشردوستانه، تجهیزات جستجو و نجات و حتی تخلیه هواپیما در سوریه می شود. در مقابل این زمینه، نزدیکی و اتحاد کشورهای عربی وجود دارد.
بشار اسد رئیس جمهور سوریه، از رهبران بحرین، عمان و اردن تماس همدردی دریافت کرد - رهبران این کشورها از سال 2011 با اسد ارتباطی نداشته اند. رهبران دیگر کشورهای عربی نیز تماس گرفتند - از نظر دیپلماسی، هیچ کس در حاشیه باقی نماند.
احمد ابوالغیط دبیرکل اتحادیه عرب نیز با ابراز تسلیت صمیمانه از جامعه جهانی خواست تا به آسیب دیدگان این فاجعه کمک کند: اگرچه سوریه در سال 2011 از اتحادیه عرب بیرون شد و هنوز بازگردانده نشده است. محمد بن زاید آل نهیان، رئیس امارات متحده عربی دستور گشایش یک درمانگاه صحرایی در سوریه و فرستادن یک تیم جستجو و نجات و کمک‌های بشردوستانه به این کشور را صادر کرد: افزون بر این که قانون سزار - بسته کردن تحریم‌های امریکا که هرگونه عرضه غذا، کالا و داروها به سوریه، از جمله کمک های بشردوستانه را ممنوع می‌کند.
شماری از کارشناسان بر این باورند، که این رویداد ناگوار می تواند بر نزدیکی ترکیه و سوریه تأثیر بگذارد. با این حال، آنها امکان حل و فصل روابط با کشورهای خلیج فارس را رد می کنند - سطح روابط بر روی کمک های بشردوستانه باقی خواهد ماند.
جنرال رضا شریکی کارشناس نظامی در مصاحبه با اسپوتنیک عربی اظهار داشت: تحولات اخیر ممکن است در نزدیکی سوریه و ترکیه چه از نظر سیاسی و چه اجتماعی نقش داشته باشد. همانطور که همه ما متوجه شدیم، کمک های بشردوستانه از سراسر جهان وارد شد. برخی کشورها و شرکت ها حتی "قانون سزار" را که با محاصره اقتصادی سوریه مرتبط است، نقض کرده اند.
ابن خلدون برهان کور اوغلو، کارشناس روابط بین الملل دانشگاه ترکیه در مصاحبه با اسپوتنیک عربی اظهار داشت: ترکیه و سوریه در منطقه همسایه هستند و بر همین اساس در بدبختی با هم رفیق شده اند. شکی نیست که آنها مجبور خواهند شد از کشورهای دوست مانند روسیه و آذربایجان حمایت کنند و ما در حال حاضر شاهد جریان بزرگی از کمک های بشردوستانه از سوی این متحدان و کشورهای منطقه عربی هستیم – این نقطه شروع مهمی برای هماهنگی برای رسیدگی به مسائل سیاسی و امنیتی خواهد بود.
علی الخیل، استاد علوم سیاسی دانشگاه قطر، در پاسخ به پرسشی درباره روابط میان کشورهای خلیج فارس و سوریه گفت: چنین فجایع و آزمایش های سختی می تواند گام مهمی در جهت بهبود روابط بین کشورهای منطقه باشد. این یک "اپورتونیسم سیاسی" آشکار است زیرا کمک به سوریه فراتر از مسائل سیاسی معمول است. لازم به ذکر است که پس از پایان این اتفاقات، مشکلات قدیمی در هیچ کجا از بین نخواهند رفت". البته موضوع عضویت ترکیه، فنلند و سویدن در ناتو همچنان باز است، اما در اینجا ما در مورد یک موضوع آشکار بشردوستانه صحبت می کنیم. در مورد بحران سوریه و ترکیه، به جرات می توان گفت، که مدت ها پیش از این فاجعه از زمین بیرون شده است. همچنین امیدوارم سوریه به زودی به آغوش اتحادیه عرب بازگردد و در نهایت این صفحه از تاریخ خود را ورق بزند.
عمر معروبی یک کارشناس نظامی لبنانی، جنرال بازنشسته، در این مورد در اسپوتنیک عربی چنین اظهار داشت: در همکاری های جهانی امروز، سیاسی شدن آشکار این رویدادها وجود دارد، که آشکارا چهره واقعی غرب جمعی را نشان داد: تبعیض بدنام در حجم کمک های بشردوستانه به ترکیه و سوریه. غرب جمعی با سوریه رفتار وحشیانه ای دارد، درست مانند روسیه. برخی کشورها مواضع خود را بیان می کنند، اما این به عمل واقعی نمی رسد: ده ها هواپیما با محموله های بشردوستانه به ترکیه تحویل داده شده است، در حالی که سوریه تنها به کمک های ناچیز کشورهای غربی محدود شده است. در ارتباط با تجمع ظاهری رهبران عرب در حول معضل سوریه، یک سوال منطقی مطرح می شود: آیا زلزله به عامل آشتی برای دمشق و تعدادی از کشورهای عربی تبدیل خواهد شد که عمداً با آن تماس نگرفته اند؟ و آیا رویداد ناگوار روند بازگشت سوریه به اتحادیه عرب را تسریع خواهد کرد؟
علا العصفری، کارشناس علوم سیاسی سوری، رد کرد که فاجعه انسانی که بر سوریه وارد شده است، منجر به توسعه روابط سیاسی بین دمشق و کشورهایی شود که اراده سیاسی و تصمیمات سیاسی خود را ندارند. بر اساس اظهارات وی به اسپوتنیک عربی، اکثر کشورهای حوزه خلیج فارس تحت فشار امریکا هستند و از ترس خشم واشنگتن، این کشورها نمی توانند رابطه مستحکمی با دمشق ایجاد کنند، اگرچه در خفا این آرزو را دارند. در عین حال راه های داخلی دیگری نیز برای عادی سازی روابط وجود دارد که اکنون به تدریج و به دور از رسانه ها بین سوریه و عربستان سعودی برقرار شده است.
العصفری بر این باور است، که این فاجعه "باید به دروازه ای برای لغو تحریم های ناعادلانه امریکا و غرب در برابر سوریه تبدیل شود".
العصفری با اشاره به اینکه کشورهای غربی حتی برای صحبت درباره موضوعی ناراحت کننده برای خود عجله ندارند، خاطرنشان کرد: هیچ کس کمکی حتی فرضی به سوریه نداده است. ایالات متحده نیز به نوبه خود آماده است تا تنها به ترکیه کمک کند. هیچ صحبتی از لغو تحریم های سوریه، حتی اگر موقت باشد، وجود ندارد. در همان زمان، عربستان سعودی چشم خود را بر اختلافات سیاسی بست. و او سیاست را با جان انسانها مخلوط نکرد.
فواز کاسب العنسی، کارشناس سیاسی و راهبردی سعودی در گفتگو با اسپوتنیک عربی توضیح داد: کشور پادشاهی سعودی همیشه مواضع انسانی خود را از مواضع سیاسی جدا می کند و طبیعی است که عربستان سعودی دائماً در میان کشورهای ارائه دهنده خدمات پزشکی حضور داشته باشد. کمک های غذایی و مالی به مردم سوریه، بنابراین چگونه عربستان سعودی برای امنیت ملی اعراب، که ممکن است توسط چنین بلایای طبیعی تهدید شود، اهمیت می دهد. پس چرا جامعه جهانی با علم به این که امریکا در واقع سوری ها را در یک وضعیت فاجعه بار می گذارد ساکت است؟ و چه کشورهایی می توانند از روسیه، ایران و کشورهای عربی با کمک های مستقیم خود اعم از بشردوستانه و جستجو و نجات الگو بگیرند؟