به گزارش اسپوتنیک، افغانستان اینترنشنال متن یکی از سخنرانی های بهادر امینیان را در یک نشست داخلی منتشر می کند که گویا در نتیجه هک بانک های اطلاعاتی خبرگزاری فارس توسط هکر Black Reward به دست آمده است. لازم به ذکر است که احتمال تقلبی بودن این اطلاعات وجود دارد، اما مطمئناً سزاوار توجه است.
نکات اصلی:
طالبان یک تراژدی برای منطقه است، آنها نیز مصمم به مبارزه با فرهنگ فارسی هستند، اما ایران چاره ای جز همکاری با آنها و تلاش برای تبدیل آنها به تمدن پارسی ندارد، همانطور که قبلاً با مغول ها که قبلاً چنین کرد.
ارتباطات با طالبان توسط سرویس ویژه اسرائیل موساد در حال توسعه است که به روابط آنها با تهران آسیب جدی وارد کرده است.
طالبان در مقابل آمریکا قرار ندارند که پس از خروج، در واقع افغانستان را گروگان گرفتند. اگر ایران تأخیر کند، واشنگتن به خوبی میتواند نفوذ قاطعی بر طالبان را تضمین کند.
طالبان همه را ناامید کرده است - هم کشورهای منطقه و هم افغانها، از جمله جوانان و اقلیتهای قومی. آنها زنان را به عنوان انسان نمی بینند.
شیعیان افغانستان علیرغم سرمایهگذاریهای قابل توجه، امیدهای ایران را برآورده نکردند به دلیل اشتباهات رهبری، سازماندهی نشده بودند. رئیس دولت ایران، آیت الله علی خامنه ای، کمترین اقتدار را در بین هم کیشان افغانستان دارد. آنها آیت الله علی سیستانی، ناصر مکارم شیرازی، محمد الفیاض را ترجیح می دهند.
کانال ارتباطی با طالبان برای ایران توسط سپهبد قاسم سلیمانی فرمانده یگان ویژه قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به ابتکار خودش ایجاد شد. بدون این موقعیت ایران در افغانستان به کلی از بین می رفت.
بهادر امینیان در اظهارات عمومی باید نهایت دقت را داشته باشد وگرنه ممکن است طالبان او را اخراج کنند. برای تعادل، او این مسئولیت ها را با حسن کاظمی قمی فرستاده ریاست جمهوری ایران در امور افغانستان به اشتراک می گذارد.
جنگ با طالبان صلاح نیست، خود افغان ها این را رد کردند. در واقع حتی پنجشیر بدون مقاومت جدی گرفته شد. بهادر امینیان از نزدیک با احمد مسعود رهبر جبهه مقاومت در ارتباط بود.
عبدالغنی برادر معاون نخست وزیر در امور اقتصادی طالبان به امینیان گفته است که که هیبت الله آخوندزاده دستور داده است که روند آبرسانی به رودخانه هلمند به ایران هر نحو ممکن کاهش یابد.
مشکل جداگانه، نگرش تحقیرآمیز ایرانیان نسبت به افغانها در خود ایران است که به شدت برای تصویر کشور در آگاهی عمومی افغانستان مضر است.