احمد مسعود در مصاحبه‌ای با سایت برایت‌بارت: "هر هفته ۴۰ میلیون دالر بدون هیچ نظارت و حضور یک نهاد ناظر به افغانستان فرستاده می شود که این طالبان را تقویت می‌کند. از جهان می خواهم تا در قبال آینده افغانستان اقدام هایی را روی دست گیرد."
طالبان به چی اندازه‌ی کمک‌های بشردوستانه را به دست رس فقرا قرار میدهند؟
این پروسه توسط کدام سازمان کنترول میشود؟
درپاسخ به این سوال‌ها، فرهاد ابرار، آگاه مسائل سیاسی و بین‌المللی در گفتگو با خبرنگار اسپوتنیک، گف:
این بحث مهم است که در ابتدا تذکر داده شود در جهان ما اقتصاد توسعه‌یافته و توسعه نیافته، پشتوانه‌ای ملی و ارز‌های حمایوی از مسأیل مهم و جدی دانسته میشود. مفاهیم توسعه‌یافتگی اقتصادی و توسعه‌نیافتگی اقتصادی دوتا مفهوم متضاد است، اولی در سپهر سیاست بر دومی تأثیر قابل ملاحظه‌ی می‌گذارد. افغانستان پسأ جمهوریت در این چارچوب به‌عنوان یک مثال خوب قابل بررسی می‌تواند باشد. در نزدیک پانزده ماه حاکمیت امارت بر افغانستان تا کنون بسته‌های چهل میلیون دالر هفته دوبار، هفته‌وار یا در میانه‌ی دو هفته زیر عنوان کمک‌های جامعه‌ی جهانی به افغانستان ارسال شده‌است و به بانک بین‌المللی افغانستان تحویل داده شده‌است.
آقای ابرار در پیوند به این‌که این پول‌ها بالآخره چه می‌شوند به دو مبحث پرداخت:
1- این‌که جامعه‌ی جهانی ارسال این پول‌ها را در حمایت از مردم افغانستان و کمک‌های بشردوستانه می‌دانند، در حالی‌که هیچ‌گونه نظارت و میکانیزمی بر چگونگی توزیع آن به‌گونه شفاف وجود ندارد. از مجمع یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون یا کم و بیشی‌که تا کنون به افغانستان ارسال شده گزارش قابل ملاحظه که نشان دهنده‌ی رسیدن این کمک‌ها به مردم افغانستان باشد، وجود ندارد. این نکته قابل اهمیت است، زیرا هرگونه بدون در نظر داشت نظارت و بررسی از چگونگی توزیع و رسید آن به‌معنا حیف و میل شدن و فسادزایی خواهد شد، مسأله‌ی که از یک طرف درد مردم را درمان نمی‌کند از طرف دیگر مردم را نسبت به حمایت‌های بشری سازمان‌های بین‌المللی از جمله بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول بی‌باور می‌سازد."
2- این‌که این کمک‌ها با مسلط شدن طالبان افغانستان به‌عنوان بخشی از معاملات پیدا و پنهان امریکا و امارت مد نظر گرفته میشود یا شاید بهتر است بگویم که ارائه هرگونه کمک‌های این‌گونه به توافق‌نامه‌ی دوحه شاید برگردد. اگر این‌گونه موضوع خیلی روشن است، جهان به‌دنبال امتیازدهی به امارت و تعامل با این گروه است، مسأله‌ی که عقلانیت سیاسی آن‌را از زوایه‌های مختلف بررسی می‌کند از جمله این‌که جامعه‌ی جهانی و امریکا به‌دنبال تقویت بنیه‌های امارت است واز این طریق به‌نحوی می‌خواهد بر نفوذگزاری‌اش بر طالبان بی‌افزاید. این دقیقن همان چیزی است که در بالا تذکر دادم یعنی اقتصادهای توسعه‌یافته و پایدار بر اقتصادهای ضعیف به‌شیوه‌های گونه‌گون از جمله مبحث پولی- اقتصادی نفوذ و تأثیرگذاری می‌کنند."
این کارشناس مسائل سیاسی در اخیر اشاره کرد که سخنان احمد مسعود رهبر جبهه مقاومت ملی افغانستان در بخش دوم این تحلیل جا می‌گیرد اگر این پول‌ها در حمایت از طالبان ارسال میشود که احتمالن هم این‌گونه است پس نیاز به نظارت هیچ نهاد و سازمانی نخواهد بود زیرا طالبان خود می‌دانند که از این پول‌ها با چه راه‌شیوه‌ها و چگونه استفاده کنند.