به گزارش اسپوتنیک، نشریه‌ای آمریکایی فارین پالیسی به نقل از یک کارشناس معدن گزارش داده است که سراج‌الدین حقانی در حال گسترش کنترول خود بر معادن افغانستان است. زیرا او درک می‌کند که با افزایش اختلافات درونی طالبان و احتمال وقوع جنگ داخلی بین این گروه، کسی صاحب قدرت خواهد بود که پول استخراج معادن را در اختیار دارد.
جاوید نورانی، پژوهشگر مستقل و کارشناس معدن به فارین پالیسی گفته است: "شبکه حقانی در نخست یک بازیگر حاشیه‌ای در درون طالبان بود، اما زمانی که کنترل کامل بخش معدن را در دست گرفت، وارد صحنه مرکزی گروه طالبان شد."
فارین پالیسی نوشته است با در نظر داشت وضعیت و شرایطی که افغانستان دارد، بخش معدن پایه قدرت و بقای کسانی را تأمین می‌کند که ساحات معدنی را تحت کنترول دارند.
در چنین وضعیتی این بخش برای ثروت‌اندوزی شخصی افراد استفاده خواهد شد، نه به عنوان موتوری برای رشد اقتصادی سراسری کشور.
به گزارش این مجله سراج‌الدین حقانی، سرپرست وزارت داخله افغانستان و تروریست مورد تحریم سازمان ملل یکی از کسانی است که اهمیت معادن برای رسیدن به قدرت را درک می‌کند.
او مدت‌هاست که بر منبع عظیمی از کرومیت که از نزدیک کابل تا پاکستان امتداد دارد، کنترل داشته است. بنابراین می‌داند زیر زمین چه چیزی وجود دارد.
تسلط حقانی بر آنچه در بالای زمین اتفاق می‌افتد برای او اهمیت دارد. تسلط بر کامیون‌ها، جاده‌ها، مالیات و افرادی که به عنوان مسئولین مرزها تعیین می‌شوند.
کارشناس به فارین پالیسی گفته است: "شبکه حقانی در حال حاضر بسیاری از درآمدهای بخش معدن را نگه می‌دارد. ممکن است بسیاری از آن در نهایت به خلیج منتقل شود."
به گفته این کارشناس معدن، فساد، مدیریت ضعیف بخش معدن و درآمد حاصل از آن، باعث گسترش اختلافات در میان طالبان خواهد شد و شاخه‌های مختلف طالبان برای کنترول بر سر معدن و عایدات آن با همدیگر مبارزه خواهند کرد.
مجله به نقل از کارشناس معدن گفته است: "طالبان نفرین معادن را گرفته‌اند."
این محله تعبیر "نفرین معادن" را توضیح داده و نوشته است که معادن افغانستان منبع اصلی درگیری است. چون گروه‌های مختلف برای کنترل آن می‌جنگند، این منابع می‌تواند زندگی و محیط زیست را مختل کند.
تاریخ افغانستان نشان می‌دهد که در دهه‌های گذشته جنگ بر سر معادن، همواره نظم را مختل کرده است.
فارین پالیسی گفته است: "جنگ بر سر معدن می‌تواند بر پیکربندی سیاسی تأثیر بگذارد و می‌تواند جایگاه دولت را تعیین کند."
به گفته این کارشناس، افغانستان در لبه تمام این پیامدهای بالقوه قرار دارد و اگر به نشانه‌هایی در تاریخ نگاه بیندازیم، معلوم می‌شود که "آینده خوبی در راه نیست."
به گفته فارین پالیسی ده‌ها سال است که مردم افغانستان از منابع معدنی دست‌نخورده به ارزش میلیاردها دالر و ثروت‌های هنگفت زیر پای‌شان به جهان خبر داده‌اند.
اگر راهی برای کشف، بهره‌برداری، و صادرات این منابع برای ایجاد شغل در یک صنعت پایدار و در سطح جهانی ایجاد شود، می‌تواند مردم افغانستان را به آینده سرشار از صلح و رفاه برساند.
فارین پالیسی نوشته است: "این کاملاً یک افسانه نیست. افغانستان در بالای ذخایر عظیم مس، آهن، مرمر، تالک، زغال سنگ، لیتیوم، کرومیت، کبالت، طلا، لاجورد، سنگ‌های قیمتی و غیره قرار دارد."
این معادن افغانستان را به یکی از غنی‌ترین کشورهای جهان در روی کاغذ تبدیل کرده است، اما بخش دشوار کار تبدیل پتانسیل به واقعیت است.
این چالش در طول سال‌های گذشته نیز سد راه افغانستان بوده است.بوده است، تبدیل پتانسیل به واقعیت است.