به گزارش اسپوتنیک، پولیتیکو می نویسد، موضع ترکیه در برابر ورود سویدن و فنلند به ناتو، اختلافات قدیمی در ائتلاف آتلانتیک شمالی درباره مسائل مشکل ساز را تجدید کرده است.
نویسندگان مقاله یادآوری می‌کنند، که رجب طیب اردوغان، رهبر ترکیه شرایطی را برای کشورهای اسکاندیناوی مطرح کرده است که پس از آن، درخواست انقره برای پیوستن به این ائتلاف را تایید خواهند کرد. به ویژه، این درخواست مربوط به بیرون کردن 33 نفر از فنلند و سویدن به ترکیه بود که به گفته طرف ترک از تروریسم حمایت می کنند. یکی از آنها، قانونگذار سویدنی، آمینه کاکاباوه، یک فعال قدیمی حقوق کرد ترکیه است که دولت سویدن را برای افزایش همکاری با کردهای سوری حزب اتحاد دموکراتیک (PYD) و کردهای پ ک ک در شمال سوریه، که وارد درگیری با نیروهای ترکیه شده است، تحت فشار قرار داد.
در این مطلب تاکید شده است، که این اقدام در انقره بی توجه نبوده است. بنابراین، هفته گذشته مقامات ترکیه گفتند، که معامله کاکاباوه نماد سیاست خارجی سویدن است که "از مدت ها پیش از گروه های کردی که انقره آنها را تروریست می داند حمایت می کند".
به گفته خبرنگاران، تضاد منافع ترکیه و سویدن در زمان نادرستی برای ناتو در ارتباط با حوادث اوکراین تشدید شده است. افزون بر این، نارضایتی انقره ممکن است "زخم های قدیمی" ائتلاف را آشکار کند، زیرا برخی از اعضای بلوک نظامی قبلاً با ترکیه وارد اختلاف شده اند. به ویژه، اردوغان در سال 2009 تلاش کرد تا مانع انتصاب آندرس فوگ راسموسن، نخست وزیر سابق دانمارک به عنوان دبیرکل ناتو شود و ده سال بعد، ترکیه با طرح اعزام نیرو به کشورهای اروپای شرقی که عضو این ائتلاف هستند، مخالفت کرد. در هر دو مورد، انقره از کشورهای عضو این ائتلاف خواست که از مواضع این کشور در برابر گروه های کرد حمایت کنند.
در این راستا، نویسندگان مطالب بر این باورند، که سویدن و فنلند نمی توانند زبان مشترکی با ترکیه پیدا کنند، زیرا انقره از خواسته های خود عقب نشینی نخواهد کرد و درخواست آنها برای عضویت در ناتو را تایید نخواهد کرد. به نوبه خود، استکهلم و هلسینکی نیز تسلیم طرف ترکیه نخواهند شد. در این راستا، هنوز مشخص نیست که پایان این اختلافات دیپلماتیک چه خواهد بود.