به گزارش اسپوتنیک، در سال 2018، ستاره شناسان اولین شواهد یخ آب را در ماه کشف کردند. با این حال، کشف یخ آب با یک راز تازه همراه بود. در حالی که این دهانههای قطبی از نور مستقیم خورشید محافظت میشوند، اما در برابر باد خورشیدی، امواج ذرات باردار که با سرعت صدها مایل در ثانیه از خورشید فوران میشوند، هیچ حفاظتی ندارند.
شایان ذکر است که بر خلاف زمین، ماه دارای یک سپر مغناطیسی نیست که از برخورد این ذرات باردار محافظت کند.
در یک مطالعه اخیر، دانشمندان دانشگاه آریزونا نقشه ناهنجاریهای مغناطیسی یعنی مناطقی از سطح ماه که حاوی میدانهای مغناطیسی غیرمعمول قوی هستند، را به اشتراک گذاشتند که در قطب جنوب ماه پاشیده شدهاند. این ناهنجاریها که برای اولین بار در طول ماموریتهای آپولو در دهه 1970 شناسایی شدند، گمان میرود بقایای سپر مغناطیسی باستانی ماه باشند که احتمالا میلیاردها سال پیش ناپدید شدهاند.
ناهنجاریهای مغناطیسی با چندین دهانه قطبی بزرگ همپوشانی داشته که در سایه دائمی قرار دارند و ممکن است حاوی رسوبات یخی باستانی باشند.
به گفته محققان، این ناهنجاریها ممکن است بهعنوان سپرهای مغناطیسی کوچکی عمل کنند که از یخ آب ماه در برابر بمباران مداوم باد خورشیدی محافظت میکنند.
محققان در ارائه نتایج گفتند، در حالی که این ناهنجاریها تنها کسری از قدرت میدان مغناطیسی زمین هستند، اما همچنان میتوانند بهطور قابلتوجهی بمباران یونی باد خورشیدی را منحرف کنند. این میتواند کلید یخ آب طولانیمدت در ماه باشد.