به گزارش اسپوتنیک به نقل از طلوع نیوز، این اداره فقر را یکی از عوامل کاهش سطح حضور بانوان و پسران در مکتبها میداند.
در این میان برخی از خانوادههای میگویند که پسران شان به علت فقر و تنگدستی از رفتن به مکتبها محروم شده اند.
فاطمه، یکی از باشندهگان کابل میگوید که پس از مرگ شوهرش، مجبور شده است تا دو پسر خورد سالاش را به کار بفرست.
فاطمه در این مورد گفت: "پدر ندارند دیگر روز گار ما خراب است. توان این را نداریم که قرطاسیه و یا نیازهای مکتب را بخریم".
شکران، پسر فاطمه گفت: "کراچی ره می برم پول پیدا می کنم خانه میارم".
بربنیاد آخرین سروی اداره ملی احصائیه و معلومات در سال 2020، شمار دختران و پسران که واجد شرایط رفتن به مکتبها اند، اما از آموزش محروم اند؛ در دوره ابتدایه به دو عشاریه هفت میلیون و در دوره متوسطه نیز به دو عشاریه هفت میلیون تن میرسد.
اداره احصایه و معلومات میگوید که از میان بیش از ده میلیون تن، نزدیک به پنج و نیم میلیون دختر و پسر در مکتب حضور ندارند.
حسیب الله موحد، معین اداره احصائیه و معلومات گفت: "از مجموع افرادی که واجد شرایط مکتب ابتدایه هستند، 44 درصد حضور یافته اند و 56 درصد آنان که واجد شرایط هستند در مکتب حضور ندارند".
آگاهان به این باور اند، شمار کودکان و نوجوانان که در مکتب حضور ندارند، به مراتب افزایش یافته است.
سید مسعود، استاد دانشگاه گفت: "از لحاظ احصایوی ده درصداش را هم بگیریم، مانا دارد که فعلا نه میلیون طفل ما با وجودیکه دروازه مکتب باز باشد یا نباشد به مکتب رفته نمیتوانند".
اداره ملی احصائیه و معلومات میگوید که سطح سواد در افغانستان به مراتب نسبت به کشورهای منطقه پائین است و سنتی بودن جامعه بر این مشکل افزوده است.