به گزارش اسپوتنیک، نویسنده می‌نویسد: با یک نگاه سریع کافی است تا از خود بپرسید: چگونه چنین تفنگچه‌ای می‌تواند استاندار ارتش جاپان تبدیل شود؟ فقط زشت به نظر می‌رسد. آخرین نمونه‌هایش از دوران جنگ جهانی دوم خطرناک بودند. فقط شبیه تفنگچه آلمانی لوگر بدون کیفیت آن به نظر می‌رسید.
به گفته وی، دوباره مرمی پر کردن با این اسلحه با بسیار مشکل بود. همچنان صاحبان تفنگچه نامبو اغلب با تیراندازی غیرارادی مواجه می‌شدند.
همانطور که ایستوود می‌نویسد، اندازه و سبک بودن فقط به تفنگچه آسیب می‌رساند، زیرا اغلب هنگام پاک کردن مونتاژ آن می شکست.
تفنگچه نامبو در نیمه اول قرن بیستم در خدمت سربازان جاپانی بود. در کل، سه گزینه توسعه داده شد: نوع A، نوع B و نوع 14. ظرفیت شاجور (خشاب) نامبو 8 مرمی (گلوله) 800 گرام وزن داشت.