به گزارش اسپوتنیک، مجله Acta Astronautica توضیح داده است که مجموعه‌ای از لیزرهای کاشته شده بر روی زمین، پلاسمای هیدروژن را در محفظه‌ای در پشت سفینه بین سیاره‌ای گرم می‌کند و نیروی رانش از انتشار گاز هیدروژن را ایجاد می‌کند.
طبق نظر یک یک آرایه فازی از لیزرهای مادون قرمز با قطر کلی ده متر و توان 100 مگاوات می تواند یک پرتو جهت را به فضاپیمایی که در فضای اطراف ماه قرار دارد، برساند.
به گفته آنها، پرتو در محفظه گرمایش با استفاده از یک بازتابنده بادی که در مداری نزدیک به زمین بیضی شکل است، متمرکز می شود.
نیز خاطرنشان شده است که سوخت هیدروژنی که تا 10 هزار کلوین گرم می شود از طریق یک نازل به بیرون پرتاب می شود که به کشتی اجازه می دهد به یک ضربه خاص 3000 ثانیه برسد.
انتظار می رود محموله یک تنی با لیزر تقویت شده با سرعت 17 کیلومتر در ثانیه نسبت به زمین حرکت کند. طبیعتاً این سرعت هنگام رسیدن به مریخ حفظ خواهد شد، بنابراین ترمزگیری و ورود به مدار سیاره سرخ یک چالش مهندسی دشوار خواهد بود.