جمهوری اسلامی ایران آماده‌گی دارد تا از گفت‌وگوها برای رفع اختلافات میان طالبان و نماینده‌گان گروه‌ها و جناح‌های مخالف آنان، از جمله جبهه مقاومت ملی به رهبری احمد مسعود، میزبانی کند.
این منابع گفته‌‌اند که این طرح هنوز در مراحل ابتدایی است و بسته‌گی به توافق ابتدایی میان طالبان و جبهه مقاومت ملی دارد. به گفته این منابع، ایران با این کار می‌خواهد از "طریق ارتباطات گسترده خود" با گروه دخیل در منازعه افغانستان، در بین آنان "میانجی‌گری" کند.
در صورت موفقیت، ایران اجازه می دهد در مذاکرات بین الافغانی کشورهای منطقه روسیه، چین، پاکستان و ترکیه شرکت کنند.
احتمال موفقیت ایران در این ابتکار چقدر خواهد بود؟
آیا این ابتکار ایران می تواند جایگزین فرمت رایزنی مسکو در مورد افغانستان شود؟
در پاسخ به این پرسش، فرهاد ابرار کارشناس مسائل بین‌المللی در گفتگو با خبرگزاری اسپوتنیک اظهار داشت: کشورهای همسایه و منطقه به عنوان بازیگر فعال، در قضایای افغانستان، هرکدام فعال و با نفوذ منافع برای تطبیق برنامه‌های خود هستند. ایران به عنوان همسایه در به دیوار افغانستان، جز بازیگران تاثیرگذار و مهم در سالیان متمادی بوده است. برای همین با استفاده از دیپملماسیک‌ها فعالانه تلاش میکند تا با سایر جهت‌های موافق و مخالف نظام جدید افغانستان، در تماس باشد.
همچنان او گفت که برگزاری نشست‌ها و میزبانی از طالبان و جبهه مقاومت ملی، بیانگر دیپلماسی صلح‌محور و در کنار از این منافع ایران را نشان میدهد.
آقای ابرار گفت: "دو پاسخ مشخص میتوان ارئه کرد، اول اینکه این نشست‌ها ماهیتاً نیک پنداشته می‌شود و ایران هم به دنبال میزبانی این نشست‌ها و در کنار این تعقیب منافع از جمله تقویت جایگاه و نمایش قدرت در دیپلماسی خود است. دوم اینکه برگزاری این نشست ها در مراحل مقدماتی قرار دارد و نیاز است تا دو طرف متحد به ادامه آن شده و تاکید بر حل مسئله از راه گفتگو و مذاکره نمایند.
این کارشناس مسائل بین‌المللی گفت که خوشبین این نشست ها نیست و گفت که برآیند این مذاکرات را موثر نمیداند: امید دارم تا دو طرف به دنبال، حل منازعه از مسیر دیپلماسی باشند. باور من این است که فرمت نشست مسکو یک فرمت ناکارا بوده است و برای همین اگر ایران در فکر چنین فرمتی باشد، بازهم نشست میان افغان‌ها، در تهران ویا هرکشور دیگری که باشد به چالش مواجه خواهد شد.
او نیز افزود که طالبان گروه‌های دیگر از جمله جبهه مقاومت ملی را به عنوان مخالفان خود می‌پندارند نه رقیب خود، (جبهه مقاومت ملی چالش کلانی به طالبان محسوب نمیشود).
فرهاد ابرار در اخیر گفت که طالبان تمایل به مذاکرات جدی به جبهه مقاومت را ندارند. او اظهار داشت که با توجه به همین مسئله ادامه این نشست ها خیلی جدی نیست و احتمالن با شکست روبرو می‌شود.