به گزارش اسپوتنیک، این کودک مفقودالاثر سال گذشته گم شد. طالبان در آن زمان کنترل کشور را به دست گرفته بودند و هزاران نفر با عجله سعی در ترک افغانستان داشتند.
هرج و مرج در ورودی میدان هوایی حکمفرما بود و والدین سهیل تصمیم گرفتند در حالی که می خواستند وارد ساختمان میدان هوایی شوند، نوزاد را از روی حصار به قوای امریکا منتقل کنند تا در صورت دخول شدن به نوزاد آسیبی نرسد. با این حال، آنها نتوانستند پسر دو ماهه خود را پیدا کنند. پس از تلاش های مذبوحانه و ناموفق، میرزا علی احمدی، پدر این کودک که به محافظ سفارت ایالات متحده در کابل کار می کرد، همسرش ثریا و چهار فرزند بزرگترشان در یک پرواز تخلیه از افغانستان به امریکا پرواز کردند.
طی ماه‌های بعد، میرزا علی احمدی و همسرش تلاش کردند تا بفهمند کوچک‌ترین پسرشان کجاست. این کودک در نوامبر گذشته پس از انتشار مطلبی در مورد جستجوی سهیل توسط رویتر پیدا شد. همانطور که مشخص شد، این پسر در خانواده یک راننده تاکسی 29 ساله کابلی حمید صافی زندگی می کرد. کودک دومی را در میدان هوایی پیدا کرد. به گفته راننده، کودک زمین دراز کشیده بود و گریه می کرد، کسی کنار کودک نبود. پس از تلاش های ناموفق برای یافتن پدر و مادر پسر، حمید تصمیم گرفت او را به فرزندی قبول کند و او را به خانه - پیش همسر و فرزندانش - آورد. نام نوزاد را محمد گذاشتند.
زمانی که معلومات زندگی سهیل با خانواده صفی تایید شد، پدربزرگ این پسر، محمد قاسم رضوی که در ولایت بدخشان زندگی می کند، برای تحویل گرفتن نواسه‌اش به کابل رفت.
به گزارش رویتر، با این حال حمید صافی از دادن کودک به پدربزرگش خودداری کرد و خواستار تخلیه خانواده خودش به امریکا در ازای بازگرداندن سهیل شد. مذاکرات در این زمینه هفت هفته به طول انجامید. پولیس طالبان در این روند مداخله کرد، حمید صافی برای مدت کوتاهی بازداشت و سپس آزاد شد. دو خانواده توانستند به توافق برسند و کودک شنبه گذشته به پدربزرگ تحویل داده شد.
والدین سهیل به آژانس گفتند که بازگشت او را جشن گرفتند. آنها امیدوارند که همه تشریفات به زودی حل شود و پسرشان را در میشیگان ملاقات کنند، جایی که این خانواده در آنجا مستقر شده اند.