به گزارش اسپوتنیک به نقل از رسانه ها، پس از ویران کردن بخشی از حصارها از سوی نیروهای امارت اسلامی، سخنگوی ارتش پاکستان بر تکمیل کردن این حصارکشی تاکید می ورزد.
او می فزاید که ایجاد سیم خاردار درامتداد خط دیورند برای تامین امنیت مردمان دو طرف و تنظیم داد وستد دو طرفه مهم است
با این حال سحنگوی ارتش پاکستان از تکمیل شدن ۹۴ درصدی حصارکشی در امتداد خط دیورند خبرمی دهد.
جنرال بابر افتخار، میگوید که درحصارکشی خط دیورند، خون سربازان پاکستانی ریخته شده است و این کشور قصد دارد درهر صورت آن را تکمیل بسازد.
بابرافتخار، سخنگوی ارتش پاکستان، گفت:"کار حصارکشی درمرز پاکستان با افغانستان ادامه دارد و تا ۹۴ درصد کارش انجام شده است. پاکستان این مسله را به پایان می رساند و این کاربخاطرامنیت خوب مردم دو طرف و تنظیم تجارت میان دو کشور یک نیاز جدی است."
اما کابل چالش های مرزی را با پاکستان مساله حکومتی نه بل یک مساله مردمی می داند و می افزاید که مردمان دوطرف خط دیورند در این باره تصمیم گرفته می توانند.
وزارت خارجه افغانستان هرچند بر حل تنش های برخاسته از خط دیورند از راه دیپلوماتیک تاکید می ورزد اما می گوید که تصمیم درباره ایجاد حصارکشی درامتداد این خط به مردمان دو کشور بر میگردد نه حکومت ها
شیرمحمد عباس استانکزی، معین وزارت خارجه، گفت:"مساله حصارکشی دیورند یک مساله مردمی است نه حکومتی وباید بگذاریم که مردم دوطرف دراین مورد تصمیم بگیرند."
حکومت های پیشین افغانستان نیز با ایجاد سیم خاردار در امتداد خط دیورند مخالف بودند.
طاهرخان، خبرنگار پاکستانی، در این باره می گوید:"ممکن است با ادامه این اوضاع به پاکستان نیز زیان برسد واین مساله هم است که این خط تا کنر و ننگرهار برسد از این رو، این کار به یک مکانیزم مشخص نیاز دارد."
آصف درانی، معاون سفیر پیشین افغانستان در پاکستان، گفت:"مردمی دوطرف به یک دین و یک زبان استند واین یک مرز است ونباید تنش ها به جدا کردن این مردم بیانجامد ومن به حیث یک پشتون این را می پذیرم."
گفتنی است که ارتش پاکستان ازنزدیک به پنج سال به این سو سرگرم ایجاد سیم خاردار وساختن پاسگاه های امنیتی در امتداد خط دوهزار و پنجصد کیلومتری دیورند است؛ اما مخالفت ها در افغانستان با این تصمیم همواره جدی بوده اند، به گونه یی که در هفته های پسین نوارهای تصویری از تخریب این حصارها در بخش های مرزی کنر، ننگرهار وکندهار بازتاب گسترده یی در رسانه های اجتماعی داشته اند.