به گزارش اسپوتنیک، تریل که نام کامل آن "لیگاند القاکنندهٔ آپوپتوز مرتبط با فاکتور نکروز تومور" است گیرنده مرگ 5 تعامل دارد. هنگام اتصال به دو مورد از آنها از جمله DR4 و DR5، سیگنال های آپوپتوز، یعنی (مرگ سلولی برنامه‌ريزی شده، ایجاد می‌شود. با این حال، سه گیرنده دیگر انتقال سیگنال را مهار و یا به‌طور کلی آنها را مسدود می‌کنند. علاوه براین، بدن ممکن سیتوکین‌های کافی برای سرکوب رشد تومور تولید نکند و تریل که به‌طور مصنوعی تجویز شده است به سرعت از بدن دفع می‌شود.
محققان سیتوکین‌های اصلاح شده‌ای را ایجاد کرده‌اند که به احتمال زیاد به گیرنده مرگ 4 یا گیرنده مرگ 5 (DR4، DR5) متصل می‌شوند. TRAIL DR5، DR5 را هدف قرار می‌دهد و این سیتوکین اصلاح‌شده به اندام‌ها نانوذرات متشکل از پلیمرهای آمفی‌فیل (آب‌دوست یا هیدروفیل) را منتقل می‌کند.
در یک محلول آبی، مولکول‌های پلیمری به شکل خود به خود ذرات کروی در ابعاد نانو را با سطح آب دوست و هسته هیدروفیل تشکیل می‌دهند. این کره‌ها مولکول‌ها را در در داخل خود جا می‌دهند یا روی سطح منتقل می‌کنند. اندازه هر ذره به حدود 200 نانومتر می‌رسد و خود کره چندین مولکول از سیتوکین ضد تومور TRAIL DR5-B را حمل می‌کند. در مجموع هر میلی گرم نانوذرات تا پنج میکروگرم پروتئین را تشکیل می‌دهد.