به گزارش اسپوتنیک به نقل Science Advances، دانشمندان در دانشگاه کمبریج انگلستان اظهار داشته اند: "وقتی به ابعاد 800 ساله نگاه کردیم، دما و شوری به طور کامل ثابت بودند. اما ناگهان، در اوایل قرن بیستم، یک جهش قابل توجه در داده ها اتفاق افتاده است که چشم دید بزرگی دارد."
تزی تومازو، از موسسه علوم قطبی شورای تحقیقات ملی در بولونیا، چنین اظهار نظر کرده است.
گروهی از کارشناسان از کارشناسان تاریخچه گرم شدن اقیانوس ها در منطقه تنگه فرام بین گرینلند و مجمع الجزایر سوالبارد را بازسازی کرده اند.
براساس گفته های کارشناسان، دلیل گرمایش و تغیرات در ترکیب، اقیانوس اطلس بود که آب های آن به قطب شمال ریخته است.
خاطرنشان شده است که از سال 1900، دما حدود دو درجه سانتیگراد افزایش یافته است، یخ دریا فروکش کرده است ، و شوری افزایش یافته است.
در این مقاله خاطر نشان شده است که آب های اقیانوس قطب شمال بیشتر از دیگر آب ها گرمتر می‌شود. با گرم شدن هوا، یخ در منطقه قطبی ذوب می شود که به نوبه خود بر سطح اقیانوس جهانی تأثیر می گذارد.
در نتیجه افزایش بیشتر دما در قطب شمال، منجمد دائمی که در آن مقدار زیادی متان انباشته شده است، به تدریج ناپدید می شود.
دانشمندان هشدار دادند که این گاز گلخانه ای مضرتر از دی اکسید کربن است.
آنها برنامه ریزی کرده اند که به مطالعه مدل های آب و هوا ادامه دهند تا روند "اقیانوس منجمد شمالی" را بهتر درک کنند.