محققین 10 پیرمرد و زن از 64 تا 88 ساله را که بین 14 تا 65 سال با هم رابطه داشتند، انتخاب کردند. به مدت دو هفته، شرکت کنندگان در مطالعه دستبندی به دست داشتند که ضربان قلب آنها را اندازه گیری می کرد. همچنین سنسورهای موجود در خانه میزان نزدیکی همسران به یکدیگر را ردیابی کردند. عصر، دانشمندان با شرکت کنندگان تماس گرفتند و در مورد رفاه و رابطه آنها با شریک زندگی خود در طول روز پرسیدند.
معلوم شد، وقتی که همسران نزدیک با هم بودند، ضربان قلب آنها هماهنگ بود. در این مورد، معمولاً یکی از شرکا رهبر بود - ضربان قلب یکی از آنها با ریتم دوم تنظیم می شد.
به گفته محققین، وابستگی متقابل همسران در طول سال ها افزایش می یابد، اما ارزیابی شدت این وابستگی دشوار است. هنوز به طور کامل درک نشده است که چگونه هماهنگ سازی ضربان قلب بر فیزیولوژی و رفتار همسران تأثیر می گذارد، اما بدیهی است که این یکی از نشانه های عینی است و آن نشان دهنده ارتباط عمیق بین افرادی است که سال ها با هم زندگی کرده اند.