به گزارش اسپوتنیک، میرزا علی احمدی و همسرش ثریا در یک مصاحبه اختصاصی باخبرگزاری رویترز گفته‌اند که در ازدحام دروازه فرودگاه کابل، یک سرباز آمریکایی از آنان خواست که «سهیل» دو ماهه را به او تحویل دهند که در ازدحام آسیب نبیند؛ اما وقتی وارد فرودگاهشدند، سهیل را نیافتند.
این زوج افغان به همراه پنج فرزندا دیگرشان در تاریخ 19 آگست در سیل عظیمی از جمعیت و وضعیت آشفته‌ای که بیرون دروازه‌های فرودگاه کابل در افغانستان حاکم بود، به یک سرباز آمریکایی برخورد کردند که از بالای حصاری از آن‌ها پرسید که آیا به کمک نیاز دارند یا خیر.
این زوج می‌گوید آن‌ها از ترس اینکه مبادا "سهیل"، کودک دو ماهه‌شان در آن غوغا و بلوا درگیر و تلف شود، او را به همان سرباز سپردند و می‌پنداشتند که به زودی به در ورودی که تنها حدود پنج متر فاصله داشت، می‌رسند.
اما در آن هنگام، میرزا علی گفت که طالبان (که به سرعت کشور را با عقب نشینی نیروهای آمریکایی تسخیر کرده بود) شروع کرد به عقب راندن صدها مهاجر که امیدوار به گریز بودند. بیش از نیم ساعت طول کشید تا سایر اعضای خانواده به آن طرف حصار فرودگاه برسند.
هنگامی که به آن طرف حصار فرودگاه رسیدند، هیچ خبری از سهیل نبود.
میرزاعلی که 10 سال به حیث محافظ سفارت آمریکا در کابل کار کرده، گفته است که یک کارمند غیرنظامی فرودگاه برایش گفته که ممکن است سهیل به خارج فرستاده شده باشد.
میرزاعلی نومیدانه از هر مقامی که با آن‌ها برخورد می‌کرد، درخصوص محل نگهداری نوزادش پرس‌وجو کرد. وی گفت که یک فرمانده نظامی به او اظهار کرد که فرودگاه برای یک نوزاد بسیار خطرناک است و ممکن است نوزادش را به یک منطقه ویژه برای کودکان برده باشند؛ اما وقتی به آنجا رسید، هیچ‌خبری از سهیل، نوزاد دو ماهه‌اش نبود.
میرزا علی در مصاحبه‌ای به واسطه یک مترجم گفت: او (فرمانده نظامی) با من در اطراف فرودگاه قدم زد تا همه جا را جست‌وجو کند.
میرزا علی افزود که هرگز نام فرمانده را دریافت نکرده است؛ زیرا او انگلیسی صحبت نمی‌کند و به همکاران افغان در سفارت برای کمک به برقراری ارتباط متکی بود. سه روز گذشت.
میزرا علی گفت: شاید با بیش از 20 فرد در این خصوص صحبت کردم. به هر مقامی، شخص نظامی یا غیرنظامی که برخورد کردم، پیرامون نوزادم از آن‌ها پرس‌وجو کردم.
میرزا علی افزود که وی با یکی از مقامات غیرنظامی به او گفته که "ما اینجا مکانی برای نگهداری بچه‌ها نداریم."
میرزا علی 35 ساله، همسرش ثریای 32 ساله و دیگر فرزندان شان که 17، 9 ،6 و 3 سال عمر دارند در یک هواپیمای تخلیه نخست به قطر، سپس آلمان و سرانجام به یک پایگاه نظامی آمریکایی در ایالت تکزاس منتقل شدند.
این خانواده اکنون در فورت بلیس در تگزاس به همراه سایر پناهندگان افغان در انتظار اسکان مجدد در آمریکا هستند. آن‌ها در آمریکا هیچ قوم و خویشی ندارند.
میرزا علی گفت که خانواده‌های دیگری را دیده است که در همان لحظه نوزادان خود را از روی حصار فرودگاه کابل به سربازان تحویل می‌دادند.
میرزا علی گفت که از زمانی که نوزادش گم شده، روزهای تاریک و لحظات تلخی را سپری می‌کند. وی در هر دیدار با هر مقامی از جمله امدادگران و مقامات آمریکایی، از سهیل، نوزاد خویش به آن‌ها می‌گوید.
وی گفت: هر شخصی وعده‌هایی داده است که تلاششان را می‌کنند تا سهیل را پیدا کنند؛ اما همه این حرف‌ها صرفا وعده هستند.
یک گروه حمایت از پناهجویان افغان عکسی با عنوان "کودک گمشده" به همراه تصویر سهیل ایجاد کرده است و در شبکه‌های اجتماعی دائما به اشتراک می‌گذارند به این امید که کسی او را بشناسد.
خانواده‌های دیگر نیز در جریان عملیات تخلیه کودکان شان را به سربازان آمریکایی سپردند.
عکس یک نوازد که از سر سیم خاردار به یک سربازآمریکایی تحویل داده می‌شود، در شبکه‌های اجتماعی واکنش برانگیز شده بود. گفته می‌شود این کودک با خانواده اش یکجا شده است.
عملیات تخلیه آمریکا کابل به دنبال سقوط دولت به دست طالبان در 15 اگست آغاز شد و با خروج کامل نیروهای امریکایی از افغانستان پایان یافت.
این عملیات در کنار هرج و مرج، هدف یک حمله داعش نیز قرار گرفت که در نتیجه آن ده‌ها غیرنظامی افغان و 13 نظامی امریکایی کشته شدند.