اف-۱۸ "سوپر هورنت" به عنوان بخشی از تلاش برای کاهش هزینه های عملیاتی، جایگزین انواع هواپیماهای حامل هواپیماها از جمله هواپیماهای تهاجمی مبتنی بر حامل آ-۶ اینترادر و رهگیر دوربرد اف-۱۴ تام کت بود.
این امر از نفوذ نظامی ناو هواپیمابر به میزان ۷۷ درصد کاسته که در جهان پس از جنگ سرد قیمت قابل قبولی محسوب می شد.
سوپر هورنت به دلیل برد کوتاه خود مورد انتقاد قرار گرفت و نیروی دریایی ایالات متحده قصد داشت با نسخه برد بیشتر هواپیما وارد خدمت شود.با این حال ، معلوم شد که اف / آ-۱۸ای / سوپر هورنت مجهز به مخازن سوخت مناسب نیست.
همانطور که نشریه می نویسد، لغو برنامه های نوسازی تهدیدی برای زنده ماندن ناوهای هواپیمابر است، زیرا دشمنان بالقوه ای مانند روسیه، کوریای شمالی و چین در حال حاضر کلاس های موثرتری از سلاح های ضد کشتی دارند.
به این ترتیب، نیروی دریایی ایالات متحده به احتمال زیاد باید منتظر بماند تا جنگنده های نسل ششم مبتنی بر حامل خود وارد خدمت شوند تا برتری هوایی دوربرد را بدست آورند.